RSSDe America’s van het KIP
Het KIP is op korte tijd uitgegroeid op korte periode tot een vaste waarde in het Gentse theaterlandschap. Van hun zolder via Campo naar de Vooruit. En meteen raak, want bij de start van het theaterseizoen bleek al gauw dat de voorstellingen heel snel uitverkochten.
Spannend dus om te zien of ze aan die verwachtingen kunnen beantwoorden. Johan Knuts schreef de tekst. De Amerika’s zijn een aparte familie. Moeder Elvira rouwt nog om de dood van haar partner en maakt zich ernstige zorgen om haar zonen. Maxime zit thuis met een burn-out, Ivan zijn zangcarriere raakt niet meteen van de grond en Sven loopt er vaak maar wat bij. En dan is er nog dat baby’tje…
Het programma beloofde een echte familietragedie in dertien bedrijven en daar is geen woord van overdreven. Het KIP beheerst als geen ander de kunst om op het slappe koord van tragiek en kitsch te blijven. Religieuze muziek en het chanson zorgen voor de nodige bombast. Af en toe werd het bijna hilarisch, achter mij bleef de dame bijna steken in haar lach, wat er misschien ook wel wat over was. Maar ik geef toe, het had iets aandoenlijks om Gilles De Schryver en Robrecht Vanden Thoren het Ave Maria te horen zingen.
De voorstelling daverde als een sneltrein. Snelle, korte scènes met goede dialogen die de vete duidelijk maken. Doorspekt met de nodige Gentse tongval en een vloek. Of twee.
En af en toe was er tijd voor stilte. Ik was bijzonder onder de indruk van de beelden met Ineke Nijssen,… Beelden die meer zeiden dan woorden konden zeggen. Alleen het einde kwam me te abrupt, alsof het plots snel afgerond moest zijn en men geen zin meer had. En dat is best wel spijtig omdat dit toch wel een beetje blijft hangen.
De America’s van het KIP, gezien op 15 november in de Vooruit. Nog op 19 en 20 november, maar uitverkocht.
© 2013 GENTBLOGT VZW