RSSOff Track?
Zoals elke deftige stadstentoonstelling of publiek kunstevenement betaamt, hoort er toch ook een niet-officieel parcours op te duiken.
Met het meest open manifest ooit geschreven kan TRACK daar zeker niet onderuit.
CCTV is een publieke interventie door semiotic architect Thierry Mortier… de 42ste kunstenaar van TRACK.
uit het TRACK manifest:
“1. Een stad heeft geen grenzen.
2. Kunst heeft geen grenzen.
3. TRACK heeft geen grenzen.
…
5. TRACK roept op tot actie, tot dialoog tussen de stad, haar inwoners en haar bezoekers, nodigt uit tot wisselwerking tussen verschillende gemeenschappen en inspireert tot participatie.”
CCTV is een antwoord op die oproep tot participatie & zoals TRACK de stad inneemt, strijken ook 18 corvi corone of zwarte kraaien neer in Gent. Ze functioneren er als cctv cameras in zes clusters van Gent gekozen door de curatoren van TRACK. Hun transmissies worden gecentraliseerd op een muur van cctv monitors waar een onbemande stoel het geruis voorbij ziet gaan.
Quis custodiet ipsos custodes
Elke stad heeft grenzen. kunst heeft grenzen. TRACK heeft grenzen. Moet dit geargumenteerd? Of nemen de curators van TRACK de makkelijkste weg om reacties op te roepen? De stad is een conventie, die slechts bestaat doordat we die aanhangen. De conventie zegt ons wat een stad is, geeft ze grenzen. zonder de grens bestond het woord ‘stad’ niet, bestond het concept niet & spraken we enkel van de wereld. Tenzij de wereld geen grenzen heeft… maar dan zitten we in een totaal ander discours. Een stad zonder grenzen is een beetje als een museum zonder kunst. De grens is deel van de identiteit van de stad, een definiërende factor, net zoals kunst dat is voor een museum.
Moeten we ons nu focussen op die eerste drie uitspraken van het TRACK manifest? En doen we dat op een ontologisch vlak, semantisch… Of gaan we gewoon met de associaties aan de slag die dergelijke foute uitspraken oproepen? Ik ben ermee aan de slag gegaan. Zoals ik eerder schreef, heeft een stad grenzen, maar ze zijn niet vast. Ze worden steeds verlegd. Kunst heeft grenzen, maar niet alleen worden de grenzen van de kunst steeds verlegd. Kunst kan ook andere grenzen verleggen! Wat het begin is van iets bijzonder interessant… in navolging van die eerste twee, is er een grote kans dat ook TRACK grenzen heeft (de financiële waarschijnlijk als de meest evidente). En ergens kon ik mij niet van de idee ontdoen dat de curatoren van TRACK hopen/hoopten dat de grenzen van TRACK worden verlegd… door anderen.
CCTV poogt de grenzen van TRACK te verleggen.
Ik & de ander. CCTV komt voort uit een langlopend project met focus op de interactie tussen de ik & de ander. waar interactie zowel misleidend kan lijken als kristalhelder. het geeft de indruk dat de ik & de ander afzonderlijke entiteiten zijn & toch zit er ‘inter’ in, ze zijn verstrengeld… vanuit elk perspectief dat je kan innemen.
Dit ‘statement’ is geen uitleg voor CCTV @ TRACK, het werk staat open voor alle interpretaties. De inspiratie ervoor kwam echter uit de overdreven openheid van het TRACK manifest. Mogelijks het meest open manifest dat ooit werd geschreven voor een kunstevenement. Zo open dat het een soort van ‘sluiting’ nodig heeft… aangezien we niet in staat zijn een dergelijke openheid te vatten… tenzij het ergens gesloten wordt, geopposeerd wordt. Een gesloten circuit wordt voorzien binnen een TRACK zonder grenzen.
Zinspelend op een van de moeilijkste vraagstukken waar elke samenleving tevergeefs oplossingen voor zoekt nl. die van de veiligheid, is CCTV @ TRACK geen uiting van aversie voor het zogeheten overdreven toezicht. Banksy heeft veel betere werken om dat perspecief aan te snijden, net als Ai Weiwei of misschien nog andere. Het veiligheidsvraagstuk heeft geen oplossing. Veiligheid past niet als concept.
Als we het ooit oplossen, wil dat enkel zeggen dat er geen ‘ons’, ‘wij’ of ‘hen’ meer is. Wat het vraagstuk overbodig zou maken. Of er is geen ander, wat onmiddellijk ook de eigen identiteit doet verdwijnen, alsook de nood voor veiligstellen van die ik… of er is wel een ander, wat terug de ik bestaansrecht geeft & onmiddellijk het eeuwige ‘probleem’ van de ik veilig te stellen oproept. de identiteit zit net in de oppositie, zit net in de onstabiele toestand ervan, zit net in de on-veiligheid.
Dit alles doet het vraagstuk echter niet teniet van ‘wie bewaakt de bewakers’… Quis custodiet ipsos custodes blijft relevant in de context waar samenlevingen, steden, gemeenschappen zichzelf proberen te handhaven. Een actueel voorbeeld binnen de context van TRACK als kleine culturele gemeenschap binnen een groter geheel is de huidige malaise in de Europese culturele sector & hoe de politieke bewakers van dit culturele veld momenteel de kaarten aan het schudden zijn. Aannemen dat die laatsten gewetensvol handelen met het oog op de grotere Europese financiële problemen is misschien niet de beste veronderstelling die we kunnen maken.
Rimbaud schreef het al veel eerder: je est un autre… moet die dan bewaakt? en zo ja, tegen wie?
meer info of foto’s op www.facebook.com/cctv.track
© 2012 GENTBLOGT VZW