Jazz (& Beyond): Lee Konitz (& Gavin Bryars)

donderdag 27 september 2012 16u42 | Bruno Bollaert | 2 reacties
Trefwoorden: , , , , , .

Ze kwamen rijkelijk laat op, want ze waren maar zeer laat aangekomen en ze wilden toch eerst graag nog iets eten, legde programmator Kristof Rosseeuw ons uit. Hij stelde kort de bandleden voor. Lee Konitz zelf behoefde niet echt introductie, maar er waren pianist Florian Weber, bassist Jeff Denson, en drummer Dan Weiss (die Ziv Ravitz verving). Konitz had zelf aangedrongen op een volledig akoestische set (al kan het ook zijn dat er geen tijd was voor een soundcheck), en dat gaf het hele concert meteen een bijzonder intieme clubsfeer mee. Het anders lege achterste deel van de zaal was met een zwaar doek afgeschermd, en ook dat droeg bij tot knusheid.

Lee Konitz New Quartet door Bruno Bollaert

Zonder versterking, betekent dat het soms wat moeilijk was om de anders gevatte bindteksten van Konitz te begrijpen, maar de klankkwaliteit was dermate goed, dat we daar geen enkel probleem mee hadden. We spitsten de oren wat harder toen Konitz opkwam. “Did he introduce the band to you guys? Yes? Could you remind me of their names, I seem to have forgotten”, gekscheerde de saxofonist.

Ze zouden voornamelijk standards spelen, of daar toch van vertrekken. “We’re going to start the set with a tune written by Miles Davis, Solar. Well it wasn’t exactly written by Miles, but hey”, haalde Konitz zijn schouders op. De nummers waren lang, maar niet langdradig, en hoewel Konitz de hoofdrol speelde, liet hij voldoende ruimte voor de andere groepsleden om te soleren. De tweede set begon met All The Things You Are (“well, something like that anyway”) en werd gevolgd door Body And Soul (“see if you can follow this tune”). De muziek kwam inderdaad uit het standard repertoire, maar vroeg voldoende inspanning om de medodie en de wijzigingen te volgen. Konitz voelt niet langer de nood om strict de melodielijnen te volgen, en dat zorgde voor boeiende uitweidingen en langoureuze progressies. Wie zat te wachten op de swingende cool van weleer, bleef dus een beetje op zijn honger zitten, maar Kontiz had het nog helemaal.

(En mag ik nog eens herhalen dat zo’n onversterkte, akoestische set helemaal fantastisch is? Voor herhaling vatbaar.)

Lee Konitz New Quartet, gezien op 26/09/2012 in de Concertzaal van De Bijloke

Vrijdag kan u terecht in Vooruit voor twee concerten onder de noemer Iceberg, een thema dat zinspeelt op het zinken van de Titanic (op 14 april 2012 was het 100 jaar geleden dat de Titanic tegen een ijsberg is gebotst). FES (Flat Earth Society) en LOD brengen Boot & Berg, een nieuwe compositie van Peter Vermeersch met tekst van Josse de Pauw en grafische tekstbeelden van Gert Dooreman.

Het tweede concert brengt niets minder dan het legendarische The Sinking of the Titanic van Gavin Bryars, gebracht door Champ d’Action. Al meer dan vijftien jaar probeer ik een opvoering van dat werk mee te maken, maar ik ben vrijdag verhinderd. Bryars vroeg zich af wat er zou gebeuren als de muzikanten hun hymne (Autumn) waren blijven doorspelen terwijl het schip onder het water verdween. Over de jaren is het stuk geëvolueerd met de technologie en de nieuwe kennis over de tragedie. Bij NPR kan u een volledige opvoering beluisteren (Gavin Bryars’ ‘Sinking Of The Titanic’ In Concert 16/01/2008).

Aanrader!

Flat Earth Society & LOD / Champ d’Action: Iceberg – 28/09/2012 om 20 u. in de Theaterzaal van Vooruit. Tickets € 21 / 18 (Vooruitprijs) / 16 (red).

© 2012 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Bedankt. Meteen even gebruik maken van de gelegenheid om te herhalen dat we dit seizoen voor het eerst een volledige reeks fantastische onversterkte, akoestische sets organiseren in het vernieuwde Kraakhuis. Dit kleinere zaaltje is bij uitstek geschikt voor intieme concerten en we hebben een paar zeer avontuurlijke namen op het programma staan: klik hier voor meer info

  2. Reactie van lanterloo

    Het was inderdaad een verrassing dat de klankkwaliteit redelijk goed was. Helemaal achteraan kwam de bas wel niet zo goed door als de anderen ook spelen. Gezien de leeftijd van Konitz was het een goed concert met af en toe een boeiende interactie of een interessante solo. Helaas was het geen hoogvlieger, daarvoor haalde Konitz te weinig uit de kast en zijn sidemen haalden niet het niveau om het concert boven het gemiddelde op te tillen.