RSSGents MIAT wint MuseumPrijs 2013
Het Gentse Museum voor Industriële Archeologie en Textiel (MIAT) wint de MuseumPrijs 2013 voor Vlaanderen. In Brussel gaat de prijs naar het Muziekinstrumentenmuseum en in Wallonië wordt het Centre de la Gravure et de l’Image imprimée in La Louvière bekroond. Aan elk van de drie museumprijzen is een bedrag van 10.000 euro verbonden.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2013 GENTBLOGT VZW
Oververdiend want het MIAT is een parel van een museum dat zwaar ondergewaardeerd wordt. De 19e eeuws industriële revolutie is ontzettend belangrijk geweest voor Gent en België. Velen beseffen niet meer dat wij in het begin van de 19e eeuw helemaal voorop liepen en dat wij het eerste geindustrializeerde land waren op het Europese continent.
zeker verdiend.
voor mij is het miat een plaats waar ik graag vertoef. er zijn veel herinneringen aan verbonden. niet dat ik zo’n nostalgicus ben maar toch blijft het in je geest zitten.
in 1957 ben ik in hamme a/d toegekomen: pure negentiende eeuw. in de drukkerij was de jongste machine van voor 1940 het oudste 1890: een wagondrukmachine met houten letters. uren heb ik letters gesneden, jute zakken naar boven gegooid nadat ik aan dat vliegwiel gehangen had.
in de touwslagerijen was het niet beter: vuil, stof, misbruik van werknemers die op hun vijftigste als oude mannetjes en vrouwtjes rond liepen. (toch was er iemand die op afbetaling een encyclopedie kwam kopen. mijn vader schonk het hem. het schijnt dat hij later nog aan de “honderd duizend of niets” heeft deelgenomen, zijn ene zoon is prof geworden aan het tropisch instituut, aan drank en andere spullen onder gegaan, de rest weet ik niet)
toen mijn beste vriend op zijn twaalf, hij was de beste van de klas, naar de beroepsschool moest en ik naar de latijnse in d’monde ben ik rood geworden. niet alleen van schaamte maar….
op mijn zeventiende woonde ik in een beluik in de tinnenpotstraat. studeren overdag, werken ‘snachts, dat was pas 19e eeuw. één toilet, één kraan voor meer dan twintig bewoners. ofwel waren het ouderen of vrouwen met kinderen die hun echtgenoot in de nieuwe wandeling moesten bezoeken. leuke tijd.
de rest is historie.