RSSIk fiets en daar ben ik trots op (2)
Wielerliefhebbers weten al waar ze op dat eerste weekend van april zullen zijn. Daan Jossels, leerkracht Nederlands als tweede taal op een secundaire school in hartje Gent trok aan onze mouw met een leuk project. Over Vlaanderens mooiste, ja. Onze nieuwe gastblogger vertelde eerder al over het project Ik fiets en daar ben ik trots op.
Op zaterdag 19 februari was het tijd voor de tweede training. Vijf leerlingen stonden enthousiast klaar om 8.30 u.: Idjatou, Hazratullah, Ainullah, Ali en Razakhan. We deden enkele pogingen om de leerlingen die nog sliepen wakker te maken, maar dat had weinig resultaat…
Op weg dan maar met de enthousiastelingen!
We laadden alles in in de auto: helmen, regenjassen, eten, eten en nog eens eten. We ontmantelden de fietsen om in de aanhangwagen te plaatsen en reden richting Brakel. Een even enthousiaste secretariaatsmedewerkster, Marianne, stond er op ons te wachten. Luc gaf wat uitleg over de remmen en de versnellingen (geen overbodige info als je in de Vlaamse Ardennen fietst!) en daar gingen we dan … gevolgd door een bezemwagen met drank, tussendoortjes, lunch en een extra fiets… we voelden ons professionals!
Ten Bosse was ons eerste opwarmertje, hier en daar nog problemen met de handeling van het bedienen van de versnellingen maar de meeste leerlingen ‘vlogen’ de berg op. Kort erna volgde de Valkenberg die al iets meer steil aanvoelde… maar… ook hier geraakten de meeste leerlingen boven. Richting Geraardsbergen dan waar we konden genieten van een fantastisch onthaal in café “De Trapkes Op†en een overvloedig lunchpakket – verse pasta met vis inclusief – klaargemaakt door de catering van het Rode Kruis Asielcentrum. De twee drankjes (dank aan Marianne en haar ouders) en een traktatie van het huis met échte Geraardsbergse mattentaarten zorgden dat we klaar waren om De Muur te beklimmen. Deze lag er ondertussen wat nat bij. Het op-de-fiets-blijven was maar voor weinigen weggelegd maar dat wijten we vooral aan de gladheid van de Muur…
Boven genoten we van het fantastische uitzicht en dan fietsten we in de motregen terug naar Brakel waar de mannen nog even een extraatje deden op “Ten Bosseâ€. Haantjesgedrag?
40 kilometer op de teller, met modder besmeurde zitvlakken en ruggen, rode neuzen, een gemiddelde van 15,5 kilometer per uur maar bovenal… onvergetelijke glunderende gezichten… inclusief de gezichten van de begeleiders (Veerle, Marianne, Marijke en Luc van op de fiets en Griet van in de bezemwagen)
De schrijfster van dit artikel viel zaterdagavond om 21.15 u. in slaap en opende zondagmorgen één oog om 8.15 u. Wat de buitenlucht en warm menselijk contact niet met een mens kunnen doen … zalig!
© 2011 GENTBLOGT VZW