RSSGent Jazz: Zot van A
Sta me toe om even de vondst van de presentator van dienst over te nemen in de titel. Hij had namelijk opgemerkt dat de line-up van de avond met een A begon.
Als er nu 1 ding is waar ik naar uitgekeken heb, is het wel om de beginnoten van Philharmonics, het debuut van Agnes Obel, te horen in een concerttent met bomen. De organisatie besliste er anders over, de tent kreeg een nieuwe plaats, de bomen kunnen eindelijk ongestoord groeien, maar de indruk bleef wel. De setting was uiterst simpel gehouden, twee jonge vrouwen en hun muziekinstrumenten op het podium. “Laat de muziek voor zichzelf spreken”, moeten ze gedacht hebben. Spijtig genoeg was het nog daglicht en was er nog volk dat zijn weg moest vinden in de tent. Ze kreeg het geroezemoes niet echt stil, maar maakte niettemin indruk.
Het is allemaal snel gegaan voor Agnes. Gent Jazz is haar derde optreden in België en ze is nog wat onwennig op het podium. Het publiek bezorgt haar spontaan een aanmoedigingsapplaus. Voor ze Just so inzette excuseerde ze zich voor haar verkoudheid. Ze had wat twijfels of ze de noten zou halen, maar uiteindelijk bleek het geen probleem. Het werd iets lastiger bij de hoge noten van Close watch, een cover van John Cale. Maar het spreekt in haar voordeel dat ze dit ook wel besefte en niet hardnekkig probeerde te verbergen. Meer dan eens maakte ze een opmerking over de thee om het effect van haar verkoudheid op haar stem onder controle te houden. Met het duidelijk door het publiek gekende Riverside gevolgd door On powdered ground sloot ze een mooie set af. Ze werd beloond met een gouden plaat voor 15.000 verkochte exemplaren van haar debuutalbum in België.
Zien en gezien worden op de vooravond van de Gentse feesten, het leek wel de rode draad doorheen de avond. Muziek durfde hierdoor wel eens naar de achtergrond verschuiven, want BV’s praten ook door de muziek. Het was ongelooflijk druk, waardoor het comfort op het terrein soms op het randje was. De concentratie van eettentjes en de ingang van het toilet lijkt me zeker voor verbetering vatbaar.
“Home sweet home” zei zanger Bert Ostyn bij het begin van de set van Absynthe Minded. En hij kon niet meer gelijk hebben. Ze stonden eerder al in het Jong Jazz Talent Gent Concours en ze zijn uiteraard van Gent. De spots op het podium deden niet enkel huiselijk aan, ze gaven het geheel ook dat visueel tikkeltje meer. Hun oplossing voor het geroezemoes was simpel: een swingende set die het geklets in de concerttent overstemde. Ze brachten een evenwichtige set, met een bonte mengeling van oude en nieuwe nummers. Er passeerde zelfs een liedje uit de eerste demo. En natuurlijk My heroics, Part one, Moodswing baby,… De radiosingles zorgden telkens voor een extra vlaag van herkenning en appreciatie. De mannen staken spontaan een tandje bij. Zonder twijfel de publiekslieveling van de avond met hun gipsy sound (met dank aan de viool), maar soms ook gewoon rechttoe rechtaan gitaren. Het publiek at uit hun hand, klapte en wiegde gewillig mee. “We gaan een feestje bouwen!” Ostyn zei het wat nonchalant maar het bleken geen loze woorden.
De Australische broer en zus Angus en Julia Stone mochten de avond afsluiten. Het singer-songwritersduo had nog wat extra volk mee uit de Verenigde Staten en Noorwegen om hen te versterken op het podium. Hoewel ze een duo zijn, zingen ze niet echt samen. Ze konden profiteren van de invallende duisternis en hebben een hoop visuele effecten bij. Ze haalden een aantal trucjes uit de kast die je als gemakkelijk kan afdoen, maar als je in de tent staat werken ze wel. Neem nu hoe de lichtjes op het doek aangaan als sterretjes op het moment dat die zin “If you love me with all of your heart, I’ll make you a star in my universe” uit For you gezongen wordt.
