RSSGrande Noite de Fado
Vrijdagavond repte ik me naar De Centrale voor de Grande Noite de Fado. Ik keek er naar uit me weer in de Zuiderse zwoele sferen van de “Saudade” te voelen. De Centrale was alvast sfeervol ingericht en de beloofde hapjes waren uitgebreider dan we hadden verwacht.
Portugal was ooit mijn eerste reisbestemming op mijn alleen en sindsdien ben ik er regelmatig teruggekeerd. Deze avond dompelde ons onder in zowel de Portugese smaken als de muziek.
Débora Rodrigues en João Escada brachten de zogenaamde traditionele fado, de fado van de straat, van de oude visserswijken en hoerenbuurten in Lissabon. Liederen die het leven zoals het is bezingen: de ellende, de miserie, de gebroken en verloren harten van elkeen die zich geroepen voelt fado te zingen in een rokerig café.
Ik moei me niet met de zogenaamd traditionals en de ‘novo fado’. Het is kwestie van smaak. De wereldsterren van de zogenaamde ‘novo fado’ vind ik trouwens erg goed. Wat je hebt met zogenaamde traditional is dat dat gewoon oubollig geitenwollensokgedoe is.
Zelden heb ik fado horen zingen door een man maar João Escada bracht met zijn zalvende stem de liederlijke verzen aangenaam ten berde. Débora Rodrigues legde ietwat meer pathos aan de dag en even neigde het concert naar Vlaamse schlagers met meezingers en meeklappers.
Al bij al een gezellige avond met leuke fado, maar een te lange pauze tussenin en teveel gepalaver tussen de songs wat de sfeer niet ten goede kwam. Het is echt niet nodig alles woord voor woord te vertalen, in een paar zinnen kun je denk ik zeggen waar het op aankomt. Maar goed, de mensen genoten van de hapjes en de Portugese wijn en ik botste er trouwens op de dame die ik op die eerste reis naar Portugal had leren kennen.
© 2011 GENTBLOGT VZW