RSSRepareerFeest in de Vooruit
In het kader van 100 jaar Vooruit was er zondag Repareerfeest. Ik ging redelijk vroeg een kijkje nemen gewapend met een stoel waarvan de poten los kwamen. Aan de Cooperette kreeg ik een nummertje en maakten ze me wegwijs. Ik kreeg ook het huisreglement, dingen laten repareren was op eigen risico en er is geen “niet-tevreden-geld-terug”-garantie. Sommige dingen zijn nu eenmaal kapot! Al kan daar vaak ook wel een mouw aan gepast worden.
De mannen van Onbetaalbaar zorgden niet enkel voor een warm onthaal maar repareerden ook in een wip mijn stoel. Ik kreeg de volledige uitleg over wat er scheelde en hoe ik dat kan repareren samen met nog wat tips mee op een briefje, zodat ik de andere stoelen langer kan bij houden. Hun enthousiasme werkte meer dan aanstekelijk. Regelmatig kwam iemand een praatje maken. Zo hoorde ik ook over het werk van Jan Fack, restaurateur maar ook bedenker van geniale creaties wanneer je onderdelen van verschillende stoelen gaat combineren. Alexandre Lowie vertelde dan weer enthousiast maar ook een tikkeltje bescheiden over zijn ontwerpen (binnenkort op zijn site www.alexandrelowie.be).Â
Ik was al verschillende enthousiaste bezoekers tegen gekomen en besloot ook bij de andere ateliers eens te passeren, al ben ik lang niet overal geweest, in tegenstelling tot onze fotograaf. Ik ging alvast kijken in het textielatelier in de wintertuin waar de stapel kledij zienderogen groeide, veel kapotte ritsen, knopen, maar ook scheuren. Ik hield het bij wat goede raad en wenste de dames nog veel succes. Zelf kleren maken is leuk, maar herstellen is soms toch nog een grotere uitdaging. “Je zal het zien, altijd bij de eerste wasbeurt of altijd het lievelingskledingstuk…” En omdat je soms maar beter radicaal kan zijn, was het goed om Maaike Gottschal van de textielfabrique aan het werk te zien.
In het café schoven de kinderen aan bij speelgoeddokter Titus De Voogdt en Caroline Verbruggen. Ook hier groeide de stapel speelgoed met nummertjes, al was de speelgoeddokter niet te beroerd om beroep te doen op zijn collega’s. De kinderen lieten het niet aan hun hartje komen. Terwijl de ouders iets aten of dronken, gingen zij op verkenning in afwachting van de diagnose. Hopelijk zijn ze nu wat voorzichtiger met dat muziekje of die speelgoedkast.
Overal waar ik kwam zag ik enthousiaste reparateurs die aandachtig naar het verhaal luisterden en hun deskundig oordeel gaven. Soms was het wel eens zoeken en waarschijnlijk is het niet gelukt om iedereen te helpen. Ik hoorde echter ook veel gemeende “dank je wels” en ik ben er zeker van dat sommige van de vroege vogels die een kijkje waren komen nemen, snel naar huis iets gingen oppikken om toch nog een tweede of derde leven te schenken.
© 2013 GENTBLOGT VZW