RSSAchter de schermen van de Gentse Feesten
Of we niet geïnteresseerd waren in een wandeling “achter de schermen van de Gentse Feesten”? Euh, ja, eigenlijk wel. Voor de schermen lopen we immers elk jaar al genoeg rond. Zonder echt stil te staan bij wat er allemaal bij komt kijken. Veel, zo bleek een paar uur later.
Het initiatief voor de wandeling ging uit van de Gentse afdeling van Groen!, en ze hadden er duidelijk hun werk van gemaakt. Vijf boeiende haltes later besef je wat een hels karwei het moet zijn om elk jaar opnieuw alles rond te krijgen. En dat er steeds opnieuw keuzes gemaakt moeten worden, dat de feesten zichzelf steeds opnieuw in vraag moeten durven stellen.
Halte 1: Trefpunt. Waar Guido De Leeuw het uitgebreid heeft over de ontstaansgeschiedenis van de Feesten, en de groei die ze gekend hebben. Er zijn smakelijke anecdotes over de niet altijd optimale relatie tussen het eerder alternatieve publiek en het bestuur, de politie en de buurtbewoners. En er is de nog altijd aanwezige honger naar kwaliteitsprogrammatie, naar vernieuwing. En ook wel een beetje naar groei. Wat mooi aansluit bij de tweede halte.
Halte 2: Stadhuis. Daar wordt vooral het thema beleid en leefbaarheid aangesneden. Hoe houden we de feesten betaalbaar? En leefbaar? Hoe gebeurt het overleg met buurtbewoners? Welke inspanningen gebeuren er om overlast in te perken? Men is duidelijk wat teruggekomen van het programmeren van steeds grotere namen. Ik hoor het in elk geval graag zeggen dat we er blijkbaar niet langer naar streven om het grootste feest te worden. Of de plaatselijk handelaars dat ook altijd zo zien is natuurlijk een andere vraag. Het wordt al snel duidelijk dat het bedwingen van het veelkoppig monster dat de Feesten geworden is, een gigantische opdracht is. En de wetgever werkt niet altijd mee. Zo kan men blijkbaar zeer moeilijk ingrijpen waar het de verkoop van alcohol in nachtwinkels betreft. Boeiend om het allemaal eens in detail te horen.
Halte 3: Polé Polé. De bijzonder glibberige weg tussen commercialiteit en creativiteit. Willen we dat wel, zo’n grote cocktailbar langs het water? Wat voegt zo’n evenement toe aan de authenticiteit van de Feesten? En aan de andere kant: daar staan zich elke avond duizenden mensen bijzonder goed te amuseren. Daar werken honderden mensen, vaak op vrijwillige basis, mee aan een groots zomerfeest. Alweer geen eenvoudige discussie.
Halte 4: Vleeshuis. Waar Plasactie een uitleg komt geven. De negatieve uitspraak van de rechter eerder op de dag heeft de strijdlust van de woordvoerdster duidelijk niet aangetast. In het begin reageer ik zelf eerder lauw: ik maak me vooral druk in het feit dat er gewoon te weinig toiletten zijn. Voor mijn part vragen ze een euro, als ik maar niet een half uur voor mijn blaas het overstromingspeil heeft bereikt in de rij moet staan om uiteindelijk in een “vies kotje” terecht te komen. Maar eigenlijk hebben ze daar wel een punt. Misschien kan er wat meer creativiteit aan de dag gelegd worden door de pleinorganisatoren zelf? Enfin, van horen zeggen: er zijn dit jaar welgeteld 16 gratis toiletten voor dames (en heren). Er wordt hard gewerkt aan de uitbreiding van het aanbod, maar ‘t zal voor dit jaar niet meer zijn. Op tijd aanschuiven blijft dus de boodschap.
Halte 5: BataMatiQ. En de vrolijke gekte waarmee ik de Feesten zelf het liefst associeer. We konden uitgebreid kennismaken met de Machine (behoorlijk indrukwekkend) en de andere installaties op het terrein. En er was ook een pak uitleg over Batastrand. Chronisch vrolijke mensen, zo lijkt het wel, maar wie goed luistert hoort de essentie van het verhaal: een leefbare stad, ook tijden de Feesten. Betrokkenheid en basiswerking en een grote dosis creativiteit. Er is wel degelijk over nagedacht.
Ik heb vooral heel veel passie gehoord. Maar ook heel wat kritische bedenkingen. Het is voor mij echt niet meer zo vanzelfsprekend dat een stad dit zomaar kan dragen, al zeker niet in combinatie met de vele andere evenementen die haast zonder ophouden worden georganiseerd. Zelf woon ik in de stadsrand, dus erg veel last heb ik daar allemaal niet van. Maar ik kan me voorstellen dat het voor de centrumbewoners verre van evident is om dat allemaal zomaar te slikken. Misschien mag er ook eens gewoon “niets” te doen zijn? En aan de andere kant is er de begrijpelijk druk van de commercie. Er is geld te rapen waar veel mensen samenkomen. Dat is al die duizenden mensen die elke dag urenlang hun nikkel staan af te draaien overigens meer dan gegund. Maar ook ik moet bekennen dat ik gisteravond heb gedacht: het moet met iets minder toch ook lukken!
Gedraag u dus een beetje, als u komt. Laat uw auto achter buiten het centrum, koop uw pintjes bij de organisatoren (zo duur zijn ze echt niet, en u krijgt er zoveel voor in ruil), ga netjes plassen waar het mag. En laat u voor de rest maar eens goed gaan. ‘t Zijn Feesten voor iets.
© 2011 GENTBLOGT VZW