RSSPuppetbuskers 2011 zijn er, voor de 23ste keer al
Ik had gisternamiddag de indruk een déjà vu te hebben: de binnenkoer van het EFTC, de podia, de groepen, het publiek, de voorstellingen. Een déjà vu? Toch niet. Ik was heel werkelijk aanwezig op de het International Puppetbuskersfestival. De 23ste editie reeds. En we waren er klaar voor. We hadden al enkele groepen in de stoet gezien, en in de late namiddag was er de traditionele officiële opening van het festival op de binnenkoer in de Trommelstraat.
De weergoden hadden duidelijk geen zin in Gentse Feesten, om het nog zacht uit te drukken, maar dan kennen ze de Gentenaars nog niet. Die deden hun naam van ‘rebelse stad’ alle eer aan en hadden duidelijk wél zin in feesten, en lieten die bakken water uit de hemel niet aan hun hart komen. Dicht bij elkaar kropen ze, onder de parasols, onder afdakjes, op het overdekte podium, onder paraplu’s.
Het Franse Ray Mundo Theater mocht de spits afbijten, met het Théatre D’Ombres. Eén man met een klein koffertje, en daarin honderden verhalen. Het koffertje wordt een klein schimmentheater en met enkele fijn uitgesneden decorelementen creëert hij direct de sfeer waarin hij zijn verhalen laat afspelen. Wij zagen een oosters paleis en een Afrikaanse savanne, maar ik ben nagenoeg zeker dat er nog heel wat andere in zijn koffertje zitten. Het zijn korte verhaaltjes die hij grotendeels ter plekke verzint. Zo was er het verhaal van de Afrikaanse dieren die allemaal mee wilden met de ‘taxi crocodile’ om naar de “fêtes à Gand” te gaan. Kennis van het Frans is meegenomen, want hij rekent ook op het publiek om het verhaal mee op te bouwen. Ik vond het vooral ook een plezier om naar zijn gezicht te kijken en te genieten van het (spel)plezier van deze verhalenverteller.
Ray Mundo vertelt zijn mooie verhalen nog op zondag 17 juli (Provinciehuis, 15 u.), maandag 18 juli (Kalandeberg, 15u.) en dinsdag 19 juli (Trommelstraat (voor de ingang EFTC), 14.30 u.).
Wijzigingen zijn altijd mogelijk, raadpleeg dus ook steeds de website van het IPBF
Helemaal uit Chili komt ‘Francisco’ van Teatrapo, samen met zijn vrouw Sophia. Ze palmden twee jaar geleden reeds de binnenkoer in, en waren nog altijd even charmant. Sophia is de enige vrouw ter wereld die niet kan praten en alleen maar kan zingen, en dat doet ze dan ook bijzonder graag. Vooral romantische liederen, waarbij ze ook wel eens elders durft te kijken dan naar haar echtgenoot. ‘Francisco’ is bijzonder sterk in zijn interactie met het publiek, bv. de manier waarop hij aan het begin het publiek de aanhef van het Ave Maria laat meezingen. Hij is een echte straatartiest en speelt in op alles wat hij rondom zich ziet. Een leuke, goede voorstelling, zonder echt veel inhoud, maar ideaal als een halfuurtje pure ontspanning.
Wie Sophia wil horen zingen, kan terecht op zondag 17 juli (Korenmarkt, 17 u.), maandag 18 juli (Korenmarkt, 15u. en EFTC, 17.30 u.), dinsdag 19 juli (Kalandeberg, 15 u.) en woensdag 20 juli (EFTC, 15.45 u. en Korenmarkt, 17 u.)
Wijzigingen zijn altijd mogelijk, raadpleeg dus ook steeds de website van het IPBF.
Toen was het tijd voor het officiële gedeelte (en of het er iets mee te maken had, weet ik niet, maar dat was het moment waarop de regen met bakken uit de lucht viel). We werden verwelkomd door Freddy Claeys, de voorzitter van het EFTC, die vooral ook de vele vrijwilligers zonder wie het festival gewoon onmogelijk zou zijn, heel, heel, heel hartelijk bedankte. Burgemeester Daniël Termont en feestenburgemeester Lieven Decaluwé zijn altijd heel blij dat ze het International Puppetbuskersfestival mogen openen, omdat dit nog altijd een culturele impuls aan de Gentse Feesten geeft, een beleidsoptie die vele jaren geleden genomen werd en die zij nog steeds met veel verve willen voortzetten. De feestenburgemeester verzekerde ons dat de regen de feesten niet klein kon krijgen en verwees ook naar de speciale sfeer door die regen: samen in moeilijker omstandigheden naar iets kijken, dat schept een band. Waarop hij het Puppetbuskersfestival 2011 officieel voor geopend verklaarde.
De voorstelling The Party van Cie La Salamandre (FR) kunnen we dus eigenlijk beschouwen als de officiële openingsvoorstelling. Zij waren hier vorig jaar al te gast, met Un rêve de livre.
Ik zeg hier wel dat het een Frans gezelschap is, maar het is eigenlijk een echt internationaal gezelschap, met een Australische muzikant, een jongleerster uit Duitstalig Zwitserland en een Franse figurentheaterspeler. En de scenarist is Brits.
Het is feest, de mensen hebben feesthoedjes en toeters en slingers en er zijn cadeautjes. Bij het uitpakken ervan, komen de geschenken tot leven. Zo doet de jongleerster wonderlijke dingen met een glazen bol, die op sommige momenten de indruk geeft te blijven zweven, en maakt de figurentheaterspeler kennis met een pracht van een marionet. Het is een woordeloze en heel poëtische voorstelling, echt de moeite waard om er even voor te gaan zitten.
Nog te zien op zondag 17 juli (EFTC, 16.30 u.), maandag 18 juli (Korenmarkt, 16.30 u.) en dinsdag 19 juli (Provinciehuis, 15 u.)
Wijzigingen zijn altijd mogelijk, raadpleeg dus ook steeds de website van het IPBF
© 2011 GENTBLOGT VZW