RSSBoomtown: black cats, goats and ducks
Boomtown 2011 is gisterenavond van start gegaan. Ik had verwacht dat het ging regenen en dat er daarom niet zoveel volk ging zijn maar hola! De wolken waren er wel maar ze hielden hun water op. Het volk kwam dan ook in grote getale naar de Kouter afgezakt. De band die het mini-festival mocht aftrappen was Kiss the anus of a black cat. Niet meteen een smakelijke naam maar ik had al gegeten en nestelde me in een stoel in de club. Die was goed gevuld tegen het tijdstip waarop de groep begon te spelen.
Het viertal (uit Gent!) vloog er meteen in en klikte met het publiek. Ik werd meegezogen in een folkrockdepressie en klouterde met behulp van de iets stevigere nummers uit hun repertoire weer uit de put. De hele band maar vooral frontman Stef Heeren was één met wat hij bracht en dat kon het publiek zeker appreciëren. Je ging met hem mee en vaak had ik het gevoel dat het eerst zo comfortabele stoeltje nu in mijn weg begon te zitten. Na een uur moest Kiss the anus of a black cat noodgedwongen ophouden met spelen (festivalregel), alhoewel het publiek honger had naar meer. Maar hou u vooral niet in en schaf u vandaag nog ‘Hewers of wood and drawers of water aan’!
 
Veel tijd om nog wat na te genieten of te bekomen was er niet want meteen na Kiss the anus of a black cat begon de set van Marble Sounds in de zaal. Die was al aardig gevuld, maar ik kon me gelukkig een plaatsje vooraan bemachtigen. Ik sta niet graag vooraan, maar als je verticaal gelimiteerd bent, heb je weinig opties. Vlak voor Marble Sounds speelde Love like birds. Jammer dat ik alleen het laatste nummer mocht meemaken want Elke De Meys stem klonk hemels. Marble Sounds is alweer een Belgische parel die pas onlangs met hun bescheiden Stubru en Radio 1-hitje ‘Sky High’ iets bekender werd. Pieter Van Dessel heeft geen klassieke zangstem. Hij zingt breekbaar en zingt-vertelt zijn kleine verhalen. De nummers worden sprookjesachtig onder andere door de xylofoon en banjo. Het gitaarspel en de backings van Gianni ‘Isbells’ Marzo versterken dat gevoel nog meer. De mogelijkheid om in rustige roestheid te verankeren werd omzeild door een mooie afwisseling van tragere en heviger nummers. Het nieuwe nummer ‘Never lost never won’ kwam tsunamigewijs over het publiek gespoeld waarna het breekbare ‘If you stay than I can’t go’ van hun ep uit 2007 opnieuw rust bracht. Naar het einde toe werd de verlegen Japanse Miwako Shimizu erbij gehaald om het frêle ‘Sky high’ te brengen. Met ‘The time to sleep’ werd de set afgerond maar van slapen zou nog lang niets in huis komen daar ik nog zeker twee bands wilde zien.
Avi Buffalo was er een van. Ik kende ze enkel van hun hit ‘What’s in it for me’ dat een tijdje geleden veel airplay kreeg op Studio Brussel. Zanger Avi Zahner-Isenberg ging er voor 200% tegenaan maar de rest volgde precies niet. Het zal misschien aan mij gelegen hebben, maar ik vond het geheel niet bijster aanstekelijk. Omdat ik wist dat Josh T. Pearson in de club ging spelen tijdens Avi Buffalo en deze laatsten me niet echt konden boeien besloot ik me maar richting club te begeven. Die zat afgeladen vol en was gehuld in een dreigende mystiek van rood en rook. De ideale setting voor de getormenteerde Texaan. De man met de baard kwam met applaus op en had problemen met zijn gitaar die zelfs even uitviel. De onwennigheid van die situatie werd door Pearsons persoonlijkheid en grappen heel erg goed opgevangen. “It’s gonna be worth waiting, because I’m really good†grapte hij en het was nog waar ook. Hij zoog de hele club met zich mee. Josh T. Pearson brengt geen radiohits. Hij rijgt liefde, verdriet, depressie en hunkering aan elkaar met een schel, bijna hels gitaargeluid en een hemelse stem. Hij gebruikt stiltes als spanning en daarbij was het akelig stil. Iedereen was gekluisterd aan zijn lippen en hing te bengelen aan zijn gevoelens. Tussen de in totaal 5 nummers door bracht hij een warrige waterval van verhalen en grappen (over geiten en eenden). Wat wil je, de man was doodop en verlangde naar de zomer en zijn bed. Maar aangemoedigd door aanhoudend applaus bracht Pearson nog een laatste nummer: ‘Rivers of Babylon’. Moe van zoveel emoties en moois ging ik tevreden naar huis.
Boomtown, 19-23 juli 2011, Kouter & Handelsbeurs, Gent. Toegang gratis, behalve de concerten in Zaal en Club, die kosten 2 drankbonnetjes elk.
–
Kiss the anus of a black cat
Marble Sounds feat. Miwako Shimizu
Pieter Van Dessel, Gianni Marzo, Frederik Bastiaensen, Christophe Vandewoude, Miwako Shimizu
Avi Buffalo
Josh T. Pearson
© 2011 GENTBLOGT VZW