RSSHet overdonderende mystieke huwelijk
In het tweede deel van de man zonder eigenschappen staat Ulrich opnieuw centraal. Bij de begrafenis van zijn vader ontmoet hij zijn zus Agathe. Sinds die zomer dat zij 9 en hij 14 was hebben ze elkaar niet meer gezien. Hun vader schreef hen wel en zo bleven ze wat op de hoogte van elkaars leven. Haar huwelijk loopt niet zoals het hoort en hij heeft een ingewikkelde affaire. Tussen hen loopt het vlotjes, zo vanzelfsprekend eenvoudig. Ze balanceren dan ook tussen hun gevoelens en de morele code.
Hun liefdesverhaal speelt zich af op de achtergrond van de Oostenrijkse samenleving anno 1913. Ze leven op een vulkaan. Het keizerrijk en koninkrijk heeft steeds minder draagvlak, de democratie rukt op, met het nationalisme en populisme op kop. Het boek van Robert Musil is een klepper van formaat, die serieus tot de verbeelding spreekt.
Net zoals in het eerste deel is de cast om door een ringetje te halen. Liesa Van der Aa en Tom Dewispelaere staan als broer en zus in het voetlicht. Ze zijn niet enkel overtuigend, ze zijn ook een plezier om naar te kijken. Dat spel van aantrekken en afstoten. Maar ook de andere acteurs zijn Katelijne Damen, Gilda De Bal, Vic De Wachter en Marc Van Eeghem zijn stuk voor stuk klasse-acteurs die zich als een vis in het water in hun rol voelen. Het straalt ook van hen af.
Hun nicht Diotima is uit frustratie seksuologie en feminisme gaan studeren. Ze kraamt allerlei wolligs uit over haar streven naar “een panerotische humaniteitsbeleving”, wat meer dan eens een leuke uitspraak oplevert. De wankele Clarisse speelt een ronduit schitterend spel met de camera. Ze raakt steeds meer geïntrigeerd door de mysterieuze verkrachter Moosbrugger en is bereid om hier een scène voor te schoppen op het gemaskerd bal. De spion zorgt meer dan eens voor de ludieke toon, hij begrijpt het niet allemaal zo goed maar heeft het beste voor met zijn departement van krijgskunsten. Graaf Leinsdorf voelt de grond onder zich langzaam weg brokkelen, wat hem vreemde politieke overwegingen ontlokt.
De teksten zijn van een zeldzame schoonheid: poëzie afgewisseld met eigenaardige zinsconstructies vol moeilijke woorden. Meer dan eens dacht ik: dit is echt mooi gezegd, maar af en toe vond ik de volgende zinnen dan eigenlijk wat overbodig. Bovendien zijn er een aantal verwijzingen die heel actueel zijn. Zoals het paard dat al dan niet wil drinken of de retorische vraag of een staat kan failliet gaan. Meer dan eens werd er gegrinnikt in de zaal.
Soms raakten ze me wel kwijt en liet ik de woorden kabbelen. Dat is niet slecht bedoeld, het werd gewoon soms iets te veel. Maar op zo’n momenten keek ik me de ogen uit want de scène is ronduit prachtig. Panelen en projecties, schitterende kostuums, handig met de camera spelen… Om iets later weer volledig in het verhaal te zitten.
Een aanrader, ook voor wie het eerste deel niet gezien heeft. Er zijn een aantal verwijzingen naar de grote patriottische actie die georganiseerd wordt voor de verjaardag van het rijk, maar het is perfect te volgen. Ik was wat overdonderd op het einde van de voorstelling, ongelooflijk dat we tot volgend jaar moeten wachten tot het derde deel, waarin Moosbrugger, de verkrachter centraal zal staan.
De man zonder eigenschappen: het mystieke huwelijk gezien op vrijdag 4 november 2011 in de Vooruit.
© 2011 GENTBLOGT VZW