RSS10 Days Off 2010 dag 3: Size Matters
Jawohl, meine Damen und Herren: uw favoriet verslaggever is er weer, met een eerste recensie van 10 Days Off anno 2010. Ook dit jaar vormt Kunstencentrum Vooruit gedurende tien dagen het decor voor een brede waaier aan elektronische muziek, en alweer is Gentblogt er als de kippen bij.
Al staan er naar goede gewoonte heel wat kleppers op het programma, men kan er moeilijk nog omheen dat 10 Days Off op zijn retour is. Bij de vorige editie mocht men van geluk spreken indien naast concertzaal en kaffee ook de balzaal was geopend. Dit jaar maakt men zelfs helemaal komaf met dat concept en wordt het ambitieuze festival gereduceerd tot tienmaal concertzaal. Jammer, maar laat ons wel wezen: kwaliteit boven kwantiteit, nietwaar?
En die kwaliteit, die was er op deze derde avond wel degelijk. Op het programma stond een labelnight van het inheemse Curle Recordings, dat onderdak biedt aan enkele grote namen in de techno. Diens oprichter Fader beet de spits af, maar ikzelf arriveerde ’lijk d’echte rijkelijk later.
Op dat moment bemande de Duitser Efdemin reeds de draaitafels. Ik keek behoorlijk uit naar strakke minimal op het elan van de geweldige producties van diens hand, maar bleef een beetje op mijn honger zitten. Dat was echter voornamelijk toe te schrijven aan de akoestiek: mijns inziens leent de Vooruit-concertzaal zich eerder matig tot subtiliteit en was de balzaal een pakken betere setting geweest. Niettemin bracht de man beslist enkele geslaagde nummers ten berde. Dat de overgangen daarbij weinig geïnspireerd waren, bedekken we met de mantel der liefde.
Vervolgens was het de beurt aan diens landgenoot Thomas Brinkmann, die ter gelegenheid van zijn 51ste (!) verjaardag vrouw en dochter had meegebracht. Ook zijn set had enigszins te lijden onder de voorzieningen, maar door de zwoelere, opzwepende houseritmes, had deze oude rot al gauw het publiek op zijn hand — een publiek dat overigens talrijker had gekund. Vakkundig en met de nodige flair lijmde Brinkmann de grooves aan elkaar, en men zag en hoorde dat het goed was.
Maar voor rasechte vakkennis, dáárvoor moesten we bij de headliner zijn. De Nederlander 2000 And One behoeft bij de kenners onder u allang geen introductie meer. Het weze geweten: deze man zou de gedroomde poster boy zijn voor Traktor Pro. De moderne technologie maakt de platenruiterij absoluut toegankelijker, maar tegelijk legt dat de lat eigenlijk alleen maar hoger. Het zijn dj’s als 2000 And One die dat vatten en door minutieus vakwerk een feilloze set afleveren. En kijk, diens platenkeuze, overgangen en effecten waren dan wel bezwaarlijk gewaagd te noemen, maar de man gaf het publiek wat het wou, op buitengewoon professionele wijze. Men zou hem gerust als de Tiësto van de house kunnen bestempelen; boutade of niet, da’s best een eer, weet u.
De immer bedenkelijke eer om de avond af te sluiten, viel te beurt aan onze landgenoot Peter Van Hoesen, een aanstormend talent in het wereldje. Ook bij hem enkel een laptop en controller, en waarom ook niet? Diens set werd ingezet met de nodige luister en een gezonde dosis minimalisme, maar verviel helaas meer en meer in behoorlijk clichématige techno. Prima opgebouwd en puik aan elkaar gezet, dat wel, maar het geheel kon me niet zo boeien. Na een halfuurtje had ik het dan ook gehad en besloot ik de plaat te poetsen — pun intended.
De balans van mijn eerste bezoek aan 10 Days Off dit jaar is zeker positief. Wat mij betreft is het echter uitkijken naar dag 5, ofte komende dinsdag. Na mijn recensie van vorig jaar zal het u niet verbazen dat ik de maffe Zweden van Slagsmålsklubben met open armen zal ontvangen. Als klap op de vuurpijl worden ze meteen gevolgd door een dj-set van Hot Chip, voor mij één van de meest toonaangevende bands van de afgelopen jaren. De meesten onder u zullen echter aanrukken voor Felix da Housecat, en dat mag ook best.
© 2010 GENTBLOGT VZW
Is het licht daar de hele tijd aan?
Neen, zijn shutter speed zal erop voorzien zijn.
sterk!