RSSVijftig voor vijftig
Vanaf zaterdag kan je drie weekends lang in de Sint-Amanduskapel bij Campo Santo (Visitatiestraat 13, 9040 Gent) terecht voor een tentoonstelling van de schilderijen van André Honnay.
Hij verwoordt het zelf als volgt: “De werken die ik opwek in de afzondering van mijn atelier komen pas echt tot leven wanneer ik ze onderwerp aan de perceptie van mensen…
Vandaar deze tentoonstelling. Mijn recente schilderijen vormen als het ware het resultaat van een heel leven besteed aan het zoeken naar de authentieke en angstvallige kwintessens van mijn expressie, stijl, schriftuur.
Ik meen tevens dat het aangewezen is om de uitstraling van mijn schilderwerk verder te doen reiken. Wat mij betreft is het moment immers aangebroken om een ander publiek te raken en nieuwe mensen te ontmoeten.
Het zou mij verheugen mocht u er deel van uitmaken.”
Emmanuel Van Lierde schreef het volgende over de kunstenaar: “André Honnay (1962) weet ondertussen waar hij de mosterd moet halen. Nadat de Gentse kunstenaar het métier leerde en een tijdlang experimenteerde, vond hij zijn eigen stijl in een strakke beeldtaal die het figuratieve en het abstracte
meesterlijk combineert. Hij selecteerde voor dit boek vijftig recente werken die sinds het jaar 2000 tot stand kwamen. Een ruiker uit zijn rijk palet die hij zichzelf en ons schenkt, nu hij de leeftijd van Abraham bereikte.
Niet toevallig selecteerde André Honnay werken die na de millenniumwende ontstonden. Dat kantelmoment in de geschiedenis was ook het punt waarop de Gentenaar zijn eigen identiteit vond als kunstenaar en definitief zijn experimentele bevrijdingsperiode achter zich liet. Hij werkt sindsdien verfijnder en soberder. Dunne lagen verf worden over elkaar gelegd zodat het oppervlak transparant en glad wordt. Het ruwe dat Honnay in zich heeft, wordt zo gepolijst.
Hij gaat steeds meer symbolisch te werk en gebruikt zijn zonnige kleurenpalet bewuster. Er is meer evenwicht, het verbeelde wordt krachtiger en met oog voor detail uitgewerkt. De keuze van materialen en kleuren vergt een hele voorstudie. Lange tijd is hij in zijn hoofd met een werk bezig vooraleer het vorm krijgt op doek.
“Ik vertrek vanuit mijn intuïtie. Die geeft me opdrachten en ik keur die al of niet goed. Met de zintuigen neem je tal van zaken op en die perceptie inspireert je”, legt de kunstenaar uit. Voortdurend oefent hij zijn ogen en doet ervaringen op. “Ook al ga ik voort op mijn instinct, soms moet dat toch wat worden bijgestuurd en gerationaliseerd. Het is een wonderlijk samengaan van spontaan en beredeneerd te werk gaan. Voor het schilderen begint, is de selectie in mijn hoofd gemaakt. Net zo kom ik tot de essentie en tot soberheid, wat nodig is om een tijdloos werk te creëren. Kennis en kunde draag ik mee in mijn rugzak en die leiden tot het uitzuiveren van wat ik onbewust aangereikt krijg. Die gave is iets typisch voor de kunstenaar. Het is het geschenk dat hij krijgt, een kracht in hem, en het is zijn opdracht dat te
visualiseren. Zo voel ik het aan. Ik ga in dialoog met dat onbewuste en die intuïtie, en van daaruit ontstaat een werk.”
Vooral de Italiaanse renaissancekunst inspireert André Honnay tot zijn uitgezuiverde kunst. Maar al te graag vertoeft hij in Venetië. “Al wat voor mij mooi is, komt daar samen: de kunst, het water, het licht, de vergankelijkheid, de maskers, de publieke ruimte met veel volk en de afzondering van het individu in de steegjes”, verduidelijkt hij.
Zijn werken ademen liefde. Het vitale en het optimistische kleuren zijn schilderijen. “Liefde leert me schoonheid zoeken en de innerlijke kracht die in mezelf verscholen zit. Niemand kan leven zonder licht’, getuigt Honnay. “Wie de liefde niet kent, kan niet schilderen. Het is mijn fundamentele drijfveer. Allicht zijn daardoor vele mensen gecharmeerd door mijn werk. Ik geef hen iets warms, iets herkenbaars door mijn manier van schilderen.”
