RSSVooruit experimenteert
De Nederlandse Laura Delron schreef met Welk stuk? een stuk dat ze brengt met een haar tot de voorstelling onbekende acteur. Ze bouwt hiermee verder op een eerder stuk rond Sartre en vrijheid, maar dat hoef je niet gezien te hebben om van deze voorstelling te kunnen genieten. Ze vraagt iemand om zich op het podium door haar te laten leiden. Nu zijn acteurs dit misschien wel gewoon om te doen in allerlei oefeningen, zo voor een publiek is toch net iets anders. Vooruit voegde er nog een element aan toe: zou het ook lukken met een politicus? Vermoedelijk lukt het met iedereen, maar het is natuurlijk een kwestie van durf. Politici en imago, het is een logische combinatie en met de verkiezingen in het vooruitzicht was ik wel benieuwd wie ze zouden kunnen overtuigen om een avond campagne voeren op te geven. Nadien volgde nog eens hetzelfde stuk maar dan met een acteur, zoals het dus initieel bedoeld was.
Ik ga niet verklappen wie ze gisteren aan Laura gekoppeld hebben. Het waren twee bekende mannen en spontaan zat je te gissen als publiek, want het begint ook met een aantal vragen waarbij de onbekende persoon achter het gordijn bordjes met ja of nee ophoudt. Ik kan wel verklappen dat het geen Gentse politicus was, maar de keuze leek achteraf heel logisch.
De man voelde zich duidelijk niet op zijn gemak en Laura speelde dat ook wel uit. Tegelijkertijd had het iets ongelooflijk ontwapenends. Uit de reacties van het publiek kon ze natuurlijk wel hier en daar iets opmaken waardoor ze zich verder kon laten leiden.
In het tweede deel met de acteur bleek hoeveel van het script eigenlijk wel vastlag. Als publiek wisten we al beter wat we konden verwachten en stiekem keek je wel uit naar bepaalde stukken. Het bleek ook hoe moeilijk Laura het in het eerste deel had gehad, ze reageerde veel rustiger in het tweede deel alsof ze zich beter op haar gemak voelde met een acteur op scène. Of misschien gewoon omdat het goed gelopen was met de politicus. Onbewust maakte ze vaak de vergelijking tussen beiden, tot ze het zelf storend begon te vinden.
Het idee is eigenlijk even simpel als geniaal. Maar de uitwerking is hier en daar wat slordig, naar mijn gevoel was er wel meer uit te halen. En nu kan het niet meer, want Laura heeft het al gedaan. Als publiek kan je niet anders dan sympathie met de onbekende hebben, het is de eerste keer dat hij de tekst te zien krijgt, meteen voor een publiek. Natuurlijk zit hier een verrassingseffect maar Laura ging het soms wat te ver zoeken. Of moet ik zeggen, ze maakte zich er te gemakkelijk van af? Zo een aantal keer een personage vermelden zorgt wel voor herkenning doorheen de voorstelling maar niet meteen voor een verhaal of een rode draad. Niettemin heb ik wel genoten van het experiment, ik vond de politicus iets spontaner, terwijl de acteur vermoedelijk meer ervaring in dit soort spelletjes heeft en dus meer weerwerk kon bieden. De voorstelling wordt niet meer herhaald maar de Vooruit biedt deze week nog andere voorstellingen waarbij het thema van de verkiezingen een rol speelt.
Welk stuk? van Laura Delron, gezien op woensdag 10 oktober in Vooruit
_______________________________________________
© 2012 GENTBLOGT VZW