Job & Co fietst naar het werk
Terwijl Stad Gent net een nieuwe impuls geeft voor milieuvriendelijke mobiliteit, gaat Job & Co in zijn werkervaring- en brugprojecten concreet van start met elektrische bedrijfsfietsen op het werk.
Sinds 17 mei staan elektrische bedrijfsfietsen klaar voor werkzoekenden, actief in werkervaring, en jongeren in brugprojecten. Tot vandaag verliezen zij nogal wat werktijd bij de verplaatsingen tussen de verschillende werkopdrachten. Dankzij het Fonds VINCI – in samenwerking met de Koning Boudewijnstichting – kan Job & Co vijftien elektrische bedrijfsfietsen aankopen om de fiets in te schakelen in de mobiliteit van de mensen in werkervaring.
Niet vanzelfsprekend
Fietsen klinkt vandaag ‘in’. Elektrische fietsen lijken wel een hype in 2013. En toch zijn er nogal wat mensen die niet kunnen fietsen. Job & Co, een gespecialiseerd opleidings- en begeleidingscentrum, wordt dagelijks geconfronteerd met (ook jonge) werkzoekenden voor wie de fiets niet aanspreekt, ze zijn niet grootgebracht in een fietscultuur. Ze verliezen heel wat tijd met hun verplaatsingen naar het werk of tussen hun verschillende werkopdrachten. Of ze zijn moeilijk motiveerbaar om te gaan werken naar verder afgelegen werkplaatsen. De stap naar de fiets heeft daarom een duwtje nodig.
De elektrische fiets als opstap
Om de weerstand tegen het fietsen te overwinnen, schakelt het team van Job & Co de elektrische bedrijfsfiets in, die maakt het fietsen aantrekkelijker en zorgt voor meer comfort: minder inspanning, meer tijdwinst. Tijdens hun leerwerkperiode wordt de elektrische fiets ter beschikking gesteld. De mensen in werkervaring sparen zo tijd met hun verplaatsingen van en naar hun werkplek en leren inmiddels de fiets te waarderen als trouwe mobiliteitspartner. Elke afgelegde fietskilometer levert hen bonuspunten op. Bij het einde van hun werkervaringstraject krijgen ze op basis van de bekomen bonuspunten een gepimpte tweedehandsfiets mee: de geboorte van het Bike On-project!
Het Bike On-project
15 elektrische bedrijfsfietsen (Belgische makelij) worden bij een lokale fietshandelaar in Sint-Amandsberg gekocht en staan ter beschikking van de mensen in werkervaring of brugproject. Tijdens hun contractperiode bij Job & Co (één werkjaar) worden hun verreden kilometers met de fiets bijgehouden. Wie afdoend kan bewijzen voldoende kilometers te rijden, krijgt bij afloop een gepimpte tweedehandsfiets cadeau.
In een eerste fase wordt gestart met 8 mensen die gemotiveerd zijn om te fietsen. Hopelijk werkt het aanstekelijk, want zij hopen hun collega’s, die soms nog niet kunnen fietsen, te overtuigen om ook de fiets op te stappen. Ze zullen er niet alleen voor staan.
Steun van het Fonds VINCI via een peterschap!
Het Bike On-project wordt gerealiseerd dankzij het Fonds VINCI, dat wordt beheerd door de Koning Boudewijnstichting. Dankzij dit fonds kan de aankoop van 15 elektrische bedrijfsfietsen worden waargemaakt. Twee dochterondernemingen van VINCI ENERGIES BELGIUM, de bedrijven CEGELEC (Zwijndrecht) en ACTEMIUM (Aalter) zetten een stevig peterschap op om het project en de fietsers te ondersteunen.
Inmiddels helpt MAX MOBIEL voor de fietsregistratie en de tweedehandsfietsen. CYCLE CHIC brengt het project onder de aandacht op haar blog en wil hiermee de fiets als elegant en stijlvol vervoermiddel op de kaart zetten.
Bezoekers en voorbijgangers van Aan de Rand kunnen helpen
Bezoekers of voorbijgangers aan de Antwerpsesteenweg 573 (lunchcafé Aan De Rand), kunnen een duwtje in de rug geven. Ook zij kunnen kilometers sprokkelen voor de aanschaf van de tweedehandsfietsen. Voor hen staat er een fiets op rollen ter beschikking met een kilometerteller. De kilometers die hier als steun voor de fietsers worden verreden, tellen mee om de fietsers in brug- of werkervaring aan het fietsen te houden na het einde van het contract.
Ondertussen kunnen de bezoekers op deze locatie tot 21 juni genieten van kunstzinnige fietsvitrines. Van vliegende fiets tot designstoel. Gemaakt met een gamma aan gerecycleerd fietsmateriaal.
