Gentblogt

Gent Jazz: Portugese stoelendans

vrijdag 16 juli 2010 18u31 | Bram De Meyer (tekst), bruno bollaert (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: festival, Gent Jazz, jazz, Muziek.

Zoals de traditie het wil volgt bij Gent Jazz na het klassieke luik het iets gevarieerdere waarbij de link met jazz soms heel duidelijk is en andere malen wat verder te zoeken is. Aftrap van het tweede luik dus gisterenavond en dat met een avond waarin de Portugese taal de lijm is die het geheel bij elkaar houdt.

Cibelle is iemand die ik zelf reeds enige tijd volg. Haar vorige LP “The shine of dried electric leaves” kon mij destijds enorm bekoren en ook op de superbe São Paulo Confessions van de betreurde Suba is ze te horen. Maar wat ze met haar nieuwe plaat en bijhorende tournee bovenhaalt is potsierlijkheid van de bovenste plank. Het optreden in Brugge enige tijd geleden dat ze vermeldt wordt ongelofelijk geromantiseerd om het begrip ‘dancing on the inside’ uit te leggen. Ik was aanwezig die bewuste avond. Er was toen een paar man en een paardenkop waarvan de helft reeds voor het eind van het optreden de zaal uit was wegens een te hoog ‘WTF’-gevoel. Hetzelfde liedje helaas op Gent Jazz, ondanks haar toch wel mooie stem verzandt het optreden in vaak te speciaal, experimenteel en hoogdravend gedoe rond een hotel dat als laatste herinnering aan de mensheid op een rots in de ruimte rondzweeft. Haar gespeelde diva-allures zijn dus helaas niet helemaal gerechtvaardigd.

Weinig allures, des te meer een diva geworden, is Mariza. Op handen gedragen door het publiek krijgt ze al een daverend applaus alvorens ze één noot gezongen heeft. De speciale band tussen artieste en festival – ze treedt hier reeds voor de derde maal op – is onmiddellijk bekrachtigd. Wie Mariza al eerder zag weet ongetwijfeld wat te verwachten. Fado van de bovenste plank, gekruid met een dosis theatraliteit, melancholie en vooral ‘saudade’, een bijna onvertaalbaar begrip dat een soort weemoedig verlangen belichaamt.

Mariza dolt met het uit haar hand etende publiek door het kushandjes toe te werpen, het om beurten te laten zingen en Portugese woorden aan te leren waaronder Guitarrada. Instrumentele fado dus, gespeeld door Mariza’s begeleidingsband die veelal schittert in nederigheid en halverwege het optreden ook eens in de spotlight mag treden.

Ander muzikale hoogtepunten: Primavera dat met zijn enorme dynamiek een onbetwist hoogtepunt blijft, Beijo De Saudade, een Creools/Portugees duet dat ze deze keer zonder Tito Paris brengt en haar afrikaanse roots in herinnering brengt en Feira de Castro dat door drummer/percussionist Vicky Marques eigenhandig naar een zinderende finale wordt gestuwd. Voor het laatste nummer gaat ze het publiek in om Ó Gente de Minha Terra aan iedereen die haar muziek kan waarderen op te dragen. Of zoals het zelf zo mooi zegt: “Music to make us cry, music to make us happy, music to make us feel.”

Van Gilberto Gil wist ik eigenlijk niet goed wat verwachten. Ik kende hem als één van de pioniers van de Tropicália-beweging maar wat de man recent nog muzikaal voorstelde was mij minder bekend. Kortom, ik was eerder ingesteld op een swingende bossa- en samba-ervaring maar helaas werd het dat toch echt niet. Wat het dan wel werd? Aangename zuiderse folk- en salsamuziek met grote rollen voor zowel de viool als de accordeon. Dansbaar in zeker mate, maar dankzij de niet weggehaalde stoelen beperkte zich dat tot een aantal enthousiastelingen aan de zijlijn. Het rechtstaan en kunnen bewegen op zijn muziek had het optreden voor mij nog enigszins kunnen redden maar ik moet eerlijk toegeven dat ik enigszins teleurgesteld ben afgedropen na de bisnummers waarin onder meer ook Mariza nog een keer haar opwachting maakte.
—

Cibelle
Cibelle (zang, effecten), Samuel Deschamps (keyboards), Lewis Maynard (bas), Jacob Smedegaard (drums), Benjamin Markham (gitaar)

Mariza
Mariza (zang), Angelo Freire (Portugese guitaar), Diogo Clemente (guitaar), José Marino de Freitas (bas), Vicky Marques (drums), Simon Wadsworth (trompet & piano)

Gilberto Gil ‘For All’
Gilberto Gil (gitaar, zang), Toninho Ferragutti (accordion), Sergio Chiavazzoli (gitaar), Arthur Maia (bas), Jorge Gomes (zabumba), Gustavo Di Dalva (percussie), Nicholas Krassik (violin, rabeca)

—

Praktisch

Elke festivaldag is er het Jong Jazz Talent Gent concours in het festicalvafé aan De Bijloke. Telkens om 16u (op 8, 11 & 18/07 om 14u). De toegang is gratis.

Elke festivaldag zijn er jamsessies vanaf 23u30 in het NH Hotel Gent Belfort (in de Middeleeuwse kelder van het hotel). De toegang is gratis.

Gent Jazz, vindt plaats van 07-11/07 & van 15-18/07, op de Bijlokesite in Gent. Tickets vanaf 29 euro voor een dagticket in voorverkoop tot 73 euro voor een driedagenpas. Kinderen tot 2 jaar gratis, 3 tot 12 jaar: 5 euro (alleen aan kassa).

© 2010 GENTBLOGT VZW