Het slaan en zalven van de fotograaf. Expo van Willy Dee over de aanloop naar 14 oktober

maandag 8 oktober 2012 15u25 | Hendrik Braet | reageer
Trefwoorden: , , , .

We worden nu overstelpt door verkiezingsfolders met de passende slogans waar al onze politici het beste van zichzelf proberen te tonen. Fotograaf Willy Dee maakte zelf zijn beelden van het zeilen van al deze partijmensen naar 14 oktober toe.

Als fotograaf interesseert het mij enorm hoe iemand dit in beeld brengt. Het standpunt van een fotograaf is namelijk nooit neutraal. Een fotograaf geeft een beeld van de werkelijkheid maar door de vele keuzes die hij maakt, duwt hij de toeschouwer in een richting.

Willy Dee

De foto’s hangen geordend volgens de partij. Ik begon de tentoonstelling gretig te lezen in klokwijzerzin en startte bij de foto’s van de CD&V. De opening wordt gegeven door een zielloos beeld van een langetafeltjesmatinee waar ik, door het onderschrift, merk dat het gevallen boegbeeld Yuksel tussen de menigte zit. Weinig animo bij die mensen. Yuksel steekt zijn vinger op maar slaagt er niet in om de aandacht te trekken. Al bij de eerste foto is duidelijk dat Dee zijn mening in zijn beelden laat spreken. Op de foto staat in CD&V-kleur de slogan ‘geen reactie’ aangebracht. Dee herhaalt deze techniek verschillende keren.

Willy Dee Willy Dee Willy Dee

Opvallend is dat hij bij de Sp.a, Groen en PVDa dit niet doet. Maar het siert Dee dat hij eerlijk is in dit standpunt dat hij inneemt. Hij camoufleert het niet. Op een volgende foto zijn een aantal werkmannen ijverig enkele kleinere CD&V-affiches aan het ophangen naast een reuze-affiche van de gevallen ridder Filip Van Laeken. Het gezicht van Van Laeken is opzichtig afgesneden zodat je hem niet herkent. Het gezicht van Van Laeken is ondanks de reuze-affiches niet meer te zien. Weinig animo bij die CD&V’ers kwam bij mij op. Bijzonder grappig vond ik de foto waar al wat oudere leden de drukverse affiches aan het bekijken waren. Als je de affiches wegdenkt en vervangt door tomaten of tapijten zie ik onmiddellijk een scène op een boerenmarkt.

Helemaal zielig wordt het pas bij het bekijken van de foto’s van het ter ziele gaand Vlaams Belang. Twee militanten staan vlakbij het Groot Kanon in regenjasjes, die ze net lijken gekocht te hebben in de Super Soldi, flyers uit te delen. Bang kijkt één van hen de fotograaf in de lens. Een foto verder steekt een militant een flyer naar voren in de leegte. Niemand in de omgeving heeft aandacht voor hem.

Willy Dee Willy Dee

Leuk wordt het pas helemaal om twee foto’s die in elkaars buurt hangen te vergelijken. Dee fotografeert de intimiteit van een Vlaams-Belangmilitant die een gesprek heeft met een oudere dame. Het geklaag van dit gesprek stroomt van het beeld. Je hoort ze zeggen ‘het is de schuld van die vreemden’. In dezelfde setting zie je enkele foto’s verder Pascal Verbeke, ook bij een oudere vrouw. In plaats van te klagen en te zagen omhelst de rondborstige Verbeken het oude madammeke. Ja, beelden spreken bij Dee.
De vraag die bij mij opkomt bij het zien van de beelden is of Dee heeft moeten zoeken om de CD&V en het Vlaams Belang zo zielloos af te beelden of gaat het er bij hen ook constant zo aan toe?

Willy Dee

De foto’s van Elke Decruynaere zijn daarentegen helemaal anders. Zij baden in een kleurrijke mooie levendige kadrering en compositie. Het zijn beelden vol leven en optimisme. Het glas is hier duidelijk wel halfvol. Alsook de beelden van de Sp.a. Waar er ook kinderen hun speelse entree doen in het beeldverhaal van Dee.

Opvallend beeld ook van Mathias De Clercq. Voor een dichtbevolkte klas vol vrouwen in wording staat Mathias neerkijkend naar zijn papier een exposé te geven. De jonge vrouwen kijken naast hem, nogal ongeïnteresseerd, waarschijnlijk naar een powerpoint die niet in beeld is. Maar gans het beeld wordt toch begeesterend door de handen van De Clercq. En zie ik ook in de verte enkele ogen van een jonge vrouw die deze politicus interessanter vindt dan zijn exposé?
Een topfoto voor mij is die van de Vld-kandidate Badra Djait. Ze heeft een ruwe graffitimuur beklommen om er tussen de straatkunst een klein affiche van zichzelf op te hangen.

Willy Dee Willy Dee

Helemaal om je een breuk te lachen, is het begin van de reeks over de NVA in Gent. Op de reeks foto’s van de NVA staan bijna uitsluitend affiches. ‘De kracht van verandering’ wordt zo een holle slogan die verveeld van het beeld druipt. Saai, zielloos zonder plan en slagkracht en interessante compositie en lichtinval. Hilarisch is dat Siegfried Bracke staat afgebeeld voor een magnifiek decor: een aftandse antiekwinkel. Hij staat ongeïnteresseerd te luisteren, buikje vooruit, verpakt in een antiek blauw truitje.

De plaats van ophanging van de foto’s is ook een bewuste keuze. Op een alleenstaande pijler hangt Tom De Meester eenzaam maar opgewekt een muurtje te metselen voor het stadhuis. Ook bij hem weerhoudt Dee zich om een holle slogan op het beeld te plaatsen.

Willy Dee Willy Dee

De professor die bij de indianen gewoond heeft, Rik Pinxten, zorgde voor het inspirerende openingswoord. Pinxten gaf toe dat hij niet onmiddellijk een oplossing weet om vreedzaam met elkaar samen te leven. Hij beseft dat het moeilijk is zolang we allemaal mensen zijn opgevoed door godsdiensten en ideologieën van het ene ware groot gelijk maar hij gaf een interessante suggestie die mij zal bijblijven. Bij ons was lang de vrouw niet betrokken in het maatschappelijk politieke leven. Tot 1974 mocht de vrouw geen eigen bankrekening hebben (!!). Ze stond onder de voogdij van de man. Niemand trekt nu nog in twijfel dat vrouwen, wat deelname aan het maatschappelijke leven betreft, de gelijke zijn van de man. Misschien kunnen we volgens Pinxten hieruit lessen trekken om met die ‘vreemde andere’ samen te leven.

Willy Dee Willy Dee Willy Dee Willy Dee Willy Dee

Ik fietste mijn hoofd, vol van deze indrukken, even leeg op weg naar huis langs de Antwerpsesteenweg. In de verte zag ik Steven Vromman aka ‘the low impact man’ de Antwerpsesteenweg besteigeren met zijn bakfiets voor ecoslogans. Aan de overkant stonden 4 allochtone jongeren enorm verwonderd te kijken naar dit vreemde schouwspel waarbij de ene plots luidkeels zegt: ‘De biotrein of zoiets ik begrijp daar niets van!’

14 oktober van Willy Dee, te zien tot 28 oktober in galerie Etienne De Wulf.
Verkortingstraat 44, Sint-Amandsberg. Vrijdag vanaf 19 u. Zaterdag vanaf 14 u. Zondag vanaf 10 u.

© 2012 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.