Gentblogt

Slachtofferhulp zoekt vrijwilligers

vrijdag 3 september 2010 14u20 | Inge en Ria | 1 reactie
Trefwoorden: Centrum Algemeen Welzijnswerk-CAW, slachtofferhulp, vrijwilligers.

Morse, Lynley, CSI, Baantjer, Witse, Aspe, tot onze eigenste Flikken… Voor wie er nog aan twijfelde, misdaad is de voorbije jaren helemaal ‘in’. Vanuit onze luie zetel speuren we met zijn allen lustig mee met populaire inspecteurs, vragen we ons af wat de daders toch bezielt en leven we mee met de slachtoffers van al dat onheil. Zo’n spannende aflevering eindigt dan natuurlijk vaak, waar het voor die laatste groep pas begint… want hoe gaan die slachtoffers verder met hun leven nadat een ander persoon het helemaal overhoop gooide? We hebben er het raden naar.

Hoe het in Miami of New York verloopt, kan ik je niet vertellen. Maar over slachtoffers in onze eigen stad, kan ik je wel iets vertellen. Velen van hen komen namelijk op de dienst Slachtofferhulp van CAW Visserij terecht.

CA-wat…?, hoor ik sommigen al denken. Geloof me, het is beter als je ons niet kent. Maar het kan wel handig zijn om ons te kennen. Sommigen onder jullie zijn misschien meer vertrouwd met de naam Sociaal Centrum, zoals het hier al zo’n 35 jaar bekendstond, tot het in 2000 één van de 27 CAW’s in ons land werd. Een CAW staat voor ‘Centrum voor Algemeen Welzijnswerk’ en heeft als doel het helpen van mensen die zich in kwetsbare situaties bevinden. In een CAW kunnen mensen terecht als ze in de knoop zitten met zichzelf, hun relatie, hun gezin, hun levenssituatie,… om allerlei redenen. Een van die redenen kan zijn dat men slachtoffer werd van een misdrijf of er getuige van was, of dat men een naaste verloor door een moord, verkeersongeval of zelfdoding. Voor mensen in dergelijke situaties werden in de jaren 80 diensten Slachtofferhulp opgericht, en in Gent bevindt die dienst zich dus in het CAW Visserij.

Wat doen wij? Kort gezegd, helpen wij slachtoffers in gans het gerechtelijk arrondissement Gent, zowel juridisch als emotioneel met de verwerking van wat ze meegemaakt hebben. Dat doe ik samen met een team van 9 mensen, waarvan 2,5 fulltime hulpverleners. Mocht je je afvragen wie ik ben, mijn naam is Inge en ik ben het halfje. Omdat wij nog heel veel bijkomende taken hebben op het vlak van overleg, preventie, signaleren, enz…, is de rest van het team bezig met coördinatie, juridisch werk, kinderwerking, de thema’s partnergeweld en verkeer en … onze vrijwilligerswerking, waar ik de andere helft van mijn werktijd mee bezig ben.

Ja, je leest het goed, wij hebben het geluk te kunnen rekenen op een groep geëngageerde mensen die uit vrije wil slachtoffers helpen de draad van hun leven weer op te pikken, en op die manier de wereld opnieuw een stukje mooier maken. En die mensen hebben we hard nodig om de instroom van slachtoffers te kunnen bolwerken. Daarom zijn wij nu op zoek naar meer van die mensen.

Wie kan beter verduidelijken wat vrijwilligerswerk bij ons inhoudt, dan een vrijwilliger zelf? Daarom geef ik nu verder het woord aan onze vrijwilligster Ria:

“Zo’n 6 jaar terug ben ik gestart als vrijwilligster bij Slachtofferhulp. Ik ondersteun daar het verwerkingsproces van mensen na een schokkende gebeurtenis. Zo klopte ik al aan bij slachtoffers van diefstal, gijzelingen, nabestaanden van zelfdoding, verkeersslachtoffers, … Ik noem mezelf ‘een tijdelijke tochtgenoot’ van die mensen, en zelf word ik hierin gesteund door het team van Slachtofferhulp.
Elke hulpvraag waar ik op inga is uniek, elk slachtoffer heeft die persoonlijke vingerafdruk van verdriet, boosheid, angst en blijheid, achter elke mens zit dat éne verhaal en dat maakt dit vrijwilligerswerk zo boeiend en gevarieerd.

Voor mezelf als persoon, is het een enorme verrijking. Ik krijg sterke waardering van de cliënten maar ook vanuit Slachtofferhulp zelf. Ik relativeer de kleine zorgen thuis nu meer, heb meer oog ook voor wat blij maakt en mijn zelfkennis wordt aangescherpt.”

Dus, ja jij daar, meneer, mevrouw of jij misschien: jongedame, jongeheer …
Als je na het lezen van het voorgaande denkt: ‘Dat is iets voor mij!’, check dan zeker even het volgende:

Ben je minstens 22 jaar?
Ben je een ‘crack’ in het luisteren naar mensen?
Sta je emotioneel stevig in je schoenen?
Heb je minstens 4 uur per week tijd?
Hou je van uitdagingen?
Sta je ervoor open je te laten ondersteunen en opleiden door professionele hulpverleners?
Kan je je aan afspraken houden?
Heb je graag inspraak?
Zie je het zitten om je te verdiepen in ‘de rechten van het slachtoffer’?

We verwelkomen jullie graag!
Inge en Ria

Slachtofferhulp Gent

© 2010 GENTBLOGT VZW