RSSBoomtown: Dag 3
Na acht dagen Gent Jazz te hebben gedaan, had ik even nood aan wat rust na de werkuren. En zo kwam het dat ik de start van Boomtown helemaal aan mij liet voorbij gaan. Eigenlijk best jammer want daardoor heb ik een pak puike bands gemist: Marco Z, School IsCool, Slow Club (UK), ‘T Hof Van Commerce, Kimya Dawson (US), KiraKira (IS), Stealing Sheep (UK), De Mens, Orchestra Of Spheres (NZ), Renée, Liesa Van der Aa, Love Like Birds, Creature With TheAtom Brain… Blijkbaar hield de regen het volk niet tegen, want de Kouter liep de eerste dagen al aardig vol.
Ik besloot Boomtown te beginnen met een specialleke, ‘t is te zeggen: een gegidste rondleiding doorheen het kunstenparcours op en rond het festival. Elke dag om 18u kan je zo een rondleiding volgen. Je stuurt wel best een mailtje naar expo@boomtownfestival.be want de plaatsen zijn beperkt. Alle kunstwerken zijn geïnspireerd op Gent, linken allen naar het festivalgebeuren en zijn (meestal) gemaakt met materialen die je op het terrein kan terugvinden. Er wordt gespeeld met het gebruik van ruimtes, perspectieven, betekenissen en materialen. De tour duurt zo’n 45 minuten en was toch de moeite waard. In de programmabrochure staat uitleg gedrukt bij elk kunstwerk maar ik ga dat niet makkelijk lezen. Ik vond het dan ook aangenaam om te luisteren naar een gids.
De eerste groep die ik had aangekruist was Kalisto Bay. Dit trio uit Turnhout gaf stevig van jetje en omhulden de tent en de rest van het plein in een tamelijke pokkeherrie. Luide pokkeherrie, want pokkeherrie dat moet luid zijn. Ik was mijn oordoppen vergeten meenemen en moest daarom buiten luisteren. Je kan ook gratis oordoppen verkrijgen op de site zelf, kwam ik pas vandaag te weten. De promotekst spreekt over springerige coolness en catchy shouts en dat was het inderdaad. Erg lang kon ik daar niet blijven staan want ik had ook nog Sir Yes Sir op mijn lijstje staan.
Deze band is een conglomeraat aan goeie muzikanten. Ze stonden geprogrammeerd in de Box wat mij erg klein leek voor zo’n band en het geluid dat die mannen uit de boxen pompten. Tijs, Tom, Dries, Dave Menkehorst en Alban deden hun sterke live-reputatie alle eer aan en speelden goed strak (zo heb ik het graag). Ik vond het super jammer dat ik niet langer kon blijven want ik had de rij gezien die aanschoof voor Isbells en wilde hen ook zien. Beetje vervelend maar natuurlijk ook een bewijs van het straffe programma van Boomtown. Sir Yes Sir: hou die mannen in de gaten!
Mijn oren vonden mijn verplaatsing naar de zaal – waar Isbells speelden – wel best aangenaam: goede geluidsbalans en rustige(r) muziek. Ze begonnen hun set à la Damien Rice met een akoestisch nummer om de zaal stil te krijgen. Meteen werd duidelijk dat het een mooie ervaring zou worden: zalige melodieën, hemelse samenzang, dromerig gitaargetokkel. De zaal kreeg alle hits te horen met hier en daar een beetje uitleg. Het plaatst de prachtige nummers in perspectief en geeft ze de juiste lading mee. Ze sloten af met een apotheose en kregen een daverend applaus. Een prachtig optreden en dat voor maar € 5 (twee drankbonnen). Waar kan dat nog, tenzij op Boomtown? (Hopelijk leest Minister Schauvliege mee).
Na het optreden haastte ik me naar de club waar Frankie Rose geprogrammeerd stond. Rose is zangeres, songwriter, muzikant en is afkomstig uit Brooklyn (NY). Ik had op voorhand geen tijd gehad om alle muzikanten te beluisteren op youtube, dus moest ik het maar doen met wat er over haar op de website te lezen stond: “helder popgeluid, dromerige zanglijnen, wave-sfeertje”. Geen idee wat ik daarvan moest verwachten. Al van bij het eerste nummer was ik verkocht. Strakke nummers die – zo liet ik me vertellen door de man naast mij die er veel van af wist – nooit langer dan 2 minuten 30 seconden duren. Minder dan een popnummer, het is een wat anders dan ellenlange in- en outro’s. Best aangenaam want ze vloog er telkens meteen in en het tempo lag altijd goed, ze speelden strak. Mindere momenten waren voor mij de Cure-cover van A Forest, de geluidsbalans (de zangmicro’s stonden veel te stil) en de babbelaars achter mij. O the horror, the horror! Ze speelde iets langer dan tijdens haar legendarisch optreden in NY: 22,5 minuten maar kwam nog eens terug voor een bisnummer. Die hou ik voortaan ook in ‘t oog en u hopelijk ook: Frankie Rose.
Mijn laatste stop voor Boomtown dag drie was Geppetto and the whales. Ze speelden in de (kleine) Box. Die tent bleek al heel snel te klein voor al het volk dat GATW wilde zien. De helft van de tent wordt door podium en PA in beslag genomen en de band heeft toch echt al enkele bekende nummers en reputatie opgebouwd. Van mij mochten ze minstens in de tent en eigenlijk op het groot podium gestaan hebben. Geppetto and the whales is voor mij een (her)ontdekking. Ik ken hen van de Rock Rally finale en van op de radio: mooie samenzang, catchy melodielijnen, folky bezetting. Helemaal mijn ding. Ik heb genoten van het eerste tot het laatste nummer. Ze begonnen met een sample van Zorro en wonnen vervolgens de Box helemaal voor zich met ‘oude’ en nieuwe hits. De plankenvloer ging vrolijk op en neer van alle mensen die hun benen niet meer konden stilhouden. En zo zweefden we doorheen Arizona, Rufus, Duquesne’s Horse, Hannah, Oh My God, Icarus, Juno en een mooie cover van The Beatles’ Nowhere Man. Voor het eerste full album is het wachten tot midden 2013 maar vreest niet, in september (nog maar 1 maand!) komt hun EP uit. Die staat alvast op mijn verlanglijstje!
© 2012 GENTBLOGT VZW