Toch maakt dat zijn oeuvre niet naïef. Hij schildert niet zomaar een man of een vrouw, neen, hij schildert de oorlog én de liefde tussen die twee. Maar de haat, de agressie of de woede tussen mensen krijgen nooit het laatste woord. Het goede, het schone en het ware voeren de boventoon. Zwaarden smeedt hij om tot ploegscharen. “Het positieve houdt ons recht, maar je kunt niet alleen het mooie tonen als kunstenaar. Je moet ook de contrasten en de subtiliteiten tonen. Maar aan een negatieve idee tracht ik toch een positieve wending te geven. Zo kan een gedwongen huwelijk als de maskers afvallen, toch de smaak van liefde en van een kers op de taart krijgen. Schoonheid groeit bij gratie van lelijkheid”, stelt de Gentse kunstenaar. “Ik wil ontroeren, confronteren, maar vooral mensen optillen en kracht geven om te leven.”
Het hoeft niet te verwonderen dat naast liefde humor en erotiek opduiken in zijn schilderijen. Kinderlijke vrolijkheid en levensvreugde stralen ze uit, maar ook hier gaat achter die ongecompliceerde eenvoud een geëngageerde bezinning op het mensdom schuil. Al duiken vele natuurelementen in zijn werk op en zijn dieren en planten alomtegenwoordig, toch staat
de mens in zijn oeuvre centraal. De verstilde magie van de natuur en de tragiek van de condition humaine komen mysterieus en harmonieus samen in zijn doeken.
“Onze fantasie is eindeloos. Zelfs als je de gordijnen van het schouwspel sluit, blijft onze fantasie doorgaan. Daarom ga ik vaak suggestief te werk en zet mensen zo aan het denken. Ze gaan dingen in mijn werk zien die ik niet eens schilderde. Zo ontluikt bij de toeschouwer opnieuw de verbeeldingskracht van het kind. In elke mens steekt positieve en negatieve
fantasie. We staan voor de opgave een evenwicht te vinden tussen dat goede en dat kwade. Zelf streef ik steeds weer schoonheid en liefde na; liefde voor het métier en liefde in het leven. Door die streefdoelen kom ik ook tot innerlijke rust en soberheid”, legt Honnay uit.
“Hoe meer ik omringd ben met positieve krachten, hoe meer ik tot schilderen kom. Als ik teveel negatieve krachten rond mij zou hebben, zou mijn werk dienen om me daarvan te bevrijden, maar dat levert geen schone kunsten op en zo’n therapeutische werken weiger ik te maken. Kunst is geen therapie.”
Tegenover de schrijnende beelden die voortdurend op ons afkomen in de media en de reclame, wenst André Honnay iets positiefs te stellen en rust te brengen. “We lopen achteloos aan elkaar voorbij. We lijken wel blind en bang geworden en vergeten de essentie van het leven: waardigheid en waarachtigheid. Ik probeer datgene waar we blind voor zijn geworden,
opnieuw zichthaar te maken. Het ontastbare wil ik door het schilderen tastbaar maken”, zegt hij. Kunstwerken zijn er niet alleen om te zien, je moet ze ook voelen, proeven en ruiken.
Daarom is het niet voldoende de werken van André Honnay in dit boek op foto waar te nemen. Je moet de kunstenaar in zijn atelier bezoeken en zijn schilderijen op al je zintuigen laten inwerken. Pas dan kunnen ze ten volle tot jou spreken.
Dat vraagt tijd, veel tijd. Voor de kunstenaar en voor de toeschouwer. Ze moeten beiden tijd nemen en zichzelf de tijd gunnen. Alleen zo kunnen ze in nederigheid het geschenk van de kunst ontvangen. Alleen zo krijgt kwaliteit de voorrang op kwantiteit. Honnay beseft dat hijzelf in een luxepositie zit en zich die noodzakelijke vrijheid heeft eigen gemaakt. Hij
creëerde een wereld van schoonheid rondom zich zodat de plaats waar hij nu thuis is, hem energie geeft in plaats van zijn energie op te slorpen. “Ik hoop die ‘goede vibes’ ook naar anderen over te dragen”, zegt Honnay. “Als je de ogen van mensen kunt doen fonkelen met je werk, dan ben je geslaagd. Het is een teken voor de maker dat hij zijn werk goed deed. De
toeschouwer moet kijken en ervan genieten.” Kijk en geniet!”
Opening zaterdag 13 september 2014 om 15 uur
Inleiding door Dhr. Hans Martens
Sint-Amanduskapel bij Campo Santo
Visitatiestraat 13, 9040 Gent
ook open op zon.14, zat.20, zon.21, zat.27 en zon.28 september
telkens van 15u tot 18u
info: 0498 24 91 01
© 2014 GENTBLOGT VZW