‘De integratie is niet mislukt’

vrijdag 1 maart 2013 14u38 | teun | 4 reacties
Trefwoorden: , .

Tot zijn laatste werkdag blijft het druk voor Maurice Maréchal. Hij was de eerste ‘migrantenwerker’ die de stad Gent in 1976 in dienst nam, en hij gaat met pensioen. De man met de baard en de tintelende ogen is in al die jaren, vooral in de Turkse gemeenschap, een bijna legendarische figuur geworden.

Lees meer bij De Gentenaar.

© 2013 GENTBLOGT VZW

4 reacties »

  1. Reactie van Etienne

    Mooi dat er zo iemand zich zo inzet om tot een harmonisch samenleving te komen. Hopen maar dat er meerdere het voorbeeld volgen. Het zijn op lange na niet alleen Turken die naar hier zijn gekomen. De diversiteit in het taalgebruik is dus ook nier gering. Als dit niet goed wordt opgevangen; wordt de integratie in de maatschappij belemmerd en krijg je een tegeneffect. Afzondering. Wordt hier echt wel voldoende aandacht aan besteed ? Ik denk van niet.

  2. Reactie van jos tavernier

    alleen de integratie in het politiekorps, de brandweer enz.
    blijkt toch niet volledig gelukt, ondanks zes jaar personneelsbeleid van Rezul ( een Gentse Turk schijnt het)

    • Reactie van fabe

      Resul is dan ook maar een alibi-politieker. Nu is hij “gepromoveerd” tot schepen van “gelijke kansen” en “sport”; dat zegt al genoeg. Geen slechte kerel maar als schepen van personeel heeft hij niets verwezenlijkt. Zijn voorganster, Pehlivan, kon het niet aan en is halverwege haar ambtstermijn gevlucht naar de senaat en Resul was een even zwak opvolger. Beiden zijn dan ook door de sossen binnengehaald enkel en alleen om hun Turkse afkomst, beiden hebben geen hogere studies of gelijkwaardigs gedaan.
      Wat betreft de integratie bij de stad gent, politie en brandweer is gewoon omdat de stad Turkse en Maghrebijnse Gentenaars discrimineert. De paar Turks -Maghrebijnse Gentse politiemensen hebben geen kansen gekregen in Gent en hebben hun loopbaan moeten starten in andere steden waar ze minder discrimineerden en zijn nadien pas in Gent kunnen komen werken; velen van hen blijven werken in de steden waar ze wel kansen kregen en nog steeds veel minder gediscrimineerd worden. Bij de stad zelf is het hetzelfde, Turks -Maghrebijnse Gentenaars worden enkel aanvaard in de “laagste” functies als, met alle respect, kinderoppasser of fietshersteller ofzo.
      Er zijn zeker genoeg kandidaten voor betere functies die de juiste diploma’s en profiel hebben, maar ze moeten ook de kans krijgen. In Mechelen waar er zogezegd een ‘rechts’ beleid is zijn er procentueel meer Turks -Maghrebijnse werknemers bij de stad dan in Gent. In Brussel en Antwerpen idem. Hopelijk komt er nu wat verandering met de groenen en een beter gekwalificeerd schepen. Maar in tijden van crisis…..

  3. Reactie van Bram

    De betrokken gemeenschappen dragen hier toch ook een verantwoordelijkheid mijns inziens. Scholing en opvoeding zijn in de eerste plek toch verantwoordelijkheden van de ouders.Als de eerste generatie Polen het op school nu al beter doet dan de derde generatie Turken moeten we misschien eens kritisch durven kijken naar de oorzaken hiervan. Taal blijft het grote struikelblok en het niveau ligt bijzonder laag.Te laag om te studeren op academisch niveau,waardoor enkel de écht gedreven mensen erin slagen om diploma’s te behalen. Als je er als gemeenschap voor kiest om jezelf buiten de maatschappij te plaatsen kun je er niet aan deelnemen.Op om het even welk echelon. De kleinkinderen van de eerste immigranten zijn terug bij af: geen diploma en het gevoel niet aanvaard te zijn door de maatschappij, ongeveer zoals hun analfabeet grootouders 50 jaar geleden. Jammer dat dit probleem niet eens ten gronde aangepakt wordt, want dit zijn gemiste kansen voor de hele maatschappij, en dan vooral van die zoveel jonge mensen die zich buitengesloten voelen.Terwijl taal één van die dingen zijn die een kind zich moeiteloos en heel natuurlijk eigen maakt. Gemiste kansen en een beleid die niet het lef heeft de problemen te benoemen omdat het anders natuurlijk in eigen vel gaat moeten snijden…