Afscheid van een monument

maandag 2 februari 2015 7u57 | Peter Depoorter | 2 reacties
Trefwoorden: .

Zo’n tien jaar geleden kwam ik in het Gentse terecht. En behalve de Overpoort en de Gentse Feesten was Gent een zwarte vlek. Schaamtelijk, inderdaad.
In diezelfde periode werd Gentblogt boven de doopvont gehouden, een levendige site die ik al snel als dagelijkse kost ging beschouwen.

Mijn dag begon dan ook met “De foto van de dag”. Elke dag kregen we een nieuw “puzzelstukje” en ik beschouwde het als mijn uitdaging om het te kunnen lokaliseren. Dankzij Gentblogt werd Gent een mooie puzzel.

Twee meisjes op het strand
ze lezen Gentblogt
ze kijken in het rond
ze dromen van een prins

Maar foto’s nemen deed ik zelf ook en al snel besloot ik om er één in te sturen, mijn eerste foto van de dag.

En daar bleef het niet bij, want het enthousiasme van de mensen achter Gentblogt droop letterlijk van het scherm. Dus kroop ik ook in mijn virtuele pen en kwam er een beestig stukje over een sociale haan.

Toen was het hek helemaal van de dam. De reacties op de artikels gaven energie om steeds verder te gaan en ik werd een trouwe bezoeker van de stadsbibliotheek om meer achtergrondinformatie te vinden. Want het heden kon mij boeien, zeker, maar Gent had ook zoveel te vertellen uit het verleden.

Twee meisjes op een plank
gedragen door de golven
het branden van de zon
de wijzers houden op

Onder de lezers waren er ook tal van mensen die eenzelfde interesse hadden, en op een dag vroeg iemand in een reactie of we geen bezichtiging konden organiseren in een bepaald gebouw. “Waarom ook niet,” dacht ik, even zoeken naar de juiste kanalen en de rondleidingen waren geboren.
Rondleidingen in een van de historische gebouwen die Gent rijk is, bekende en minder bekende. De kerk van Sint-Anna, Campo Santo, de Vooruit, de boekentoren, de opera, de Plateau, … Ze passeerden allemaal de revue. We gingen zelfs even ondergronds!

De uitdaging was vooral om mensen te vinden die iets extra’s konden toevoegen, en niet zozeer het gebouw vanuit een puur architecturaal standpunt bekeken. Het liefst mensen die in het gebouw hadden gewerkt, of er nog werkten. En dat was niet altijd eenvoudig.

Ik herinner mij nog levendig het telefoongesprek met een zo goed als dove priester die maar niet kon snappen dat er mensen interesse hadden om de kerk te bezoeken zonder een dienst bij te wonen.

Af en toe combineerde ik het schrijven met een andere passie, muziek. Ik stopte stukjes tekst van muzieknummers in mijn artikels. Meestal bij een recensie van een concert of film.
In dit stukje heb ik dat ook gedaan met Raymond en zijn Twee meisjes. Afscheid nemen van een monument, dat kan enkel met een monument van een nummer. Bedankt Gentblogt, maar ook bedankt aan jullie, onze lezers. U was een fijn publiek.


De dag brengt ouderdom
de nacht brengt vreemde uren
de deken is zo zwaar
een bladzijde slaat om

© 2015 GENTBLOGT VZW

2 reacties »

  1. Reactie van ElsS

    Mooi en ook jij bedankt!

  2. Reactie van Erwin Schoors

    Merci!