Uitgelezen
Afgelopen dinsdag was er weer een Uitgelezen in de balzaal van de Vooruit. Ik kwam eigenlijk hoofdzakelijk voor de muzikale intermezzo’s die Hannelore Bedert zou verzorgen, maar efkes enkele tips horen over enkele boeken was ook mooi meegenomen. Niet dat ik veel lees, ik lees al jaren amper een boek, al ben ik al enkele weken bezig in “Never let me go” van Kazuo Ishiguro.
Een andere reden om te gaan luisteren was Herman Brusselmans, wiens “Het Spook van Toetegaai” jaren op mijn boekenplank heeft gelegen alvorens ik er in begon. Het heeft nog veel meer jaren gekost om het helemaal uit te lezen. Maar je weet nooit, soms kan ik, vooral wanneer ik vast zit op luchthavens, eens naar een boek grijpen of tijdens andere zeldzame dode momenten op reis durf ik wel al eens mijn reisgids laten voor wat hij is en een boek ter hand nemen.
Het eerste boek dat werd voorgesteld was een postume uitgave van Marcel Bril “Meisjes”. Cursiefjes, observaties van de auteur over ja vrouwen, meisjes, dames, hipsters. Op het eerste zicht dus wel een aantrekkelijk onderwerp.
Fien Sabbe modereerde vlotjes tussen de experten ter zake Phara De Aguirre, Anna Luyten, Jos Geysels en Herman Brusselmans. Een mooie verzameling volgens de ene, een niet bijzondere bundeling van stukjes volgens de andere. “Columns” bleek de lading alvast niet te dekken. Voorspelbaar en weinig origineel aan de ene kant, net daarom leuk om lezen wegens de eenvoud aan de andere kant. Ellenlange beschrijvingen om te beschrijven zijn alvast niet aan mij besteed. Zoals Brussels terecht opmerkte, wat zit die kerel te lullen over zijn vrouw die zich klaarmaakt om in bed te kruipen, broek uit en achterwaarts in de poes. Een boutade die wel recht in de roos schiet.
Misschien is het tweede boek, “Het onderzoek” van Philippe Claudel, wel aan mij besteed. Deze Franse schrijver schreef een experimenteel filosofisch boek over mens en machine. De algemene conclusie is dat het ondanks de zware thema’s die er te dik werden opgelicht vrij goed geschreven is en zelfs vrij grappig. Over het slot waren de meningen verdeeld. Velen vonden het te veel uitgelegd, te letterlijk werd de lezer bedolven onder de expliciete boodschappen. Geen bezwaar volgens Brusselmans, het is niet omdat iets letterlijk wordt uitgelegd dat dat per definitie slecht is. Geen idee of ik me door de turf zou kunnen werken.
Peter Buwalda’s, “Bonita Avenue” leek me dan wel weer van een deftig allooi. Een schitterend debuut van iemand die waarschijnlijk enorm veel goeie boeken moet gelezen hebben en dan daar zelf het beste uit distilleerde om met glans een keigoed boek uit de pols te schudden. Niet alleen technisch zat het goed, ook de verschillende en vrij beperkte personages en de onderlinge relaties tussen al die protagonisten bleek een aantrekkelijke mix voor deze thriller.
Ten slotte las Brusselmans nog eens voor uit zijn nieuwste werk “tussen 3 en zes”, uiteraard ontkrachtte hij het cliché dat hij nooit over seks schrijft. Brusselmans zoals we hem kennen, banaal, plat maar uiterst entertainend.
Na een pauze stelden de panelleden zelf nog enkele boeken voor:
Hans Achterhuis: de utopie van de vrije markt
Sandor Marai: de erfenis van Eszter
en een derde boek dat ik vergeten ben.
Wat ik zeker niet zal vergeten is het feit dat Hannelore Bedert nog krachtiger en sterker klinkt wanneer ze haar liedjes ontdoet van alle franjes en enkel met gitaar en bas of piano haar teksten door je ruggengraat laat rillen.
De volgende uitgelezen vindt plaats op 31 mei.
© 2011 GENTBLOGT VZW