RSSWanneer de paarden sterven
Tibaldus en andere hoeren is een relatief jong Gents gezelschap. De artistieke kern van het theatercollectief, Timeau De Keyser, Hans Mortelmans en Simon De Winne, ontmoetten elkaar in de dramaopleiding van het KASK en maken reeds geruime tijd samen voorstellingen. Ze lijken de laatste tijd vaker op te duiken, maar dat kan ook aan mij liggen. Kort nadat ik mijn kaartje voor hun voorstelling in Campo bestelde, werden we ook meegevraagd naar een voorstelling van hen in NTGent. En midden februari staan ze ook in de Kopergietery, samen met Theater Stap.
Toen ik het kaartje van de voorstelling Wanneer de paarden sterven kreeg, wist ik dat we het er eerder over gehad hadden. Ze speelden eerder in Gent, maar het paste toen niet in de agenda. Zaterdag kregen we dus een tweede kans in NTGent. Ze worden wel eens vergeleken met FC Bergman, maar dan Gents. Ik kan dit moeilijk beoordelen omdat ik het Antwerps gezelschap nog niet eerder bezig zag. Wanneer de paarden sterven kon me niet helemaal overtuigen maar Tibaldus en andere hoeren heeft me in elk geval benieuwd gemaakt om meer van hen te zien.
Wanneer de paarden sterven heeft iets van een collage, maar toch lijkt er een rode draad doorheen de voorstelling te lopen. De eerste scènes waarbij gedanst werd, afgewisseld met een speech, waren ietwat verwarrend en moeilijk om erin te komen. Later lukte het me beter om mee te gaan in de wereld van Tibaldus. Ik merkte dat het niet voor iedereen in het publiek even toegankelijk was. De verschillende monologen werden afgewisseld met eerder opgenomen beelden. Soms mocht het voor mij iets korter, soms mocht het iets meer zijn omdat ik de idee of het beeld zo mooi vond.
Alles speelde zich af achter een groot scherm waarop geprojecteerd werd. Ik verwachtte ergens dat de acteurs na verloop van tijd ook de overgang zouden maken, maar dit gebeurde niet. Werken met enkel projecties vraagt op zich wel meer van de toeschouwer. Zeker in een stuk waar je geen duidelijke verhaallijn kan ontdekken. Bij Tibaldus ligt de nadruk op de vorm en deze techniek beheersen ze goed. Op zich is het verbluffend om te zien hoe de zaken telkens in beeld werden gebracht. Na een uurtje bleef ik wat op mijn honger zitten, alsof er een laatste scène ontbrak. De meningen in het publiek waren wat verdeeld, te merken aan het applaus. Voor sommigen leek dat uur al lang genoeg. Ik heb een beetje een dubbel gevoel, ik heb mooi theater gezien, met een eigen wereld en veel potentieel, ik ben niet helemaal overtuigd, maar ik kijk benieuwd uit naar meer van dit gezelschap.
Wanneer de paarden sterven van Tibaldus en andere hoeren, gezien op zaterdag 19 januari ’13 in NTGent
© 2013 GENTBLOGT VZW