De momenten die op mij het meeste indruk hebben gemaakt, waren evenwel de momenten dat ze het alleen deden. Zoals de onverwachte cover van You’re the one that I want uit Grease. Het nummer klinkt bijna pijnlijk breekbaar als Julia het solo zingt. Ze heeft een stem die me sterk doet denken aan één van de zusjes Coco Rosie. Een tikkeltje naïef, wat giechelend en toch met een randje. Ze wandelde over het podium als een fee in haar eigen sprookjeswoud, blootvoets en een voetenlange rode jurk die ze af en toe optilt als een prinses. Sommigen zouden het als hippie of erger afdoen, ik heb me heel gewillig laten meeslepen in hun eigen wereld met zachte liedjes met een randje.
De meest toegankelijke van de twee was wel Julia, ze had iets langere bindteksten en met een “hoe is het?” had ze meteen de zaal ingepalmd. Bij het begin van de set bleek duidelijk dat ze een schare fans meegebracht hadden, vermoedelijk zat de uitverkochte en naar het schijnt grandioze passage in het Koninklijk Cirkus daar voor iets tussen. Net als bij Agnes Obel was Gent Jazz hun derde doortocht in België. En slaagden ze er gisteravond in om een hoop nieuwe zieltjes te winnen. Er werd vlot meegezongen, geapplaudisseerd en gereageerd op wat op het podium gebeurde. Al moet ik ook zeggen dat de tent naar het einde toe achteraan toch wel leeg aan het lopen was. Misschien spaart u uw krachten voor de feesten? Het werd niettemin een mooie en verdiende bisronde. Zelfs Angus was er van ontdaan. “The best crowd ever” mompelde hij heel oprecht. Zot van A? Zot van Australië, ja.
—
Gent Jazz, van 7-10/7 en van 14-17/7/2011 op de Bijlokesite in Gent. Tickets zijn beschikbaar via Fnac en gentjazz.com. Een dagticket kost € 35 in voorverkoop; een festivalpas kost € 212. Het is ook mogelijk om drie dagen naar keuze te combineren in een driedagenpas voor € 79. Een driedagenpas is niet geldig voor de Special Nights.
(De vermelde prijzen zijn in voorverkoop en exclusief reserveringskost € 3.)
Vergeet ook het Jong Jazz Talent Gent concours niet!
—
Agnes Obel
Agnes Obel (piano, zang), Anne Ostsee(cello)
Absynthe Minded
Bert Ostyn (gitaar, zang), Renaud Ghilbert (viool), Jakob Nachtergaele (drums), Jan Duthoy (toetsten), Sergej Van Bouwel (bas)
Angus & Julia Stone
Julia Stone (gitaar, keyboards & zang), Angus Stone (gitaar & zang), Matt Johnson (drum, percussie), Rob Calder (bas), Katrine Schiott (cello)
© 2011 GENTBLOGT VZW
Leuke muziek, maar Gent Jazz begint meer en meer op een openluchtcafé te lijken waarbij muziek op de 2de plaats komt.
Dat geldt helaas niet alleen voor Gent Jazz, maar voor zowat alle openluchtconcerten. Zeer vervelend, zeker bij de meer ‘breekbare’ muziek. Wat doe je eraan? Hoedanook: de optredens waren fantastisch gisteren!
Inderdaad – en zelfs bij niet zo’n breekbare muziek is dat storend als je vlakbij zo’n mensen staat – bij Prince bijvoorbeeld.
Ik snap echt niet waarom je 80€ betaalt om een godganse avond te staan zeveren, pinten drinken en anderen te ergeren…
same same
spijtig van het geroezemoes, en het hele VIP-idee lijkt me ook aan herziening toe:
Betalende mensen pas 20 min. na de start van het optreden mondjesmaat op de tribune toelaten, omdat de ‘VIPS’ immers nog tot een kwartier na de start van het concert hun beste plaatsen kunnen opeisen, geeft enkel aanleiding tot wrevel. Zeker als je dan nog tot de vaststelling komt dat die ‘VIPS’ rumoerige boeren zijn die nog nooit van de geprogrammeerde bands hebben gehoord maar het desondanks niet kunnen laten over elk detail hun ongezouten mening te geven. Schaf die VIPS af, of lok ze met een glaasje cava in een glazen kooi, en laat de betalers in alle rust genieten van een heerlijk intiem luisterconcert.