Gentblogt

Gents groeiende Zuid-Europese gemeenschap

maandag 10 februari 2014 11u58 | Bart Tierens (tekst), Karel De Rudder (beeld) | 6 reacties
Trefwoorden: migranten, migratie, Zuid-Europa.

Wie migratie en Gent zegt denkt snel aan de Turkse gemeenschap, of meer recent aan de Bulgaarse en Roemeense nieuwkomers. Minder bekend is dat Gent ook een groeiende Zuid-Europese gemeenschap heeft. Gentblogt zocht het uit en sprak met drie Zuid-Europese Gentenaars.

Volgens officiële cijfers telde Gent in 2013 net geen 2.000 Zuid-Europese inwoners. Dat zijn er bijna 900 meer dan vijf jaar geleden. Spanjaarden vormen de grootste groep, gevolgd door Italianen, Portugezen en Grieken.

De belangrijkste reden voor de sterke groei van de Gentse Zuid-Europese gemeenschap is de economische crisis, die al enkele jaren hard toeslaat in Zuid-Europa. Enri uit Italië vertelt: “De economische situatie in Italië is niet goed, en ik was op zoek naar ander werk. Ik speelde met het idee om naar Duitsland te gaan, toen ik gebeld werd door een bedrijf uit Brugge dat mij een job aanbood”. Ook Konstantinos uit Griekenland werd door een bedrijf gecontacteerd dat hem een job aanbood in België. “Het is hard in Griekenland. Je kan het verdriet voelen. Mensen komen moeilijk rond”.

Voor Filipe uit Portugal was het andere reden die hem naar ons land bracht. “Onze familie heeft een band met België. Mijn overgrootvader vocht mee in het Ardennenoffensief, en bleef na de oorlog enkele jaren in Antwerpen. In de jaren ’80 kwam mijn vader voor een tijd naar België en tien jaar later behaalde hij een doctoraat in Louvain-la-Neuve”. Filipe zelf kwam twee jaar geleden naar België, nieuwsgierig door zijn familiegeschiedenis.

Leven in Gent

Hoewel het voor hen aanpassen was, zijn de Zuid-Europeanen die ik spreek enthousiast over het leven in Gent. “Ik hou van Gent omdat het een kleine stad is”, zegt Konstantinos. “Je vindt alles wat je nodig hebt en kan je makkelijk verplaatsen. Ik kom uit Athene en die stad is te groot voor mij”.

“Gent is levendiger dan Milaan”, volgens Enri. “Milaan is veel groter en uitgestrekt, terwijl in Gent overal wel iets te doen is. Bovendien zijn mensen in Milaan gedemoraliseerd door alle problemen”. Enri klaagt wel over de Belgische bureaucratie, die hij erger vindt dan in Italië. “Als je naar een loket gaat, hebben ze altijd wel een extra document nodig. Het is beter georganiseerd dan in Italië, maar het duurt langer”.

“Mensen zijn open op een manier die ik niet verwacht had”, zegt Filipe. “Ze zijn gereserveerd, maar ze zijn ook ontspannen”. Vriendschappen sluiten met locals is niet zo gemakkelijk. “In Portugal wist ik alles over mijn vrienden. Hier duurt het een tijd, maar als je echt iemand leert kennen is de vriendschap wel intens”, zegt Filipe. Enri beaamt dat: “Locals ontmoetten is altijd moeilijk. Je komt het snelste in contact met mensen die in dezelfde situatie zitten als jij. In Gent zijn er veel expats, wat ervoor zorgt dat je snel in die groep blijft”.

Vooroordelen

Terwijl Enri en Konstantinos voor hun werk naar België kwamen, begon Filipe pas naar werk te zoeken toen hij hier was. “Ik dacht dat het makkelijk zou zijn om een job te vinden, maar het was veel moeilijker dan verwacht. Eerst probeerde ik aan de slag te gaan als afwasser in restaurants, maar ofwel was ik te hoog opgeleid, ofwel was het probleem dat ik geen Nederlands sprak. Ik mikte dan maar op hoger gekwalificeerde jobs, maar ook dat was moeilijk”.

Na vijf maand solliciteren had Filipe nog amper reacties. Verschillende bedrijven die hij om feedback vroeg gaven toe dat ze cv’s met buitenlandse namen niet bekijken. “Ze legden uit dat ze zoveel cv’s van Belgen binnenkregen en dat ze bij buitenlandse cv’s meer werk hadden om te controleren of iemand wel goed Engels kan en of zijn diploma’s echt zijn”. Om zijn buitenlandse oorsprong minder te laten opvallen liet Filipe de laatste e in zijn naam vallen. “Daarna ging het veel vlotter. Binnen de week had ik werk gevonden”.

Ook bij het zoeken naar een appartement had Filipe af te rekenen met vooroordelen. “Iemand zei me dat het te riskant was om aan mij te verhuren. Hij vreesde dat ik naar Portugal zou terugkeren zonder te betalen, en dat terwijl ik wel een waarborg zou betalen”.

Toch blijft Filipe kalm bij de situatie. “In het begin kloeg ik vaak, maar dan dacht ik na over hoe het er in Portugal aan toegaat, en daar zou het niet anders zijn”.

Nederlands

“Het goeie aan Gent is dat iedereen Engels en Frans spreekt, zelfs ouderen. Mensen zijn blij als ze iemand in het Engels kunnen helpen”, zegt Enri.

Toch zijn de drie Zuid-Europeanen het erover eens dat het belangrijk is Nederlands te spreken, en leren ze alledrie de taal. “Als je werk zoekt moet je Nederlands kunnen. Voor het dagdagelijkse leven is het misschien niet echt nodig, maar het is toch handig”, zegt Konstantinos. Hij merkt op dat mensen snel overschakelen op Engels als hij Nederlands probeert te spreken. “Maar als ik aandring doen ze wel verder in het Nederlands”.

Blijven of terugkeren

De drie Zuid-Europeanen zijn niet zeker hoelang ze in Gent gaan blijven. Voor Enri hangt het van veel zaken af, in de eerste plaats zijn werk. “Eigenlijk wil ik wel langer blijven. Italië is een mooi land en als ik er een goede job zou hebben, zou ik er wel willen teruggaan. Maar het overkomt me dat ik naar Italië ga en na twee weken de drang voel om terug te vertrekken, want mijn thuis is nu in België”. Ook Konstantinos wil langer blijven. “Het hangt van veel zaken af, maar voorlopig ben ik hier graag”.

Filipe is vastbesloten om niet naar Portugal terug te keren. “Portugal is een van de mooiste landen van Europa. We hebben lekker eten, fijne mensen, mooi weer en prachtige landschappen. Maar mensen geven er weinig om. Ze weten weinig over hun cultuur en zijn niet trots op hun tradities. Ze klagen over de economische crisis, maar doen niets”.

© 2014 GENTBLOGT VZW