RSSAfscheid van het Ottenstadion
Als alles goed gaat is het morgen de op drie na laatste wedstrijd in het Ottenstadion. Na de poulewedstrijden tegen Lierse en Kortrijk volgt bij groepswinst immers nog de finale van play-off II en daarna, wie weet, de wedstrijd tegen de vierde van de play-off I. Het Ottenstadion mag dan wel wat uitgeleefd zijn, het is de plaats van veel mooie herinneringen. Het stadion ook waarin alle huidige buffalo-supporters hun ploeg voor het eerst live aan het werk zagen, een magisch moment.
Ik weet het nog goed, bij mij was dat tijdens de wedstrijd KAA Gent – Sint Truiden in het seizoen 1990-1991, uitslag 6-3. Ik denk dat ik van die 9 doelpunten er maar een stuk of vijf effectief heb gezien, want ik zat de hele tijd met grote ogen rond te kijken naar het spektakel op de tribunes.
Wat roepen die supporters, papa? Waarom is die ene meneer nu zo boos? Wat betekent schriemoale eigenlijk? Mijn vader heeft het mij in het Ottenstadion geduldig uitgelegd.
Gent werd herfstkampioen dat jaar. Het was de generatie van Vandenbergh (3 doelpunten tegen Sint-Truiden), Viscaal en Dauwen. Op het einde van het seizoen liep het mis, we werden dan toch geen kampioen. Ik was tien jaar en het begon mij stilaan te dagen dat het niet echt als normaal kon worden beschouwd om AA Gent elke week te zien winnen.
Desondanks bleven we in de jaren negentig op post, al was het sportief gezien heel wat minder. Met een blauwwitte sjaal om op de fiets reden we naar het stadion, dwars door de supportersgroepjes van de tegenstander die toen nog in de Bruiloftstraat stonden. Toen kon dat allemaal.
Pas het eerste seizoen onder Trond Sollied, een jaar of tien later, bracht opnieuw meer hoop onder de supporters en meer leven in de brouwerij. Een echte dip zouden we sindsdien eigenlijk niet meer kennen: het huidig seizoen even buiten beschouwing gelaten eindigde Gent sinds 2000 altijd in de eerste kolom van de rangschikking.
In het Ottenstadion hebben we alle ploegen van de competitie wel eens verslagen, de één natuurlijk wat vaker dan de ander. Maar behalve bepaalde memorabele wedstrijden, herinner ik mij nog sommige spelers van de afgelopen 25 jaar.
Klasseverdedigers met een hoeksken af, zoals Smoje, Suler en Katana.
Goede backs als Jacky Peeters, Medved en Dragutinovic.
Mindere backs als Herbots, Mirvic en Baric.
De vreemde vogel Tony Herreman.
De zwarte parels Balenga en Olufade.
De topschutters: Kaklamanos, Arst en Jbari.
Later ook goudhaantjes als Mido, Boussoufa en Ruiz.
De lucratieve transfers van Lombaerts, Gillet, Rosales en Azofeifa.
Echte Buffalo’s als Matthys, Thomson en Coulibaly.
Eeuwige Buffalo’s als Schepens, Herpoel en Thijs.
Allemaal nog gespeeld in het Ottenstadion.
In het Ottenstadion is AA Gent uitgegroeid tot een topclub in wording. Tegen Kortrijk kan ik niet gaan kijken en het staat nog niet vast of er daarna nog wedstrijden volgen, dus hierbij alvast mijn afscheid van het Ottenstadion. En dan op naar iets nog veel beters.
KAA Gent – Lierse, zaterdag 20 april, 20u00.
© 2013 GENTBLOGT VZW
kiekevel van uwen afscheidsbrief man ;) kan iedereen zich wel in vinden.. wel mathieu verschuren (top spelverdeler centraal middenveld) en fayé (zwarte linksback in de tijd van gunter schepens) vergeten ntrlk ;p
Zal ons respect aan Mathieu nooit vergeten, een half uur lang maar 1 naam scanderen. Doet geen enkel legioen ons na. Het enige wat ik van Fayé nog herinner is dat hij ooit eens een nop door de kaak van een Beerschotspeler boorde.
Echt prachtige afscheidsbrief! Ik zou toch ook nog oyawole niet vergeten, met hem hebben we samen met kaklamanos veel mooie momenten beleefd. En op het heilige gras van den Ot is elke Belgische topclub met zijn billen bloot gegaan, de ene al wat zwaarder dan de ander natuurlijk ;). En in dat zelfde stadion hebben we ook enkele europese topclubs gezien. Alee kortom ik heb daar prachtige matchen gezien en ookal gaan we nu naar een prachtig nieuw stadion den Ot zal altijd het stadion van ons Buffalo’s blijven. Our past was beautiful but our futur will be beautifuller :D Buffalo for ever