RSSZomerse KidsOdeGand op Bijlokesite
OdeGand is inmiddels genoegzaam bekend als startevenement voor het nieuwe cultuurseizoen en kan jaar na jaar rekenen op een grote schare fans. Sedert vorig jaar heeft OdeGand er ook een miniversie bij. Even mooi en boeiend en speciaal op maat voor de kleine cultuurproevertjes onder ons. Locatie van het gebeuren dit jaar was de mooie Bijlokesite.
De editie van KidsOdeGand paste – net als zijn grote broer – volledig in het festivalthema ‘Stars’. Het verhaal van De Kleine Prins (Antoine De Saint-Exupéry) diende als inspiratie voor de diverse activiteiten en concerten. Als ietwat overijverige ouders hadden mijn vriendin en ik onze dochters dan ook ingewijd in het verhaal, maar beide meisjes bleken niet heel enthousiast. We drongen niet verder aan en gingen ervan uit dat ze zich ook zo wel zouden amuseren, zonder het volledige verhaal te kennen.
Met een open geest en vol verwachting startten we dan ook onze muzikale reis. Dat het 2 oktober was, zou je zeker niet gezegd hebben. Iedereen liep er rond in zomeroutfit, kleding waar we de afgelopen week eigenlijk al meer van genoten hadden dan tijdens de zomervakantie zelf. Al van bij de ontvangst zat het goed. Een verwelkoming met livemuziek, tickets inruilen voor een concertpas en met het programma in de hand op pad. Terwijl de meisjes aanschoven bij de kindergrime, namen wij alvast eens het programma- en tijdsschema door en kwamen tot de vaststelling dat we helaas zouden moeten kiezen. Net zoals bij het andere OdeGand was het aanbod ruimer dan wat de tijd toeliet mee te maken. Het zonnetje gaf de doorslag om de dag toch grotendeels buiten door te brengen en de Bijlokesite zo volop te verkennen.
We startten onze tocht in de Fluistertuin. Gewapend met een stethoscoop gingen we op zoek naar geluiden op plaatsen waar we ze nog nooit hoorden. Ooit al naar muziek geluisterd in een pompoen of een preistengel en heeft u al plankjes horen zingen? De installaties van Eric Van Osselaer en François Cys (Musica) toverden nu weer verrassing, dan weer een glimlach op ieders gelaat.
We bleven ietwat in dezelfde muzikale sferen en testten de reuzeninstrumenten uit van Les Structures Musical. De installaties bleken we al te kennen van de Gentse Feesten, vorig jaar op de site Oud Sint-Baafs, maar altijd even leuk om zelf je eigen klanken te kunnen produceren. Blokfluit spelen door op rubberen handschoenen te knijpen, het is niet iets wat je dagelijks kan uitproberen.
Daarna namen de meisjes deel aan een workshop Sterrenmuziek (geleid door Robin Hayward van Matrix), enkel toegankelijk voor minimuzikanten in de dop en dus even verboden terrein voor volwassenen. Na een half uurtje mochten diezelfde volwassenen wel naar het resultaat komen kijken en luisteren. Een concert met gieters, paraplu’s en bloempotjes, je moet er maar opkomen. De kleine artiesten hadden zich duidelijk geamuseerd en allemaal lachende gezichtjes tijdens de voorstelling waren het resultaat.
Na zoveel ijver en enthousiasme trokken we opnieuw richting tuin voor de voorstelling Hemelmast. De acrobatie van Valentin Duchamp paste wonderwel bij de muziek van celliste Sofie Sweygers. Was het een paaldans of een paringsdans? Het publiek, groot en klein, genoot met volle teugen en een warm applaus was dan ook het logische geschenk.
Na het moment van rust mocht er wel weer een beetje actie in het programma komen en dus gingen we een kijkje nemen bij de waterfluitkranen. Muziekontwerper Martien Groeneveld bouwt zijn installaties om via het element water kinderen in contact te brengen met muziek. Beetje jammer dat de installaties zo dicht bij elkaar stonden want er was eigenlijk ruimte genoeg op het grasveld. Maar sommige constructies zaten enigszins delicaat in elkaar en zo kon de organisatie wellicht beter een oogje in het zeil houden.
We gingen ook eens piepen in het Mobiele Planetarium, een grote koepelvormige tent waarin je je als het ware even in de ruimte kon voelen. De digitale projectie werd omgebouwd tot een heus Geluidsuniversum. De duisternis en de geluiden konden mijn kleine meid maar matig bekoren, slechts met moeite had ze haar schrik overwonnen om de tent binnen te stappen en heel erg lang wou ze er liever niet blijven. We maakten snel plaats voor de andere gasten en brachten nog een bezoekje aan de installatie van Taeckele Soepboer en Chantalla Pleiter, Ficus Benjaminnen. Twee sprekende en bewegende kamerplanten die hun verhaal vertelden aan de vriendelijke bezoekers die even hun takken wilden schudden, maar wel zachtjes want anders volgde protest. Het was een origineel idee, nog enkele extra pratende planten zou het nog leuker gemaakt hebben.
De tijd ging intussen met rasse schreden voorbij en dus moesten we enkele keuzes maken. Volgens het schema konden we nog een dansinitiatie Dansende Robot meepikken en dat deden we dan ook. Frank Van Neerboom, dansleraar bij B.O.S.S. Dance Complex, gaf in de schaduw van een oude boom, op het zachte gras een initiatie hiphop en breakdance en wist hiermee niet alleen de meisjes maar ook verschillende jongens te bekoren. De muzikale begeleiding werd verzorgd door de vrolijke bende van de Fatback Brass Band, jonge kerels in knaloranje overals en witte marcellekes (misschien zag u ze ook wel rondlopen tijdens de Gentse Feesten). De muziek was uitermate aanstekelijk, de dansleraar ernstig én komisch, de kinderen deden heel hard hun best (en het was helemaal niet zo eenvoudig als het leek, ik kan het u verzekeren) en het resultaat mocht er best wezen.
Helaas bleek het plots al vijf uur te zijn en met spijt in het hart moesten we vaststellen dat we een aantal andere boeiende voorstellingen dus niet meer konden meemaken. Heel fier toonden onze meisjes aan de balie hun verzamelde stempels en ze kregen nog een kleine attentie mee naar huis. Wij waren het met ons vieren volmondig eens: dit was een ongelooflijk leuke namiddag en als het even kan, dan staan we hier volgend jaar terug!
© 2011 GENTBLOGT VZW