RSSJack
Dit is een foto van het versnijden van Jack (zie Jack? Of Betsie?).
Zoals Dhr. De Decker aanhaalt in zijn reactie en Dhr Steels citeert, werd de olifant aangekocht door Sieske de Gistmarchand alias F. Hillaert, P. Daman en L. Lamont.
De tweede persoon was niet P. Daman maar Gustaaf Damman, mijn overgrootvader, die op bijgevoegde foto poseert. Hij is de man met pet, de vierde van links naast de man met strooien hoed.
Waarschijnlijk staat Sieske er ook op. Wie is het?
Heeft u ook een foto voor deze rubriek? Mailen mag naar fotoredactie@gentblogt.be of u kunt uw foto ook kwijt op onze flickr-groep.
» Meer foto's in het foto van de dag-archief.
© 2014 GENTBLOGT VZW
Over hoe de wereld en de zeden kunnen veranderen. Als er nu een giraf gedood en gevoederd wordt aan de leeuwen in de zoo, staat de halve wereld op zijn kop. :-)
Waarom werd Jack ook alweer gedood? Omdat er geen plaats meer was voor hem? Afschuwelijk beeld trouwens, voor mij althans. Maar indertijd waren diegenen die op de foto staan allicht fier erbij te zijn
Misschien moet Gentblogt, zoals op TV in het vervolg waarschuwen voor beelden die gevoelige kijkers kunnen schokken ;-)
Omdat de Gentse Dierentuin gesloten werd en er ook geen leeuw was om in de brokken te delen. En toch kwam er een Leeuwstraat in de buurt. Er kwam zelfs een Okapistraat, hoewel ook die soort – die toen pas werd ontdekt- nooit aanwezig was in Gent.
Frans,
Volgens Heidi Albrecht, Het ontstaan van de dierentuinen, een nieuw fenomeen, in: Van Mensen en Dingen,I-2-2003,blz 157 bevonden er zich verscheidene leeuwen in de Gentse dierentuin. Zo werd door dhr. de Schietere-de Caprijke, een grondeigenaar uit Gent, in 1852 een Nubische leeuw geschonken (blz 159).
Een okapi was er inderdaad nooit volgens dat artikel.
Bedankt, Arthur. Toen de postkaartenreeks over de Gentse dierentuin verscheen was de koning van het dierenrijk” blijkbaar al verdwenen. Maar de beroemdste Gentse leeuw is wel die uit het Leeuwenhof (Prinsenhof), in 1521 getekend door Albrecht Dürer.
Over het leeuwenhof heeft Daniel Lievois in 2012 een interessant artikel gepubliceerd in Reinardus (vol. 24).