© 2013 GENTBLOGT VZW
Elektrisch fietsen geeft je fysiek het gevoel dat je een duwtje in de rug krijgt! Wat zijn de fietsers mooi aan het worden. Maar de visuele sensatie is compleet als je bij een drankje de vitrines ziet,…
Zie maar …https://www.facebook.com/media/set/?set=a.195683887248071.1073741831.173879189428541&type=1&l=2beb33bb64
Als ik morgen bij Stad Gent ga klagen dat ik vandaag “moeilijk motiveerbaar” ben, krijg ik dan ook een elektrische fiets?
Zo, dat heeft nog lang geduurd.
In het artikel staat dat de fietsen door het fonds Vinci gefinancierd worden, in feite door de bedrijfswereld, niet door Stad Gent.
Ik hoorde onlangs van projectsubsidies voor mensen die moeilijk motiveerbaar zijn om meer dan de eerste alinea van nieuwsberichten te lezen. Gratis lessen in begrijpend lezen, plus begeleiding. Misschien eens aankloppen bij Stad Gent?
U bedoelt dat ik mij rechtstreeks bij fonds Vinci melden voor mijn elektrische fiets?
Ze krijgen die elektrische fietsen niet, ze mogen die enkel gebruiken, tijdens hun werkervaring- of brugproject.
En het is alleszins een zuinigere en zinvollere besteding dan bedrijfswagens, die ook wel eens worden gebruikt om moeilijk motiveerbare mensen te motiveren ;-)
Dit project wordt inderdaad gerealiseerd los van subsidie van de Stad Gent. Het project beoogt een verhoging van de tewerkstellingsgraad én wil de fietscultuur bevorderen in onze stad.
Onafhankelijk van dit project kan men zich wenden tot de dienst mobiliteit van de Stad Gent, die via financiële ondersteuning bedrijven wil aanzetten om duurzame mobibliteit te verhogen.
Ik snap echt de rood/groene obsessie voor fietsen niet. Voor recreatie fiets ik graag. Maar als ik écht ergens moet zijn, neem ik de auto. Je kan toch niet met een net kostuum door de regen fietsen? Laat ons gewoon nog enkele ondergrondse parkings aan de rand van het centrum bouwen en via een goed uitgekiend lussenplan die parkings bereikbaar maken. Dat moet toch mogelijk zijn?
Eigenlijk gaat het zelfs niet eens over fietsen, het gaat over mobiliteit: als ik zou opteren voor een ander transportmiddel, dan zou ik zonder overdrijven 30 minuten eerder moeten vertrekken naar het werk, voor een route van nauwelijks 8km. ‘s Morgens staat alles stil tussen Oostakker en Rabot. Dan is noch de auto, noch het openbaar vervoer een alternatief. Geloof mij, ik heb het geprobeerd, echt.
Ik ben zelf automobilist maar ik moet er niet aan denken voor een verplaatsing van minder dan 15km de auto te nemen. Dat heeft niks maar dan ook niks met politieke kleur te maken, dat heeft wat mij betreft uitsluitend met efficiëntie te maken.
We zouden veel sneller uit de mobiliteitsproblemen geraken als we de slaapverwekkende auto-fiets-tegenstellingen aan de kant zouden schuiven. Ook dat heeft niks met politieke kleur te maken. De voorbije 65 jaren – afgerond naar beneden – zullen later in de politieke annalen van België geboekstaafd staan als een ‘obsessie’ voor de auto en daar heeft rood evenveel schuld aan als blauw. Toon mij één van de honderden mobiliteitsstudies die zou aantonen dat nieuwe parkings niet nóg meer mensen de auto injaagt en ik slik mijn woorden in. Alle toevalswegen naar Gent slibben dicht. Een goed uitgebouwd fietsnet is het enige antwoord en de enige oplossing opdat u met de auto zou kunnen blijven rijden zodat uw kostuum niet nat wordt. En dit is zelfs niet cynisch bedoeld, ik meen wat ik zeg: er zullen altijd mensen de auto blijven gebruiken en het zou leuker zijn als die niet in de file moeten staan, dat kan alleen door zoveel mogelijk mensen veilig te laten fietsen op gescheiden fietsroutes.
Je hebt wel een punt… Anderzijds… Ik ben ook één van die mensen waarvan verwacht wordt dat ik gejast en gedast op de werkvloer verschijn. Volgens mij niet altijd nodig maar het is nu eenmaal company policy ( misschien moet daar ook eens iets aan gedaan worden). Met het openbaar vervoer zou ik enkel al ruim een half uur langer onderweg zijn. Bovendien zou ik dan onderhevig zijn aan de wiilekeur van stakingen, gemiste overstappen, oncomfortabel zitten (als ik al kan zitten), onvriendelijke chauffeurs ( als ik buitenlandse vrienden mag geloven, en waarom zouden ze liegen), …
Met ons huidig lenteweer is de fiets ook geen optie, al zou ik dan misschien een kortere route kunnen nemen. En met een assertief fietsgedrag zou het misschien nauwelijks langer duren.
