Gentblogt

Waarom woon ik wel of niet in de stad? Stadscollectief gURBS verzamelde een eerste reeks serieuse getikte meningen.

zaterdag 23 februari 2013 15u02 | Sander Van Parys | 5 reacties
Trefwoorden: gURBS, Public Faculty.

Woensdag heeft gURBS in het kader van de debatavonden rond de duurzame stad (www.cdo.ugent.be) het Serieus Kantoor van de Getikte Meningen aan het Zuid opgeslagen. Een openluchtkantoor met koffiemachine, jaren zeventig behangpapier, obligate sanseveria’s en bemand met arbeidzame typisten op zoek naar gesprekken en meningen.
Op zoek naar het verhaal achter de mening: mensen doen wikken en wegen.

Het kantoor wou in haar eerste interventie het gesprek aan gaan over wonen of niet wonen in de stad, over de stad nu en eventueel later. Dat lijkt op zich gemakkelijk maar de uitdaging ligt hem net in dat publiek gesprek. Hoe begin je daar aan? Hoe start een gesprek met een ongekend persoon, een onbeschreven blad, hier op dit koude plein – stond één vrijwilliger zich rillend meermaals af te vragen. En eens gestart hoe ver vraag ik dan door, vroegen de typisten zich af? Dat is immers cruciaal want we zijn niet zomaar geïnteresseerd in eender welke getikte mening – daarvoor nemen we ons publiek kantoor te serieus. Kunnen we eigenlijk nadenken over hoe en waarom we iets zeggen – los van inhoud de weg van de meningen zo duidelijk mogelijk volgen? Van onze notitienemers verwachtten we dat ze dit proces zo puur mogelijk vastlegden. Een niet eenvoudig opgave maar enkel door de kwaliteit en de gedachtegang van het gesprek vast te leggen zal ons kantoor een verzameling worden van het diverse discours van de stad.

Dat denkend gesprek is soms heel erg mooi te lezen in zinnen zoals deze door Anna:

Of deze van Tim:

Of het gesprek met Sofie:

Wonen in de stad of op het platteland, een schijnbare paradox?

In aanloop van wat Joachim De Clerck rond de ambiton of the territory en Erik Rombaut over ecologische stad kwamen vertellen (presentaties) stelden we passanten de vraag of zij hun toekomst in de stad of het platteland zien. Hun ambivalente liefde voor beide ‘werelden’ illustreerde hoe een lobbenstad (een stad waarin vingers van groen en water zich doorheen het stadsweefsel strekken) misschien nu al huist in de hoofden van sommige mensen.

Manuel deelt open zijn twijfel tussen stad en platteland:

Anna brengt het spanningsveld tussen de rust en onrust van platteland en stad tot een ideaalbeeld:

Rust en drukte geven rust?

Wat ons vooral opviel was hoe mensen zowel de stad als het platteland in hun intrinsieke kwaliteiten bejubelden. Ja het is hier aangenaam, want het is hier zo druk met veel mensen. En ja het platteland is aangenaam, want er is rust. Die schijnbare tegenstrijdigheid komt misschien omdat we wanneer we over stad versus platteland praten in erg afgebakende hokjes gaan denken.

Sofie illustreert in haar korte gedachtegang zowel de zoektocht naar rust in de stad als wat Joachim de Clerck later die avond het ruimte-consumptie model van de huidige Vlaamse ruimtelijke ontwikkeling zou noemen: het diepgewortelde idee dat uitbreiden gelijk staat met ruimte inpikken, maar is dat wel zo noodwendig vroeg die laatste zich af?

Ook respectievelijk Tim en Hassan illustreren het ideaaltypische beeld dat leeft wanneer men het heeft over stad en platteland:

Kortom, we hebben al veel interessante gesprekken gehad, met (her-)geformuleerde gedachtekronkels. Verbaasd over de intrinsieke mogelijkheid van dagdagelijkse stadsgenoten om een echt gesprek met innerlijke tegenspraak, het leggen van nuance en het duiden van bezorgdheden en het waarom men iets zegt, waren we niet maar het was wel enigszins verrassend om te zien hoe gemakkelijk mensen de weg naar ons kantoor vonden. We zijn dus klaar om nog een paar stappen verder te zetten en van de vele privé gesprekjes nu ook echte publieke gesprekken te maken rond de toekomst van de stad.

En we breiden ons kantoor volgende week al uit!

Na de eerste positieve ervaringen lijken er bij ons kantoor in elk geval nog geen grenzen aan de groei te zijn. We zijn nog maar pas begonnen met ons Serieus Kantoor en we denken al aan een fikse uitbreiding. Wat staat er zo al op ons verlanglijstje?
- Een verhuis naar de zonnekant van de fontein, voor extra comfort!
- We willen ook zorgen voor een capaciteitsverhoging, want de Gentenaars wandelen vlot ons kantoor binnen! Dus extra zitplaatsen, extra typemachines en extra typisten – zodat we ieders verhaal en ieder gesprek even kwaliteitsvol kunnen verwerken.
- En natuurlijk willen we zorgen voor een uitbouw van ons kantoor met een tentoonstellingsruimte, opdat de discussie nu ook tussen de verhalen, discoursen en passanten kan starten, met een extra tafel om het gesprek tussen de stadsgenoten aan te gaan en mensen nog actiever te betrekken in het redactiewerk van ons kantoor. Zo kunnen we tenslotte komen tot onze echte publieke faculteit!

© 2013 GENTBLOGT VZW