Gentblogt

Gardenia

vrijdag 2 juli 2010 9u24 | patricia | 7 reacties
Trefwoorden: Alain Platel, Frank Van Laecke, les ballets C de la B, NTGent.

Toen ik in het programmablaadje van Out of context zag dat Alain Platel en Frank Van Laecke nog eens terug kwam naar NTGent dit seizoen, moest ik niet lang twijfelen. Ik haalde gezwind mijn podiumhopper boven en ik heb het me geen moment beklaagd. Platel en Van Laecke creëerden de voorstelling naar een idee van Vanessa Van Durme. U misschien bekend van Kijk, mama, ik dans.

Op de scène wachtten de 9 acteurs in maatpak. Het is een heel bijzondere cast. Vanessa verzamelde de mensen uit haar eigen kringen, travestie- en transseksuele vrienden/vriendinnen. Allemaal heren, sommigen zijn ondertussen dame geworden en tussen de 55 en 65 jaar. Sommigen hadden het optreden al vaarwel gezegd en anderen hadden nog geen toneelervaring. Met Griet Debacker, een echte vrouw, en de jonge Rus Timur Magomedgadzhiev is de cast compleet. Ze staan op een helend vlak en kijken strak de zaal in. Ik werd er een beetje ongemakkelijk van, tot ik hier en daar een kleine fonkeling in de ogen opmerkte. De spanning is zo duidelijk voelbaar. Somewhere over the rainbow is een passende soundtrack om de voorstelling mee te openen. Het lijkt een vrolijk deuntje maar met een wrange ondertoon en dat blijft zo doorheen de voorstelling. De voorstelling laat zich inspireren door de indringende film Yo soy así, waarin het sluiten van een travestiecabaret in Barcelona de kapstok is om de levens van de personages aan op te hangen.

Ook in Gardenia leren we de verschillende verhalen kennen achter de facades van de mooie kostuums. Even zorgde mijn linkerbuur nog voor paniek door te zeggen dat de voorstelling hoofdzakelijk in het Frans zou verlopen. Er zou ook wel Nederlands gesproken worden, maar ze hadden hem aan het onthaal verzekerd dat het niet essentieel was om dit te begrijpen om de voorstelling te kunnen volgen. Maar toen de zaal bulderde van het lachen bij één van de vele flauwe grappen in het Vlaams, was hij toch razend benieuwd naar wat gezegd werd. Maar hij had gelijk, er werd Frans gesproken, al stond dit niet in het boekje aangekondigd. Ik zou evenwel hetzelfde kunnen zeggen, het is niet altijd essentieel om het volledig te begrijpen maar wel leuk. En troost je, het is niet meteen het Frans dat je op de schoolbanken leert. Het verhaal wordt vooral visueel verteld. De graduele transformatie van mannen in maatpak naar schitterende vrouwen was ronduit indrukwekkend. Eerst werden bijvoorbeeld enkel de lippen opvallend gerood of dan waren er de valse wimpers. Telkens een kleine stap maar de impact van de handeling op hun uitdrukking was fenomenaal. Ze defileerden over de scène en haastten zich dan voor de volgende stap. Als toeschouwer had je werkelijk ogen tekort.

Ook heel straf was de solodans van de jonge Rus op een Frans chanson waarvan ik niet meteen de referentie terug vindt. Het gaat over een artiest die in cabarets optreedt, het onbegrip van de buitenwereld, tot zelfs pijnlijke verwijten en de vriendschap tussen de artiesten. Timur wordt werkelijk tussen beide werelden heen en weer geslingerd, je krijgt er een krop van in de keel. Niet zo verwonderlijk dus dat de halve zaal recht veerde voor een staande ovatie en ik met de hand op mijn hart dit als een absolute aanrader durf te bestempelen.

Gardenia balanceert op het randje van het voyeurisme maar het blijft een gezonde dosis, als je het zo mag noemen. Als je hoopt op een travestietenshow kom je bedrogen thuis, en zul je elders op de Gentse feesten aan je trekken komen. Maar als je open staat voor een eerlijk verhaal, want verfis je niet, het is geen fictie maar een eerlijke getuigenis, dan zal je smullen van deze schitterende voorstelling.

Gardenia van Les Ballets C de la B, gezien op 26 juni. Nog op 1, 2, 3 juli in NTGent (20u30) en tijdens de Gentse Feesten (17 – 25 juli) in NTGent (20u30). Tickets € 15-24

De voorstelling wordt hernomen tussen 13 en 28 juni 2012 in NTGent

© 2010 GENTBLOGT VZW