Ik fiets en daar ben ik trots op (5)

donderdag 17 maart 2011 7u52 | Daan Jossels | reageer
Trefwoorden: , , , .

De ronde van Vlaanderen komt dichter, de eerste zaterdag van april trotseren amateurrenners de muur en de kasseien. Daan Jossels, leerkracht Nederlands als tweede taal op een secundaire school in hartje Gent en onze gastblogger, vertelde eerder al over het project Ik fiets en daar ben ik trots op. Zal het de jonge asielzoekers lukken?

Zaterdag 5 maart
De krokusvakantie is net gestart. Veerle, Kobe en vriendin Nele hopen de gasten aan te treffen in het centrum om samen de vakantie ‘in te fietsen’. Ali, Ainullah en Hazratullah staan al klaar. Razakhan is al een paar dagen wat ziekjes. Maar we kunnen hem toch overtuigen om mee te fietsen. De extra Dafalgans vliegen in de rugzak. Ook Fereidon beslist om nog een keer mee te fietsen. De meisjes zijn er niet.

Het centrum heeft sportkleren gekregen. Ali is helemaal in fietstenue. Nu is hij een ‘echte’ wielrenner.

We gaan vandaag voor de 50 kilometer! We volgende de Maldegemveldroute. Het is één van de mooiste ritten. We rijden langs zeer rustige ‘boerenwegjes’.

Wanneer we door Maldegem fietsen, vraagt Ali: “Mevrouw, gaan we naar Knesselare?”. Ali roept het uit van vreugde wanneer mevrouw ‘Ja’ antwoord. Hij verwittigt de andere jongens. Ze schreeuwen het uit en dansen bijna op hun fiets. Sinds januari vangen de Broeders van Liefde 20 niet-begeleide minderjarigen jongeren op in een oud Klooster in Knesselare. De gasten hebben er vrienden wonen. We beloven hen dat ze 10 minuutjes mogen blijven. De jongens van Knesselare zijn blij met hun onverwachts bezoek. Veerle geniet van de taferelen en let niet echt op de tijd. Hazratullah geeft teken dat de 10 minuten voorbij zijn. De laatste 20 kilometers worden vlotjes afgereden. Razakhan is duidelijk stiller dan normaal, maar hij heeft toch maar de 50 kilometer afgelegd zonder klagen! Chapeau!

Zaterdag 12 maart

Normaal zouden Ole, Marianne en Veerle mee fietsen. Maar Ole moest op het laatste moment afzeggen wegens een voetblessure. Marianne en Veerle kunnen het wel alleen aan… zolang er geen fietspech is.

De 4 superfans (Hazratullah, Razakhan, Ainullah en Ali) die al wekelijks mee trainden, staan weer klaar. Ook ons meisje Idiatou fietst vandaag weer mee. We hebben een korte(re) rit gepland. De gasten moeten tegen 17 uur terug zijn in het centrum omdat we met de school tickets gekregen hebben voor de voetbalmatch AA Gent – Cercle Brugge.

De tocht loopt langs de Lembeekse bossen, Evergem, het Lievekanaal. Er is misschien wel wat wind, maar het is zalig fietsen onder het zonnetje. We fietsen zonder zorgen … tot dat Marianne roept: “Veerle, stop! Ik denk dat Ainullah een platte band heeft!”. Lap. Nog eens proberen de band op te pompen. Maar tevergeefs. Gelukkig hadden we vooraf onze vrees al geuit bij de assistenten. Marianne gaat alleen op weg met de gasten, terwijl Veerle in Evergem wacht op de pechauto van assistente Heleen. En we hadden geluk. De fietsers waren nog op tijd terug om de bus te nemen richting Gent.

© 2011 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.