Over Buffalo’s en Lierse en een vel van een beer dat je niet moet verkopen vooraleer …

dinsdag 14 september 2010 16u30 | Vincent Ooms | 1 reactie
Trefwoorden: , , , .

Lierse mocht na 3 jaar vagevuur in tweede eindelijk weer meedoen met de grote jongens. Wij behoren tot de grootste jongens, en Lierse, met nieuwkomers Sonck en Kovacks, was dan ook extra gemotiveerd. Opvallend bij Gent was dat de zonet aangeworven Baric en Wallace een basisplaats kregen, respectievelijk op de links- en rechtsback.
Omdat in het verleden de verplaatsing naar Lierse steeds een garantie was voor een leuke avond besloten we om in de auto te springen, vastbesloten om de Gentse trots naar een overwinning te schreeuwen.

Aangekomen in Lier viel ons de lachwekkend slechte bezoekerstribune op. We werden ‘verwelkomd’ in een soort tijdelijke partytent die je eerder in het Baudelopark verwacht tijdens de Gentse Feesten, dan in een wedstrijd van eerste klasse. Een amateuristische constructie die volgens ons tijdens de week verhuurd wordt aan gevelrestaurateurs. Het duurde overigens niet lang eer er net naast ons gewoon een plak in 2 brak. Hilariteit alom, het meccanoteam van Lierse weet wat gedaan deze week.

Nu goed, de wedstrijd zelf dan. De eerste Gentse kans was meteen raak: 0-1. Yaya duwde aan de tweede paal een voorzet van De Smet binnen. De Buffalo’s waren meer dan tevreden, en voetballen leek niet meer nodig, gewoon de wedstrijd uitspelen zonder energie te verbruiken was de doelstelling. Bij Lierse viel vooral de blonde Hongaarse reus Kovacs op, hij beukte gevaarlijk op de Gentse verdediging. Bojan was echter steeds alert.
Tot hij kansloos was op een schot van Sonck. De Gentse buitenspelval haperde serieus en Sonck twijfelde niet, zijn eerste goal voor de Pallieters was een feit, en het was een pareltje in ware Sonck-stijl. Borstcontrole en vlam, de 0-1 was weggeveegd.
Reden dus voor Gent om nog maar eens naar voren te trekken, en dat resulteerde meteen in een doelpunt: 1-2. De aangever was nu de afwerker. De tweede paal was nu de eerste paal. Tussendoor zagen we King Couli nog een gigantische kans missen.
Een al bij al aangename eerste helft werd afgesloten met een schitterende aanval van de Gentenaars, heel even het Barça van Oost-Vlaanderen. Jammer genoeg eindigde het met een afgeblokt schot, maar toch, het gaf ons het gevoel dat de tweede helft een formaliteit ging worden.

De tweede helft was dat ook voor een groot stuk. Even wel wat animo toen gefrustreerde Lierenaars vanalles op het plein gooiden richting El Ghanassy. Ook op het plein gedroegen de Lierenaars zich niet bepaald als gentlemen, niet vreemd want de scheidsrechter was opvallend mild voor geel-zwart, een straatvechter als Nicaise had de wedstrijd nooit mogen uitspelen. De tweede helft leek een lange tijd een maat voor niets: Gent onwillig en Lierse onmondig.
Gent wou ongetwijfeld krachten sparen met het oog op de belangrijke wedstrijd donderdag in Sofia, en Lierse draait nog steeds niet optimaal. Op het plein viel er niet veel meer te beleven, sfeer was er echter wel op het het Lisp, mede door het ouderwets maar gezellig orkestje van de thuisploeg. Sommige Buffalosupporters brachten de tweede helft door met het zingen van anti-Sonck leuzen. Niet bijster slim, bijgelovige Gentsupporters vraten hun kas op bij zoveel arrogantie van hun medesupporters, iemand met de statistieken van Sonck daag je best niet uit. Lierse vocht voor wat het waard was, in echte kansen resulteerde dit echter niet.
De slotfase werd plots wel een spektakelstuk.
Helemaal op het einde haalde – een voor de rest ontstellend bleke – Coulibaly nog een bal van de lijn. We hadden dé kans overleefd, tenminste dat dachten we. Voetballerliefhebbers aller landen weten dat op het einde van de wedstrijd de ploeg die 1 goal achterstaat nog 1 reuzekans krijgt. Sowieso. Een voetbalwet, even oud als voetbal zelf. En die obligate kans hadden we overleefd. Spontane vreugdedansjes ontstonden achter de goal van Bocky. De buit leek binnen.
Wisten wij veel dat er nog een derde helft ging volgen. Want jawel, mijn klok klokte 20.52 toen uitgerekend Sonck vanuit buitenspel de 2-2 binnentikte, met de hulp van een klungelende Gentse defensie. Het Lisp ontplofte en de Lierenaars vierden alsof ze zopas de titel hadden binnen gehaald. Begrijpelijk, het is niet iedereen gegeven om de almachtige Buffalo’s punten afhandig te maken. Vijf seconden na de gelijkmaker werd er afgefloten, het leek wel alsof men speciaal gewacht had tot Lierse eens een puntje kon rapen om af te fluiten.
Nu ja goed, de wedstrijd was iets later begonnen, het buitenspel was moeilijk te zien, en vooral: met hun zuinige manier van spelen hadden de Buffalo’s er zelf om gevraagd. De Buffalosupporters die Sonck provoceerden, zongen letterlijk een toontje lager. Het was vooral jammer voor Jorgacevic, die verdiende beter, hij keepte op een hoog niveau, en was een van de betere Buffalo’s.

Een gerechtvaardigde uitslag dat wel, een kleine domper op een amusante avond, dat ook. We onthouden dat Lierse een fanatieke aanhang en een oldskool huisorkestje heeft, dat bier welkom is in de tribunes, en dat het altijd als een boomerang in je gezicht weerkomt om goalgetters te beledigen.
Eens ze op het Lisp werk maken van een degelijke bezoekerstribune, heeft Lierse zeker zijn plaats in eerste klasse, het blijft een van onze geliefkoosde verplaatsingen.

Tot slot nog een woordje over de twee debutanten: van de twee nieuwkomers liet vooral Wallace een goede indruk, een back die slim naar binnen sneed en niet alleen oog heeft voor de voorzet, maar ook voor de ruimte centraal tussen de linies, dit zou wel eens een toppertje kunnen worden. Baric speelde nerveuzer, en legde minder risico in zijn spel, moeilijk te beoordelen.

© 2010 GENTBLOGT VZW

Eén reactie op Over Buffalo’s en Lierse en een vel van een beer dat je niet moet verkopen vooraleer …

  1. Reactie van style

    Lierse heeft een zalige springtribune met een fijne geluidsakoestiek, die het bijna even goed doet als de bezoekerstribune van Gent trouwens, beide maken bijna evenveel lawaai.