#FFG 1: mijn keuze? Omar!

donderdag 10 oktober 2013 13u45 | patricia | reageer
Trefwoorden: , , .

logo film fest gent “Ah, het filmfestival, moet je dan geen verlof nemen?” Haha, mijn collega’s kennen mijn gewoonten goed, maar nee, deze keer geen verlof, want ik ga slechts zes films zien. Voor iemand die gedurende het jaar nog amper in de filmzalen geraakt is dat niet slecht, zeker omdat ik ze op drie dagen ga zien, dus met een paar marathons om toch dat festival gevoel te hebben. Ik had eerlijk gedacht dat het dit jaar niet zou lukken, ik liep niet bijster wild van het programma en tijd leek ver te zoeken in mijn agenda. Maar kijk, terwijl iedereen gisteren klaar stond om op de rode loper zijn entree te maken, stond ik aan de festivalkassa met een verlanglijstje. Een rittenkaart en zes films dus. Als het even mee zit, probeer ik u ook telkens een verslagje te doen. Maar ik zeg het, ik ben slecht voorbereid.

Om te beginnen, vond ik van mijn fiets niet en zag ik de tram voor mijn neus voorbijrijden. Gelukkig heeft lijn 1 een goede frequentie overdag en hoewel mijn conditie duidelijk beter is geweest, kon ik nog binnen in de Sphinx tijdens de trailer. Sorry aan de bezoekers voor mijn gehijg. Gelukkig zorgde Floating skyscrapers al gauw voor soortgelijke geluiden en kon ik rustig achterover gaan zitten. Volgens de regisseur Tomasz Wasilewski is het de eerste Poolse holebifilm. Dat staat niet alleen goed in een perstekst, het schept ook wel wat verwachtingen. Kuba is een jongeman met een afgetraind lijf, een lief al twee jaar en toch wel niet onredelijke verwachtingen in de zwemwereld. Zijn wereld wordt overhoop gehaald wanneer hij de knappe student Michal ontmoet. Hij voelt zich verward, maar – en misschien is dat typisch mannelijk – als kijker is het moeilijk om zijn gedachten te lezen. Hij is geen man van veel woorden en zijn gedrag is vaak moeilijk te interpreteren. Kiest hij voor haar? Kiest hij voor hem?

De film maakt deel uit van de Explorezone en is geselecteerd voor de prijs. Voor mij is het niet echt een kanshebber. De film komt traag op gang en moet het hebben van mooie beelden. Je ziet dat Kuba ergens over tobt, maar je krijgt er geen vat op. Hoewel het verhaal een aantal straffe clichés bevat, weet het soms toch ook wel te verrassen. Niet meteen een hoogvlieger of een aanrader (zeker niet omdat ook de titel letterlijk wordt uitgelegd in de film, maar dat kan ook aan mij liggen), maar misschien wel leuk als u nadien nog eens wil door bomen op café of hij nu al dan niet de goede keuze heeft gemaakt en of u het had zien aankomen.

Floating skyscrapers, nog te zien op 10/10, 14/10 en 17/10, telkens in de Sphinx.

Die tijd had ik niet, ik had exact 40 minuten toen ik uit de Sphinx kwam om in de Kinepolis te raken. Tram vier to the rescue en gelukkig was de bakker om de hoek van de Kinepolis ook nog open zodat ik niet met een lege maag de film moest aanzien. En reken daar ook nog maar een frisdrank en een ijsje bij. Slecht voorbereid, ik zei het.

Omar maakt ook deel uit van de Explorezone en als u er tijdens het filmfestival niet meer raakt, de film komt op 23 oktober al in de Belgische zalen. En is wat mij betreft, een aanrader. Ik had de film – onterecht – zonder al te hoge verwachtingen toegevoegd aan mijn programma. Een liefdesverhaal en het conflict tussen Israël en Palestina, hebben we dat al niet eerder gezien? Hany Abu-Assad kaapte eerder op Cannes de speciale juryprijs van de Un Certain Regard-sectie weg en liet ook de zaal niet onbewogen achter. De regisseur was aanwezig om vragen te beantwoorden en kwam uiterst charmant en ontwapenend over. Naar eigen zeggen is hij zoals zovelen in de filmwereld een beetje gek, maar heeft hij toch een onweerstaanbare drang om een verhaal te vertellen, ik ga alvast op zoek naar zijn vorige Palestijnse film Paradise Now, waarmee hij een oscar en golden globe won.

2013FFG_Omar

De muur staat niet tussen Israël en Palestina, maar snijdt eigenlijk een stuk van de Palestijnse gebieden af. Voor Omar is het ook een obstakel tussen hem en zijn geliefde Nadia. Al is er meer aan de hand, ze is ook de zus van zijn jeugdvriend en die andere jeugdvriend heeft ook wel een oogje op haar. Het leven van de jonge mannen wordt in belangrijke mate bepaald door de bezetting. Vriend of vijand, het is zo simpel nog niet. Alles hangt af van de context en hoe je het bekijkt.

De film heeft je een beeld van het leven van Palestijnse jongeren, het verzet, de moraal, vriendschap en liefde. Meer dan eens word je op het verkeerde been gezet, ik zou niet zo ver willen gaan om de film te omschrijven als een thriller, maar toch, het verhaal kent enkele boeiende wendingen. De film werd volledig met Palestijnse middelen, acteurs en crew gerealiseerd en zou daarin wel eens een unicum kunnen zijn. Op een enkele uitzondering na, werd de film zonder professionele acteurs gemaakt. Niettemin is het een heel overtuigende film, het verhaal zit goed in elkaar en je leeft mee met de hoofdpersonages. Echt, ga dat zien.

Omar, nog te zien op 10/10 en 12/10 (uitverkocht) in Kinepolis. In de filmzalen vanaf 23/10.

Trouwens, met je filmticket kan je niet langer gratis op de tram of de bus, maar het blijft wel veruit gemakkelijker dan parking te moeten gaan zoeken. Ik kon na de film zonder al te lang wachten terug op de bus naar huis stappen. En alvast mijn fietssleutels zoeken zodat ik zaterdag na de late film ook gemakkelijk weer thuis raak.

© 2013 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.