RSSSpekkenfestival: Kristofistan van Compagnie Hoetchatcha
Op de eerste dag van het Spekkenfestival trokken wij naar Kristofistan van Compagnie Hoetchatcha. De bezieler van Cie Hoetchatcha, Kristof Gouwy, startte zijn ‘meespeelcircus’ voor kinderen in 1997. Hij is ook medeoprichter van de Brugse circusschool (nu circusatelier Woesh) en van projecten als het Familiepark De Sierk in De Haan.
Dat circus en meespeeltheater twee woorden zijn die meestal garant staan voor een grote opkomst, bleek ook vandaag. De kinderen mochten als eerste de Bouffonzaal betreden maar ‘moesten’ wel hun schoenen uitdoen en een reddingsvest aantrekken. Netjes naast elkaar namen ze plaats op het zeil dat op de grond lag. De tent die het geheel overkoepelde, zorgde ervoor dat de volwassenen zich eveneens knus naast elkaar op de laagste bankjes zetten (bovenaan zou er immers niet veel te zien zijn).
Eén man op de scène, met een laarzenbroek aan (of hoe noem je een dergelijk kledingstuk, ik zou het eigenlijk niet weten), zit rustig aan een vlot te sjorren. Zodra iedereen zit, start hij zijn verhaal… dat hij visser is, of toch eigenlijk niet helemaal want hij houdt te veel van vissen om ze te kunnen vissen en verkopen … dus neemt hij kinderen mee op zijn boot om hen schoolreisgewijs te vertellen over die vissen waar hij alles van weet … maar van kinderen weet hij eigenlijk niets … en daardoor komt het dat hij in het water moet springen om een muts op te vissen en dan gebeurt er van alles en het enige wat hij zich nog herinnert, is dat zijn boot gezonken is en hij nu op een eiland zit … De verhaallijn is heel eenvoudig zodat de kinderen goed kunnen volgen en inspelen op vragen die de man stelt, de volwassenen grinniken regelmatig bij de commentaren van de visser die eigenlijk geen visser is en vooral niets van kinderen weet.
Eens Korneel, want zo heet de man, zich realiseert dat hij op een onbewoond eiland zit, verzint hij verschillende ontsnappingsplannen die hij toch maar niet tot uitvoering brengt. De kinderen geven commentaar op wat er gebeurt en giechelen met de fratsen van Korneel. De volwassenen luisteren geamuseerd, ook de commentaren kunnen immers best wel grappig zijn. Pas enige tijd later herinnert Korneel zich plots dat er ook wel een heleboel kinderen waren die gevonden en gered moeten worden. Vanaf dat moment verandert een nog vrij rustige voorstelling in lichte chaos. Op het moment dat de nacht valt (voor de kinderen blijft het een eerder onverwachte ervaring ook al wordt ze enkele keren vooraf aangekondigd) ontstaat er een geschreeuw en gegil van jewelste. Hier en daar flitst een lichtje van de GSM op want het is moeilijk om vast te stellen of er misschien toch niet enkele kinderen echt bang zijn.
Het duurt dan ook even voor er weer een beetje rust op de scène komt. Een groepje kinderen lijkt vanaf dan ook de band met het verhaal wat kwijt en blijven nog een hele tijd verder rondlopen en met stukken van het decor spelen. Gelukkig blijven de meeste kinderen wel geboeid luisteren en meespelen in het verhaal. De opkomende storm zorgt opnieuw voor heel wat gegil en gejoel maar deze keer blijft de zaak wel beter onder controle. De kinderen zoeken ijverig mee naar visjes om de vulkaan te kalmeren en de meesten volgen Korneel wanneer iedereen moet vluchten voor het opkomende water. Samen zwemmen ze naar de walvis want het eiland zal ten onder gaan. De walvis brengt uiteindelijk iedereen veilig terug naar Oostende en alle ouders mogen hun schatten roepen. Het blijde weerzien betekent meteen ook het einde van de voorstelling.
De meeste kinderen en ouders hebben zeker genoten van de voorstelling al moet worden gezegd dat de groep kinderen eigenlijk iets te groot was om door één acteur aangestuurd te worden. De kinderen gingen volop mee in de fantasiewereld en ‘vergaten’ daardoor wellicht dat ze in een verhaal zaten dat verteld werd en niet altijd hetzelfde pad zou volgen dat zij zelf in gedachten hadden. Op zich natuurlijk een goede zaak dat de fantasie van de kinderen zo geprikkeld werd, maar wellicht geen sinecure voor de acteur om het geheel in goede banen te leiden.
Wil je trouwens graag nog een voorstelling van Cie Hoetchatcha zien? Dat kan, maar je moet wel snel zijn: op 27 december brengen ze drie keer de voorstelling Circus Hoetchà tchov. Er werd nog een derde voorstelling ingelegd wegens groot succes en er zijn nog kaarten beschikbaar.
Praktische informatie
Het Spekkenfestival loopt van maandag 26 december t/m zondag 30 december 2012 en van woensdag 2 januari t/m zondag 6 januari 2013
Festivallocatie: Theater Tinnenpot, Gent
Tickets kosten € 8, inclusief gratis schaatsbeurt op Winterdroom
Uitzondering: de voorstelling KipKappen van Pascale Platel kost € 9
Lekkerbek korting: wie naar 3 of meer voorstellingen gaat uit het Spekkenprogramma, krijgt 15 % korting!
Het volledige programma lees je op www.spekken.be
Tickets bestellen kan via Uitbureau: www.uitbureau.be
© 2012 GENTBLOGT VZW