RSSKlein Rusland
Het was groot nieuws deze zomer: Toneelgroep Ceremonia en het GEIT (Het Groot Europees Instituut voor Theater) werden het Koninklijk Instituut voor Podiumkunsten, kortweg het KIP. Twee Gentse groepen sloegen de handen in elkaar en hadden veel goesting. Afgelopen weekend zorgden ze voor een uitverkocht Campo met Klein Rusland en wij zagen dat het goed was. En dat ze boordevol plannen zitten, met KIP Unplucked bereiden ze zich al voor op de Gentse feesten. Zeg niet, dat we je niet gewaarschuwd hebben.
Maar terug naar Klein Rusland. Om de vijf jaar wordt in deze wijk in Zelzate een processie opgevoerd, een historische evocatie van het leven van het wonderlijke Russische koppel. De gewezen Russische luitenant-generaal Alexis Veretennikov was één van de eerste bewoners van de wijk. Hij was vertrouwensman en provinciegouverneur van de laatste tsaar Nicolas II. Alexis’s vrouw was de Servische prinses Vera Von Ratch. Ooit machtig en invloedrijk, maar door de communisten verdreven stierven ze uiteindelijk in eenzaamheid en armoede in Zelzate. Een bijzonder tragisch verhaal.
De heemkundige kring, en meerbepaald de voorzitter Jacky Debruyckere, waakt over de historische juistheid van de processie. Al zou zijn vrouw, die de tsarina vertolkt en de Nopri draaiende houdt, toch liever eens een vrolijk einde hebben. Zijn puberende dochter heeft meer oog voor Rudy, de kleinzoon van de tsaren. Hem laat die processie koud, maar voor zijn alternatieve straf zou het wel niet slecht zijn om mee te doen. En dan zijn er nog Djamilla en Zahna, de kuisvrouw en de kassière van de Nopri en de schepen van cultuur, Klein Rusland en nog een paar dingen.
De Nopri is het centrum van de ontwikkelingen, want er is wat weerstand tegen de processie en de heemkundige kring is ook nogal op het nippertje begonnen met de voorbereidingen en dan zijn er nog de persoonlijke kleine tragedies. De scène is leeg, op de rij winkelwagentjes na. De acteurs staan duidelijk centraal. Beetje bij beetje worden alle verhaallijnen duidelijk. En zoals het gaat in kleine, hechte gemeenschappen worden kleine zaken al eens uitvergroot. De voorstelling heeft dan ook iets van een mengeling van Man bijt hond maar slaat nooit over in het uiterste van In de Gloria. Al komt het soms gevaarlijk in die buurt. De livemuziek van de fanfare van de Bevlekte Ontvangenis zorgt voor mooie muzikale pauzes.
De voorstelling gaat als een trein. De grappige momenten worden dankbaar beantwoord met lachen in de zaal. Hier en daar wat Gentse tongval vergroten de herkenbaarheid. En bij momenten is het ook een beetje wrang. Sommige acteurs staan nog niet met evenveel zelfvertrouwen op de planken, maar eigenlijk stoorde dat niet. Zahna Angenon ontgroeit duidelijk De Kopergietery. De goesting die ze uitstraalden maakte dat we die kleine haperingen met plezier vergeten. Even dacht ik dat het niet goed zou komen, zo bij de scène in de Colruyt, denk ik. Maar ik had meer vertrouwen moeten hebben. Alles viel in zijn plooi en ik onthoud vooral dat ik nieuwsgierig uitkijk naar de volgende voorstelling van het KIP. Ik zag een sterke Leen Roels, Johan Knuts en Hendrik Van Doorn.
Klein Rusland van het KIP, gezien op zaterdag 26 november in Campo.
© 2011 GENTBLOGT VZW