RSSRust in vrede, Gerard Mortier
25 november 1943 – 9 maart 2014
De Standaard – De Gentenaar – De Morgen – deredactie.be – VTM
© 2014 GENTBLOGT VZW
Dit is een artikel op Gentblogt. Het werd door Redactie geschreven en op zondag 9 maart 2014 om 12:52 gepubliceerd in Podium en Cultuur, met de titel Rust in vrede, Gerard Mortier.
Het kreeg de volgende trefwoorden mee: gerard-mortier, overlijden.
U kan hier op dit ogenblik niet op reageren.
Wegwijs
- Vorig artikel: Voetganger overleden na aanrijding met vluchtmisdrijf
- Volgend artikel: Lichtspel
- Naar de startpagina van Gentblogt
- Naar de archieven van Gentblogt
Recent verschenen op Gentblogt
Blijf op de hoogte
Ontvang de artikels van Gentblogt en de reacties erop automatisch via RSS. (wat is RSS?)
Colofon
© 2005-2017 Gentblogt vzw.
Een zeer, zeer grote Gentse meneer. Spijtig. Ook spijtig voor Gent dat hij hier nooit de kans heeft gekregen echt zijn talent en zijn visie te ontplooien. Een gemiste kans voor de te kleine Gentse politiek.
Veel te vroeg, verdomme.
RIP Gerard!
Hopelijk krijgen wij nu echte opera zonder ons te moeten ergeren aan het blijkbaar obligate bloot en “hedendaagse” invullingen.
New York Times: “a visionary opera company leader whose bold theatricality and updating of the canon helped define the art form’s modern history”.
Maar hey, “ergerlijk” voor sommigen, ongetwijfeld.
Vlaanderen kan zó immens klein zijn, soms.
Die Gedanken sind frei ( gelukkig nog altijd)
Niemand heeft ooit anders beweerd, Jos. Het is ieders recht om progressief of reactionair te denken, conservatief of vernieuwend.
Hoewel het, rechtstreeks, niets te maken heeft met plastische kunst of tentoonstellingen, toch kunnen we zo maar niet voorbijgaan aan het overlijden van Gerard Mortier.
De eerste “paus”, is nog maar net begraven of het overlijden van die andere “kunstpaus†veroorzaakt terug een overvloed aan commentaren vanwege onze politici. Nu zelfs uit het buitenland.
Een tweede parallel tussen J.Hoet en G.Mortier, buiten het feit dat het beiden Gentenaars waren, is dat beiden het ook niet altijd gemakkelijk hadden met de overheid en het esta-blishment. Hoet ging zelfs in de politiek om zijn SMAK eindelijk te kunnen bewerkstellin-gen; Mortier bleef hameren op een degelijke concertzaal in Gent, ging niet in de politiek maar kreeg dan ook zijn concertzaal niet. Op de plaats die hij hiervoor had vooropgesteld, de Waalse Krook, wordt nu een nieuwe bibliotheek gebouwd. Gouverneur J. Bries, die hem goed heeft gekend, zei in het Nieuws, dat dit gebouw wel de naam van G. Mortier mocht dragen. Ik betwijfel het of dit zal gebeuren.
Kunst speelde in de filosofie van G. Mortier een zeer belangrijke rol, maar net als zijn overleden collega, werd hij regelmatig geconfronteerd met het conservatisme en de kleinburgerlijke mentaliteit. En altijd waren het dezelfde commentaren: kunst moet er zijn, maar het mag niet te veel kosten.
In een interview uit 2006 in Het Vrije Woord, maar op 10 maart 2014 ook te vinden in De Standaard, zegt Mortier: Kunst dreigt een dode taal te worden of volledig op te gaan in de economische wereld. Kunst is tegenwoordig pas werkzaam als ze tot event wordt gemaakt. (Denk aan de bruggen van A. Quinze voor Tommorwland. JFL)Men gaat bijvoorbeeld alleen naar de musea wanneer er een event is, wanneer de verzamelde werken van Rembrandt te zien zijn, of de verzamelde werken van Vermeer.
Gemakkelijk was hij zeker niet en of het nu over politiek, onderwijs of kunst ging, hij had daarover een duidelijke mening en die verkondigde hij, vrank en duidelijk.
Het is ontegensprekelijke zijn verdienste om de Opera terug van onder het stof te hebben gehaald, hij heeft er terug een actuele kunstvorm van gemaakt, maar of hij zijn levenswerk heeft kunnen afmaken, kunnen we betwijfelen, gezien zijn recent ontslag in Madrid.
http://quovadisart.be/
In zijn laatste grote interview in Knack, vorig jaar:
Lees ook deze anekdote, Mortier ten voeten uit.
Wat een gemis.
Uit de reacties – ook op deze blog – op het overlijden van Mortier blijkt voor mij vooral het overschatten van de maatschappelijke relevantie van de podiumkunsten. Men mag toch de vraag opwerpen hoe een medium zoals opera dat hooguit 1% van de bevolking bereikt nog veel invloed kan hebben op onze maatschappij. Heel veel operamensen bezondigen zich aan zelfoverschatting en willen modern entertainment brengen maar de meeste bezoekers willen hun favoriete opera’s zo getrouw mogelijk aan het origineel uitgevoerd zien. Samengevat : de meeste mensen couldn’t care less als het over opera gaat (en mogen dus ook gerust stoppen met kritiek spuien op/ophemelen van Mortier) en zij die wel gaan blijven 9 op de 10 keer op hun honger zitten.
Ik kan enkel voor mezelf spreken: podiumkunsten hebben mijn leven als jongeling een wending gegeven. Het is een rijkdom die ik er nog steeds ontmoet, met C(h)oeurs als recent hoogtepunt. Ik ben de leraar Nederlands die een les kon laten vallen omdat hij een schitterend theaterstuk gezien had nog steeds dankbaar voor zijn vuur. En Mortier had diezelfde gave.
Ik denk dat je gelijk hebt Steven, want in het land der blinden is eenoog koning.
Op zich geen kritiek op Gerard Mortier hoor Jos.
Zonder in l’art pour l’art te vervallen wilde ik gewoon het overdreven maatschappelijk belang van opera of theater (of zelfs beeldende kunsten) in vraag stellen. Het moment dat een artiest – bv. in Reyers laat – in debat wordt gebracht met politici levert dat vooral tenenkrullende televisie op. Ik herinner mij zeer gênante momenten met mensen als Jan de Cock of Jan Fabre. Dan liever een artiest als Michaël Borremans – die meer aan de verbeelding overlaat. Laat de kunst spreken maar doe niet alsof je door een gebouw met schellen hesp te behangen of mensen hebt laten copuleren in Lohengrin belangrijke maatschappelijke kwesties hebt aangekaart. In het beste geval heb je “schoonheid” gebracht en dat is op zich al niet min.
De kunstenaar is een mens zoals alle anderen. De ene introvert de andere extravert. Maar zoals altijd, hoe meer aandacht men aan iets schenkt, hoe verder men denkt te moeten gaan. Pers en media schenken dikwijls te veel aandacht aan een voorval, een happening of wat dan ook. Als één medium, beeld of geschreven, een kunstenaar belicht, dan kun je er zeker van zijn dat binnen de week alle ander media diezelfde kunstenaar willen interviewen en dan maar proberen beter e, straffere scoops te bekomen. Zelfde persoon op 1 week in Terzake, Reyers Laat, Café Corsari en Zervende dag. Plus alle dag en weekbladen !!! http://quovadisart.be/