Puppetbuskers 2010 officieel geopend

zondag 18 juli 2010 13u42 | Veerle (tekst), Charles Strijd (beeld) | reageer
Trefwoorden: , , , , , , .

EFTCOnlangs nog schreef ik hier een stukje over Drolatic Industry, die de Luk Vincentprijs won met La mort en cage. Euhm, onlangs? Blijkt al een jaar geleden. Het lijkt evenwel onlangs. Ook toen ik gisteren in het EFTC toekwam voor de opening van de 22ste editie van het International Puppetbuskersfestival, leek het of de tijd stil heeft gestaan, en het pas een week geleden was dat we al die bekende gezichten uitgewuifd hadden.
Hoe dan ook, we zijn er klaar voor. Voor deze nieuwe editie. Ook de 25 gezelschappen uit 8 landen (België, Brazilië, Frankrijk, Groot-Brittannië, India, Italië, Nederland en Polen) die u zullen vergasten op een brede waaier van figurentheatervoorstellingen.

Door omstandigheden was ik thuis later vertrokken dan voorzien, en bij aankomst in het EFTC werd ik geconfronteerd met een ware volkstoeloop in de smalle Trommelstraat: er was een voorstelling bezig van de Indische groep Anarkelis, met traditionele poppen uit Rajastan. Doordat ik te laat was en door het vele volk kon ik er slechts een glimp van opmerken, maar wat ik zag en hoorde, was alvast veelbelovend. San zal er vandaag uitgebreider over berichten, maar aangezien ze slechts nog deze zondag spelen (om 14.30 u. in de Trommelstraat en om 17 u. op de Korenmarkt), wil ik alvast deze tip meegeven.

Dan was het tijd voor de eerste voorstelling op de binnenkoer van het Caermersklooster, hét hart van het puppetbuskersfestival: Compagnia Dromosofista uit Italië met Story of a hug, een prachtige, woordeloze voorstelling over het verhaal van een romantische ontmoeting.

Story of a hug Story of a hug

Een koppel staat op het podium en speelt een vrolijk walsje, zij op de accordeon, hij op de gitaar. In korte scènes met telkens andere, soms zeer verrassende, figurentheatertechnieken, wordt het verhaal op een heel poëtische manier verteld. En kijk, dat vind ik nu zo jammer na het bekijken van dergelijke voorstellingen: ik kan er bijna niets over schrijven, want dan is dat verrassingselement er voor jullie af.

Ik kan wel zeggen dat de muziek een belangrijk element is in dit stuk, met vrolijke, bekende wijsjes waarvan je je steevast afvraagt vanwaar je die kent. Eén ervan heb ik kunnen achterhalen, Puttin’ on the Ritz (geschreven door Irving Berlin). En wie zich afvraagt of hij/zij de acteurs nog ergens gezien heeft, kan ik geruststellen: Rugiada Grignani en Facundo Moreno stonden hier vorig jaar reeds op het podium, in het gezelschap van haar ouders, Girovago et Rondella, met een flamboyante ‘circusvoorstelling’.

A story of a hug is een absolute aanrader en nog te zien vandaag, zondag 18 juli om 15 u. (EFTC) en om 17.30 u. (Korenmarkt) en op maandag 19 juli om 14.30 u. (Trommelstraat, aan de ingang van het EFTC)

Story of a hug Story of a hug Story of a hug Story of a hug

Dan was het tijd voor het officiële gedeelte. Onze beide burgemeesters (welke stad is zo rijk om gedurende tien dagen twee burgemeesters te hebben?) verwelkomden het publiek, gedroegen zich als volleerde comedians (ze wisten wel dat ze de goedkoopste act waren), roemden het International Puppetbuskersfestival als één van de schitterende parels aan de kroon van de Gentse Feesten en als een wonderbaarlijk festival met heel fijne kunst, raakten het niet eens of ze opteerden voor voorstellingen met kleine of grote poppen, en brachten vooral lof voor de tientallen en tientallen vrijwilligers zonder wie dit festival niet mogelijk zou zijn, waarop ze het International Puppetbuskersfestival 2010 officieel voor geopend verklaarden.

Opening Puppetbuskersfestival Opening Puppetbuskersfestival Opening Puppetbuskersfestival Opening Puppetbuskersfestival

Vervolgens nam voorzitter Freddy Claeys het woord, die niet alleen een warm applaus voor de vrijwilligers maar ook voor het stadsbestuur vroeg, zonder wie dit festival ook niet mogelijk zou zijn. Hij sloot af met een uitleg over het begrip busker: een straatartiest die na afloop van zijn voorstelling rondgaat met de hoed. De opbrengst daarvan is zijn bron van inkomsten. Waarop prompt met de hoed werd rondgegaan (gisteren waren de voorstellingen in het EFTC uitzonderlijk niet-betalend).

Nu ga ik mij klaarmaken om weer naar het EFTC af te zakken voor een nieuwe portie figurentheatercultuur. Hopelijk treffen we elkaar daar.

© 2010 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.