De Vis

woensdag 21 juli 2010 13u19 | Caroline Neels (tekst), Luk Monsaert (beeld) | 1 reactie
Trefwoorden: , , , , , .

Als een vis in een bokaal, of moet ik zeggen: als een haring in een ton, zo voelde ik mij tijdens de voorstelling van “De Vis” in de Gentse Minard.

Ik had het voorrecht op de eerste rij te mogen zetelen, tegen het podium geplakt als het ware. Dan moet je je benen ver in je nek leggen –en ik ben nog maar eentje van 162 cm– en je nek diep in je hals steken om het hoge podium te zien. Maar gelachen hebben we wel. In mindere mate dan bij de vorige productie, Uniroyal, dat wel. Was Uniroyal schaterlachen, dan is De Vis gewoon lachen.

Op het podium staan vijf tafeltjes met stoeltjes, een bar en twee ventilatoren. Bazin van dit alles is babe Cindy (Heidi De Grauwe). Ze kan geen koffie zetten want haar tea-room heeft geen stroom. Die is uitgevallen, en het is verdomd warm. Bovenop is er plaag van bloedzuidende knijten die de binnenstad aandoen. Iedereen noemt ze muggen maar mijnheer Willy blijft het tot treurens toe herhalen: het zijn knijten.

De Vis

Vaste klant Willy (Daan Hugaert) werd eerder die dag op heterdaad betrapt op een bloederige moord achter de tapkast. Althans zo lijkt het toch! Stadswachter Anderlecht (Bob De Moor) wil er het fijne van weten. In een vorig leven was hij politiechef maar na een uit te hand gelopen personeelsfeestje geschorst en gedegradeerd tot stadswachter.

Rico (Bert Verbeke), een macho met te veel brylcreem in zijn haar en met bijhorend diadeempje, heeft er ook zo zijn ongezouten mening over.

Komt daarbij dat zowel Willy als zijn zoon Rico een serieus oogske hebben op wulpse Cindy. En er loopt ook nog een roddeltante rond, MIeke Bouve, die bovendien graag steelt en dan ook wel een grote ‘sacoche’ nodig heeft. Iedereen in het stuk wordt dus duchtig verdacht maar niets is wat het lijkt en tijdens een flashback leren we de ware toedracht kennen.

Wat is er gebeurd en wat heeft dat met een vis te maken vraagt u zich af ? Want als je stuk de titel draagt “De Vis” dan moet er toch iets cruciaals aan de hand zijn met die vis — een koi in dit geval!.

Suspense? Dat wel. Lachen, dat wel. De zaal kan de grappen en pointes wel smaken.

Ondertussen passeert ook de actualiteit de revue. Er is de leraar die een leerling met zijn hoofd in emmer mortel steekt, de geschorste korpschef Peter De Wolf, de Gentse bedelaarsplaag, het energie-monopolie van Suez, de opwarming van de aarde en het racistische trekje van sommige Gentenaars. Turken, Chinezen, Balkanezen… ze worden allen door de mangel gehaald.
Als in het stuk gealludeerd wordt op Thuis (rol van Eddy door Daan Hugaert) ligt de zaal plat van het lachen. Op het einde trakteert Nico ons nog op een muziekje en krijgen we nog een liedje cadeau. “We zijn allemaal gelijk,” zingen de acteurs in koor.

Beetje moraliserend, maar enfin, het kan de pret niet derven. De acteurs krijgen een welgemeend applaus. Het publiek lust ‘Den Eddy’ en ‘den Bram’ van Thuis wel.

Zelf vond ik Heidi De Grauwe goed in haar rol. “Doar nie zijn da zoe pas ‘n goat in oens cultuur zijn” schrijft Maurice De Grauwe op de site van het Vernieuwd Volkstheater. Zou dat de vader zijn van de actrice? Ook Bert Verbeke (Bram uit Thuis) speelt sterk als zenuwpees met de hersenen van een garnaal.

‘Uniroyal’, de vorige voorstelling van het Vernieuwd Gents Volkstoneel, was vorig seizoen een groot succes. Op dat elan wou het VGV verder, zo lezen we in de perstekst.

De Vis bereikt niet het niveau van het onovertroffen Uniroyal. Ach ja: het kan niet altijd kaviaar zijn!

Tekst: Jo Van Damme
Regie: Walter Janssens
Spel: Mieke Bouve, Heidi De Grauwe, Bob De Moor, Daan Hugaert en Bert Verbeke.

Tijdens de Gentse Feesten alle dagen t.e.m. ma 26 juli 2010 om 19u30 in de Minard, 09/233.77.88. Matinee op zondag 25/07 telkens om 15u.
In september, oktober en november op tournee doorheen heel Vlaanderen. Voor speellijst zie www.vernieuwdgentsvolkstoneel.be.

© 2010 GENTBLOGT VZW

Eén reactie op De Vis

  1. Reactie van Dirk

    Jo Van Damme was er zeker bij als het stuk gespeeld is. Ik kan het weten, want ik heb het stuk ook gezien. En gelachen ook.
    Het is een stuk dat past in de rij van het Gents Volkstoneel. Steevast wordt er geëindigd met een moraliserende boodschap. Toch niet slecht zeker voor een dolgedraaide wereld.
    Enig puntje van kritiek : het “pure” Gents is niet voor alle acteurs weggelegd. Bert slaat er af en toe eens ferm naast.Zijn tussentaaltje in thuis zou beter geweest zijn.