RSSDwars door de Amerika’s
Vorige week ben ik vertrokken voor een vijf maand durende reis door de Amerika’s. Een reis die sommigen interpreteren als het achterlaten van mijn jeugd op zoek naar mijn doorbraak naar het volwassendom. Anderen houden het tussen een laattijdige stuiptrekking van de adolescentie en een vroegtijdige midlifecrisis. Laat staan dat ik hoop mezelf tegen te komen tijdens deze reis. Misschien zijn dit wel mijn eigen zinsbeelden.
Toch is deze reis geen vlucht, ik vermoed dat ik het allemaal wel voor elkaar heb in deze maatschappij. Achteraf zal ik mij weer mooi in de gemeenschap voegen en de spelregels volgen. Weer meer deelnemer dan toeschouwer worden.
Onlangs ben ik 31 jaar geworden, ik heb de laatste zeven jaar veel gereisd, steeds veilig het avontuur en het ongewisse opgezocht. Toch wil ik mij niet voorstellen als een doorgewinterde reiziger, vaak word ik de weken voor mijn afreis afgeschrikt door dat avontuur, sla ik mezelf voor het hoofd dat ik bij het boeken van mijn vlucht steeds zo overmoedig ben. In die laatste weken voor mijn vertrek zoek ik steevast naar uitvluchten om toch niet te moeten gaan en wik deze omzichtig zodat ik door vrienden en goegemeente niet als angsthaas word nagekeken. Natuurlijk vertrek ik steeds – krampachtig. Ook deze maal.
Ik beken dat ik deze reis binnensmonds benoem als een mijlpaal in mijn leven, mede gedreven door het iconografische karakter van zulke odyssees. In mijn achterhoofd zitten schitterende reisverhalen zoals On the road van Jack Kerouac. Hij die één van zijn reizen zo mooi verwoordde toen hij halverwege Amerika was: op de breuklijn tussen het oosten van zijn jeugd en het westen van zijn toekomst. Zonder dat enige andere vergelijking verder zou opgaan, maak ik deze reis op het punt waarop mijn vriendin en ik het meer en meer hebben over een huis kopen en kinderen.
Het moment waarop we meer en meer middenklasse-mensen worden, maar dat liever blijven ontkennen, amper beseffend dat onze gesprekken vaker dan ons lief is, afglijden naar onderwerpen als werkzekerheid, een goed nest om een gezin te stichten en het veiligheidsgevoel in Gent.
En toch vertrek ik, met de rugzak en met veel ambitie, natuurlijk zal ik op onbewaakte momenten mezelf – heimelijk – proberen te vinden. Wie weet zijn er antwoorden te vinden al liftend tussen Montevideo en Buenos Aires en zo verder naar Patagonië en Santiago in Chili, noordwaarts trekkend langs Bolivië, Peru, Colombia, de boot op naar Mexico, dat als sluis zal dienen voor dat andere Amerika waar Alaska mijn noordelijkste punt zal zijn.
Naast het eigen pad dat ik zal trachten te banen, zal ik tevens in de sporen treden van de jonge Che Guevara, eerder genoemde Jack Kerouac, motornovellist Robert Pirsig en de esthetische reiziger: Christopher McCandless. Iets waaraan ik niet wil verzaken eens daar. Ik wil grote en kleine mensen ontmoeten, bekeken vanuit verschillende ooghoeken.
Pan-Amerikaans reizen al liftend of met het openbaar vervoer al is het maar om mijn alleen zijn/eenzaamheid te doorbreken om toch maar niet te veel met mezelf geconfronteerd te worden, niet?
Ik wil op zoek gaan naar waar mensen op zoek gaan als ze zulke reizen maken, kijken wat dat ontbrekende stukje is dat mensen beweren te hebben gevonden na de-reis-van-hun-leven. Kijken hoeveel indignado er nog over is en of mijn vloek tegenover de maatschappij eerder tanende is of juist stand gehouden heeft gehouden na mijn twintigerjaren. Weten of ik mij kan ontwortelen van mijn veilige thuis en lieve, warme voorspelbaarheid. Even het spel vanaf de zijlijn bekijken en mij onttrekken aan de maatschappelijke druk, al is dat laatste misschien maar een illusie.
Vanaf komende weken kan u mij hier volgen op Gentblogt met veel hersenspinsels over het solitaire reizen en de schoonheid die voor mijn ogen zal voorbij glijden.
—
Lees ook deel 2: Uruguay en het leven aan de Rio de la Plata
© 2012 GENTBLOGT VZW
Oh, the lucky ones who will cross your path…
Wonderful sincere words that are so in line with the image I have of you. Thank you for sharing your journey with us. We will be following you, never too close, never too far, holding our breath and smiling with you at the incredible adventures you will live and the Beauty you will see. Go on then, be our eyes, our ears, take every moment in and if you ever doubt yourself, remember there is us, a great number of people who admire you for being so brave.
