RSSThe Tree of Life
Enige tijd geleden nam ik deel aan een wedstrijd bij mijn favoriete radiozender. Ik hoorde er niets meer van, tot ik plots een dikke enveloppe in mijn brievenbus aantrof: twee dvd’s van Terrence Malick-films en twee gratis tickets voor The Tree of Life, in een bioscoop naar keuze. Het een en ander kwam ertussen waardoor ik pas donderdag ging kijken in Studio Skoop, de enige zaal waar ze hem in Gent nog spelen. Ik las al hier en daar dat de film op zijn minst grote verdeeldheid zaait onder de mensheid. De recensies in de bladen en op IMDB zijn lovend. Alhoewel… de reacties op IMDB spreken boekdelen: je houdt ervan of je haat het.
Het verhaal gaat als volgt: we zien een man van middelbare leeftijd, Jack (Sean Penn), die zich voortbeweegt in de ultramoderne en strakke architectuur van de grootstad en terwijl nadenkt, mijmert, filosofeert over de moeilijke relatie met zijn vader (Brad Pitt), zijn jeugd, de dood van zijn broer en bij uitbreiding hoe dit allemaal past in Gods en Moeder Natuurs plan of Gegeven. De microkosmos van het gezin uit de jaren 1950 in relatie tot de macrokosmos van het komen en gaan van de dingen en (machts)verhoudingen. Kortom Het Leven.
De acteerprestaties zijn intens, net als de in beeld gebrachte emoties. Zeker de acteur die de jonge Jack speelt en diegenen die zijn broers neerzetten, doen dat subliem. De fotografie is prachtig. De muziek meeslepend.
Maar het geheel is in dit geval minder dan de som van de delen. Het camerawerk van Lubezki maakte mij erg zenuwachtig en op het duizelige af ongemakkelijk. De camera is als het hoofd en de ogen van een onzichtbare getuige. De beelden volgen mensen, draaien omhoog naar de bomen en terug naar omlaag, opzij. Dit allemaal gevolgd door een eindeloze reeks korte shots van een wazig oranje verschijning, vulkanen, golven in de zee, vissen, spreeuwen, lava, de kosmos, Jacks jeugd, een dinosaurus die een andere domineert, de oudere Jack, een beest dat op het monster van Loch Ness lijkt en aangespoeld op het strand wat beweegt, een dor blad dat met de wind wegwaait, de spelende broers, een detail van het gezicht van Jacks moeder, daar is de golf weer, en de boom, en de oranje verschijning! Dit alles gecombineerd met losse flarden zinnen, vaak gefluisterd, “Brother”, “Mother” en overpeinzingen in woord en beeld over het leven, de dood, jaloezie, liefde, verlangen, dominantie, overleven, geloof, menselijke verhoudingen, vergankelijkheid, vriendschap, macht, etc.
In de zaal werd de stilte na de eerste tien minuten natuurbeelden doorbroken door gefluister dat steeds luider klonk. Een koppel verliet de zaal. Even later verliet nog een ander koppel de zaal. Zij namen blijkbaar de verkeerde uitgang waardoor ze gegeneerd en met enig lawaai op hun stappen terugkeerden en dan toch de juiste uitgang vonden. Hilariteit alom in de zaal. Op het scherm ging het natuurgeweld ondertussen zijn gang (Het Leven gaat verder) tot plots de dinosaurus verscheen. Dit veroorzaakte bij enkele mensen een heuse slappe lach, ook ondergetekende kreeg het moeilijk en probeerde zo geluidloos mogelijk te lachen, adem te halen en tranen weg te vegen (een welgemeende sorry aan de mensen die zich hieraan gestoord hebben, het werd me even te veel van het goede). Het deel over Jacks jeugd werd prachtig in beeld gebracht, maar het einde was er een beetje te veel aan daar ik voor het eerst in mijn leven in slaap ben gevallen in een bioscoopzaal. Ik was dan ook oprecht blij toen na het zoveelste wazig oranje lichtbundeltje de credits op het scherm verschenen.
Het is een film met vele kwaliteiten en ik heb oprecht genoten van vele beelden en emoties. Maar serieus gasten: wà t een intellectueel gezweef! Zouden velen dit nog een goede film vinden zonder Gouden Palm, Sean Penn en Brad Pitt? Zouden velen deze film gezien hebben zonder de Gouden Palm? Zou deze film de Gouden Palm gewonnen hebben mocht de jury een beter gevoel voor Lars von Triers humor gehad hebben? Laat de discussie beginnen!
© 2011 GENTBLOGT VZW
een recensie van een film die al twee maand uit is? geeeeeuw!
Wat een brutale reactie zeg!
Hoe fantastisch toch,… die anonimiteit van het internet.