Forever young
Ik was er nog niet bij toen Gentblogt boven de doopvont werd gehouden, maar volgde al vrij snel wat daar geschreven werd en besloot in 2009 de stap te zetten naar een actiever engagement en zelf ook mee te werken. Eerst nog voorzichtig, enkele berichten tijdens de Gentse feesten als tijdelijke vrijwilliger, maar na de feesten ‘ben ik blijven plakken’ en blijven schrijven. Volgens de archieven pende ik de voorbije jaren voor Gentblogt 235 artikels bij elkaar en daar ben ik toch stiekem een beetje trots op dat ik dat heb kunnen en mogen doen.
Ik heb via Gentblogt heel wat premières mogen meemaken en ik ontmoette er mensen waarvan er verschillende inmiddels vrienden werden. Wat ik me het meest zal blijven herinneren zijn de intense periode van de Gentse feesten. Elke dag op stap, van kort na de middag, soms tot ‘s avonds laat, vaak in het aangename gezelschap van andere redactieleden. En toch ‘s morgens op tijd opstaan om – in pyjama en met een grote tas koffie – eerst foto’s af te laden en artikels te schrijven terwijl de huisgenoten vaak nog lagen te slapen. Ook de voorstellingen van het Spekkenfestival, waar dochterlief met plezier deel uitmaakte van de kinderjury, waren voor mij evenveel smullen als voor de jonge toeschouwers en met graagte wou ik dat plezier ook delen met anderen via artikeltjes voor de beste stadsblog aller tijden.
Ik ga Gentblogt en de grote informatiestroom over zoveel diverse dingen in het Gentse heel hard missen maar het is inderdaad beter om in schoonheid te eindigen dan langzaam aan te moeten inboeten aan kwaliteit. Nog enkele dagen en er wordt een streep getrokken onder Gentblogt maar wat gepubliceerd werd, blijft bewaard en daar ben ik (en ik vermoed dat ik niet de enige ben) erg blij om. Kwestie van zo nu en dan nog eens te kunnen terugblikken op wat er in die 10 jaren aan informatie verzameld werd. Voor altijd zal Gentblogt 10 jaar jong blijven.
Gelukkig blijven er in de toekomst andere kanalen om elkaar en wat er gebeurt in Gent niet uit het oog te verliezen. Of zoals Max Van Hemel het schrijft:
We’ll meet again
We’ll meet again,
Don’t know where,
Don’t know when
But I know we’ll meet again some sunny day
Keep smiling through,
Just like you always do
Till the blue skies drive the dark clouds far away
…
© 2015 GENTBLOGT VZW
Het was leuk om te zien hoe je je smeet!