Gentblogt

Ik ging een keer naar de Muide vandaag

maandag 20 juni 2011 15u51 | Marie | 3 reacties
Trefwoorden: Muide.

Ik moest aan de Muide zijn, gisteravond. Op de Voorhavenlaan.

Het is een reisje, zo van Ledeberg naar één van de meer achtergestelde wijken van de stad. Het is een stuk perceptie, die achtergesteldheid, ik weet het, en voor je in je pen kruipt: ik hou van de Muide.

Hoe hartiger mijn leven wordt, hoe zeemzoeteriger en stropiger mijn gedachten. Zeker over plekken uit een ander deel van mijn leven.

Ik verloor mijn zoon daar, aan de Muide. Ik leerde er ook Gent kennen, met bus 6 richting stad. We hadden geen frigo, eerst, geen wasmachine en geen oven. Ik probeerde ooit eens spaghetti te koken in mijn waterkoker. En toen hadden we uiteraard ook geen waterkoker meer. Maar de buurt was oud, gelukkig waren de buren lief, en mocht ik proeven van het gebak op het Suikerfeest. Er weende altijd wel een kind, de mensen leefden buiten en als je een groepje mannen passeerde, keken ze gretiger dan ze zelf wilden.

Later kwam ik er terug, om op bezoek te gaan bij Mustaf. Bij de grote broers, in een huisje waar de slaapkamer en living en keuken één waren, en de badkamer ontbrak. Gelukkig was er ook daar veel liefde, en thee en zoetigheid. ‘Juffra’, vertrouwde hij me toen toe, ‘ge moet sterk zijn om hier te leven’.

En nu fietste ik door dat verleden, langs de Voormuide, over de Muidebrug, hop, over de spoorweg, langs de prachtige Voorhavenlaan. Ik zag Turkse cafés, kitscherige winkels, lonkende mannen, schone Bulgaarse kinderen die me de weg uitlegden en gebouwen waarvan ik het bestaan niet eens kende.

Ik babbelde met de jongens die aan het basketballen waren, en zag Mustaf terug.

De Muide is aan een grote, zware opmars bezig, en ik had het niet eens door. Laat ons hopen dat de harmonie die er nu te voelen is, blijft, dat de wisselwerking een sterkte wordt. Dat de kinderen er kunnen blijven spelen, daar, met hun basketbal, en dat ze kunnen blijven doen alsof ze in New-York zijn. Dat de buurt van zijn oud en versleten karakter gered wordt, zonder dat de huizenprijzen pijlsnel de hoogte in gaan.

Zolang Mustaf er thuis kan zijn, en hij zijn vrienden kan zien, en ronddolen langs de Meulesteedsesteenweg, ben ik al lang content. Wreed content.

© 2011 GENTBLOGT VZW