Dag Arne,
Ik zal met veel plezier jouw tocht door de verscheidenheid aan Amerikas volgen. Maak er een beklijvende reis van.
Leuke vooruitzichten Arne en een persoonlijke tekst die me erg aanspreekt. Misschien dat het er bij mij dan toch ook ooit eens van komt. Zal wel nog ff duren.
Geniet er met volle teugen van. Is lang maar maak keuzes ipv te rushen zou ik zeggen en doe zeker de iguazu falls en de magic bus. 2 v mijn favorieten.
Zal mijn oog al open houden voor dat huisje tuintje boompje in Gent. ;)
Dag Arne,
Ik zou zeggen: vooral genieten, leven in de moment, opnemen van nieuwe indrukken en je onbewust laten verrijken. Maak zeker tijd voor het leven zonder drukte en stress en ‘moeten’. Zalig, want zo zeldzaam.
Heimwee naar vroegere tijden als ik je verslagje lees… Amerika voor mij alweer jaar geleden…
Een veilige en gezonde rondreis gewenst!
A man travels the world over in search of what he needs and returns home to find it…
(George Moore)
Als je, na de sluis van Mexico, graag even passeert bij een leeftijds- en stadsgenote… altijd welkom in Houston!
Doe dat goed!
Dag Arne,
ik voel mij vereerd om te mogen delen in jouw persoonlijke ervaring op zoek naar jezelf en zingeving! Moedig om in deze maatschappelijke context toch nog de stap te zetten om los te laten en ‘in vraag te stellen’! Ik zal je ervaringen met verwondering en enthousiasme lezen. Het ga je goed!
Als ontkennende midenklasser zal ik met plezier en een beetje afgunst je reiservaringen volgen vanuit mijn veilige nest met tuintje kindje ventje en boompje :).Als je dan uiteindelijk terugkeert en je ervaringen als reiziger deelt dan zal ik mijn ervaringen met het veilig gezinsgevoel in gent met je uitwisselen.
Leuk ! Veel succes in elk geval.
(alleen zie ik niet zo goed in waarom gentblogt een forum moet zien voor dit reisverslag, maar kom…)
Hey Arne,
ik wens veel geluk, genot en levensverrijkende ervaringen.
Tot later,
mijn vriend
toen ik je verslag las, kreeg ik het gevoel van “waw da’s durven!”
geniet van wat op je weg komt!
Hey Arne,
Jouw inleiding getuigt toch van een groot bewust-zijn en gezonde zelfrelativering, ik kijk al uit naar je volgende anekdotes…Dat van die middenklasse herken ik wel, iedereen wil uniek zijn maar uiteindelijk doet iedereen hetzelfde, “bakfietsmensen” noemen wij ze vaak.Pluk de dag, reizen brengt je volgens mij terug naar de essentie van wat leven zou moeten zijn!Iets waar we in deze maatschappij alle contact mee verloren zijn, geniet ervan hé!!!
Nice en zoals we afgesproken hebben laat ik je nog iets weten om binnen een week of 3 eventueel iets te gaan drinken/eten/… he!!
Hasta luego
PS: Wij komen 6/2 aan in BA en gaan op 7/2 door naar Ushuaia.
Ik weet wat je zegt. Ik verliet mijn land op zoek naar manieren om mezelf te leren kennen. Reizen verbreedt het hart en de zintuigen. Ik wens het beste voor jij!, mijn liefde. Ik weet zeker dat je zult veel dingen te leren en te genieten!
Mucho éxito Arne!!
have e great trip en mocht ge tips & tricks nodig hebben over Peru laat maar weten
hmmm, zalig, ben al jaloers, ‘t amusement, kan niet mislopen.
Als je in Rawson bent, doe je dan de groeten aan friturista Lina, en kan je meteen eens zien of de ekkergemse vlag nog wappert op einde van de wereld in Patagonie, en zeker naar plazo de Mayo gaan in BA, het leukste plein ter wereld.
En als je in New York passeert, spring dan meteen eens binnen in onze studio, we zitten in de Argyle Road 33 in Brooklyn (vlakbij prospect Park). Een ploeg is nu nog bezig met wat opnames en keert dan terug naar ekkergem, maar vanaf april zal er weer een vertegenwoordiging zijn, misschien tot dan, en een goede reis !
Ik kan al niet wachten tot het eerste stukje!
Hey broerke
Mooi begin: geniet er maar volop van eer je de burgersamenleving opnieuw intrekt. Een levenswijze die je voornamelijk toeschouwer maakt en actieve inbreng van haar volgelingen zelden aanmoedigt.
De slimmeriken fietsen er zo lang mogelijk met een weide boog rond, de dapperen peddelen moedig tegen de stroom in… . ENJOY MATE! Tim en de meisjes x