Nu zit ik in een relatief comfortabele wagen, vertrek ik vijf minuten later ben ik ook maar vijf minuten later op het werk, kan ik rustig naar Klara luisteren en indien nodig een paar telefoontjes doen (handenvrij natuurlijk).
Mobiliteit is meer dan van punt A naar punt B kunnen rijden, het gaat om reistijd, comfort, vestimentaire verwachtingen, betrouwbaarheid, kostprijs en natuurlijk ecologie….
Vestimentaire verwachtingen? Tja, die hebben ze niet in Nederland en Denemarken en Berlijn en… ;). Ernstig: ik dacht vroeger identiek. Op de dagen dat ik “proper” moest werken nam ik de auto. Wat was dà t dom. Sinds ik een fietsbroek en een vederlichte ademende regenjas kocht kom ik in mijn “vestimentaire verwachting” aan op het werk. Tel daar een paar extra schoenen op het werk bij(die ik zelden nodig heb), de extra lichaamsbeweging, het intensere contact met wat je ziet. En ja: helaas geen geliefde autoradio (en ik verdom het om de vogels onderweg te vervangen door een koptelefoon, want zo hoor ik het verkeer ook naderen). En: een veel lagere benzinerekening.
Mooi verwoord! En een nieuw woord bedacht: de toevalsweg :).
‘t Is gelijk een ophaalbrug: als de invasie niet meer te overzien is, dan valt de weg toe :-)
Ik vind de antwoorden op mijn -toegegeven- ietwat stoute verwoording van het probleem heel genuanceerd en doordacht. Dank daarvoor.
Mobiliteit is inderdaad een probleem dat niet zomaar op te lossen valt met “fietsen” zoals de groenen altijd beweren.
Ik woon in de Gentse groene rand op ongeveer 14 km van het centrum. Indien ik met het openbaar zou willen rijden moet ik -echt waar- ‘s ochtends nog een een uur vroeger vertrekken dan ik nu reeds doe en moet ik nog een 2,5 km te voet.
Ik ben niet sportief, heb een rugprobleem en zie het echt niet zitten om 14 km door weer en wind (en sneeuw) te rijden met de fiets.
Er is gewoon géén alternatief voor de wagen, wat de groenen ook mogen beweren.
Ik heb daarover een tijdje geleden een mail gestuurd naar de heer Watteeuw van Groen en nu schepen voor mobiliteit. Zijn antwoord -eerlijk waar- was dat dit alles mijn fout was en dat ik maar in het centrum moest komen komen wonen. Ziezo. Probleem opgelost.
Niemand heeft gezegd dat fietsen het enige antwoord is, en dat IEDEREEN moet fietsen, maar er is wel HEEL VEEL winst mee te behalen voor onze mobiliteit en leefbaarheid, zeker in de steden.
Dat er “géén alternatief voor de wagen” is, is echter klinkklare onzin.
Het zit voor een groot deel in onze kop.
In Nederlandse steden fietsen bijvoorbeeld dubbel zoveel mensen als in Gent. Ze stellen zich niet vooraf de vraag of ze sportief zijn of niet, ze fietsen gewoon op hun eigen tempo (en krijgen er een betere conditie van, en merken dat fietsen in het algemeen wel goed is voor hun rug).
Ze merken dat de afstand met de fiets meestal korter is dan de “14 km” die in hun hoofd zit als de afstand met de auto.
Ze denken niet “2,5 km te voet”, maar “slechts acht minuutjes fietsen” tot een halte van trein, tram of bus.
Ze merken dat het slechts 5% van de tijd regent, en dat er ook dan eigenlijk geen enkel probleem is, dankzij goeie, ademende regenkledij.
Ze merken dat sneeuw niet meer problemen geeft voor fietsen dan voor auto’s, ook al omdat hun gemeentebesturen wel beantwoorden aan hun vraag om met borstelwagens de fietspaden sneeuwvrij te vegen.
Eigenlijk heeft de schepen gelijk (al is het voor een politicus niet altijd verstandig om de waarheid te zeggen):
De vele mensen die ver van hun werk, scholen, winkels, stations en OV zijn gaan wonen in verkavelingen, hebben die keuze voor een groot stuk gemaakt met de voordelen van goedkope, snelle en onbeperkte autobereikbaarheid in hun achterhoofd.
Een illusie die ondertussen aan diggelen ligt.
Die foute keuzes uit het verleden zullen nog lang meespelen.
Maar we moeten wel ophouden met nieuwe fouten te maken, zoals met nieuwe of goedkope parkeerplaats aan de rand van het centrum de stadsvlucht stimuleren.