Hannelore Bedert
Een mens durft het wel eens vergeten, maar ook op het Laurentplein is van alles te beleven. Het zal wel zijn, er werd bijna gevochten om er iets te mogen organiseren. Het Laurentplein staat synoniem met luisterplein, met ruimte voor amateurkunstenaars, kleinkunst en klassiek. Gisteravond, de drukste avond van de feesten tot nog toe, stond daar Hannelore Bedert. Met de Nederpopprijs en de Nekkaprijs op zak hoeft ze eigenlijk niks meer te bewijzen. Raymond Van het Groenenwoud zong mee op haar debuut-cd en daarmee is alles wel gezegd waarschijnlijk.
Hannelore Bedert is zo een madame die in ons ogen niks verkeerd kan doen. Al zou ze misschien hard protesteren bij het horen van madame. Ze maakt van die mooie liedjes met een scherp kantje. Dat bewees ze wel met pareltjes als Janker en Dissolvant. Ergens las ik de heel treffende omschrijving “Bleitliedjes voor jankers, scheldliedjes voor lievelingen” en ik zou het niet beter kunnen zeggen.
Live is ze een plezier om mee te maken, ze vertelt verhaaltjes en spreekt haar publiek ook aan. Een vrouw naar ons hart, die garant staat voor een fijne avond. Ze wisselt tussen piano en gitaar en laat zich omringen door goede muzikanten. Een zonde als u het gemist hebt, maar misschien volgende keer?
© 2010 GENTBLOGT VZW
en laat iedereen maar eens een keer of 10 na elkaar ‘muggengeheugen’ zeggen (wie erbij was weet waarover ik het heb) ;-)
Het was inderdaad een West-Vlaams matchke tegen de rest. Maar ze won met glans. Hannelore Bedert is wel degelijk een madame! Eentje met stijl en talent. Ze schippert nog wat tussen het nederlands en het westvlaams. Maar schipperen is niet verboden natuurlijk…
ik onthou vooral dat “liefde is gelijk in uw broek schijten, iedereen kan het zien maar alleen gij voelt er de warmte van”