Like ons!

vrijdag 13 februari 2015 15u00 | Wouter De Sutter | reageer
Trefwoorden: , , .

Tijdens de eerste avond van het Lichtfestival – buiten regent het oude wijven bij de vleet en vergapen enkele tienduizenden bezoekers zich aan de lichtinstallaties – hebben we een afspraak met Boris Zeebroek en Bert Delapierre in het Skoop Café. Voor een fijn gesprek over “It’s a fine day”: het merkwaardige muzikale project waarvoor de heren zich uit de naad werkten in de loop van vorig jaar. Na de uren dan nog wel.

Een uniek project dankzij de ongewone samenwerkingsformule die de tandem Zeebroek – Delapierre er consciëntieus op na hield. Een verhaal dat zich laat lezen als een partijtje muzikale pingpong. Met een happy end. Resultaat: 12 nummers die om beurten doen denken aan Gavin Friday, Leonard Cohen in een geile mood, Daan en de betere Eurosong kitsch.
Bestanddelen: bevreemdende lyrics, hitsige parlando, noisy gitaren, samples, bleeps en kale elektro die nogal eighties aandoet. ‘It’s a fine day’ heeft het allemaal. Eerder donker en ‘late at night’ qua ambiance maar op radio deprimo wordt niet afgestemd. Gloomy zonder doomy te zijn. Daarvoor is de concentratie aan vette knipogen net iets te groot. Er mag al eens gelachen worden.
De positieve respons die de volgehouden onderneming kreeg, inspireerde het duo om de samenwerking over Nieuwjaar heen te tillen. Ook in 2015 staan er dus nog fijne dagen op het programma. Zij het aan een iets minder verschroeiend tempo dan vorig jaar.

Voor we van start gaan met het gesprek zijn Bert en Boris oprecht verbaasd als ze horen dat ze de hoofdrolspelers zijn in wat waarschijnlijk het allerlaatste Gentblogt-interview ooit wordt.

Bert: “Gentblogt stopt ermee? Waarom? Dat is echt jammer! Gentblogt is een vaste waarde. Iedereen kent dat. Ik lees het zelf niet iedere dag maar ik vind het wel een sympathiek en waardevol initiatief. Spijtig.”

GB: “Spijtige zaak inderdaad, maar na 10 jaar vond de ploeg het welletjes. Iedere dag opnieuw relevante content online plaatsen is lang niet makkelijk. Zeker in tijden waarin de sociale media de toon zetten.”

Boris: “Werkdruk en deadlines, daar weten we intussen alles van.” (lacht)

Bert: “Klopt, maar ik vind het jammer. Er is zeker een plaats voor zaken genre Gentblogt. Je leest er zaken die je elders moeilijk of niet vindt, ik ga dat missen.”

GB: “OK, ter zake. ‘It’s a fine day’. Fijne titel voor een samenwerking, hoe ging één en ander precies in zijn werk? Wat hebben jullie uitgespookt?”

Boris: “In 2014 hebben Bert en ik, iedere maand opnieuw, een volledig nieuw nummer gemaakt. Altijd volgens dezelfde methode. Bert kwam aandraven met een eerste idee. Dat kon van alles zijn: een tekst, een baslijn, een beat of een combinatie van dat alles, altijd vergezeld van een ‘kader’. Noem het een soort ‘richtlijn’ voor de sfeer van het nummer.
Met dat materiaal ging ik aan de slag tot er een volledig nieuw nummer van kwam. Meestal met een soort evaluatie halfweg het proces, na een tweetal weken sleutelen, om de zaken bij te sturen of te verfijnen waar nodig. Die formule, werken met een handvol elementen en een zeker idee qua sfeerzetting, was voor mij inspirerend, verfrissend. We kennen elkaar al lang en goed maar toch had de werkmethode soms verrassende uitkomsten tot gevolg. We zijn in ieder geval zeer tevreden met het resultaat.”

GB: “Eén kakelvers nummer – volledig afgewerkt – en dat elke maand opnieuw, is dat niet zoiets als het ideale recept voor druk en stress?”

Boris: “Ja, klopt, de tijdsdruk was soms groot. Het was en is ook een zijproject. Iets ‘extra’ bovenop de bezigheden van alledag. De combinatie met de professionele activiteiten van Bert (hij is de rechterhand van Boris’ vader Kamagurka) en mijn activiteiten – een nieuw Hong Kong Dong album is voor binnenkort, nvdr. – was lang niet evident. Redelijk wat avondwerk. Een maand per nummer is echt wel heel kort. Ondanks de tijdsdruk zijn we er in geslaagd om iedere keer een nummer te produceren waar we zeer tevreden over waren. Om meteen weer te starten met iets volledig nieuw.“

Bert: “We waren aangenaam verrast door de positieve respons. Voor mij waren de eerste reacties een grote stimulans om verder te gaan. In geen tijd hadden we een 650-tal fans op Facebook, en die groep groeit nog iedere dag.”

GB: Mooi. Twaalf nummers, dat is zowat de standaard voor een full album. Komt dit vroeg of laat uit op CD of vinyl?

Bert: “Dat staat niet op het programma. De enige ambitie was om iedere maand met een goed nieuw nummer voor de pinnen te komen, dat online te plaatsen en de reacties van het publiek af te wachten. Alle nummers zijn en blijven trouwens gratis te downloaden via onze Soundcloud – account. In zekere zin doen we het enkel voor de ‘likes’ en de commentaren.”

Boris: “Aan een CD of iets van die orde hebben we eigenlijk nooit gedacht. Elk nummer vormt het vehikel van een apart verhaal en staat op zichzelf. En bij elk nummer afzonderlijk hoort fotografisch materiaal van onze vriend Aljocha Haemerlynck. Een rode draad is er bijgevolg niet echt. Mochten we al iets tastbaar willen uitbrengen rond het project dan misschien nog liefst een fotoboek. Met de foto’s, de lyrics, wat uitleg over de opbouw en het achterliggende idee bij elk van de nummers, naast de downloadcodes, kan dat misschien nog een mooi boek opleveren. Moet ik nog eens over nadenken.”

GB: Ons advies: zeker doen! Is er één nummer dat er volgens jullie net iets meer uitspringt? (Wij zijn nogal fan van het nerveuze ‘It’s a nice night’, nvdr).

Boris: “Beste nummer? Mmm, moeilijke vraag. Neen, dat is er niet. Met de productie van de 12 nummers hebben we elkaar steeds positief weten te verrassen. Vooral het maken van de nummers, het proces, ‘the making of’, vond ik interessant. Eens de zaak afgewerkt greep ik er niet meer naar terug. Het beste is wel dat Bert gaandeweg een veel betere zanger is geworden.” (lacht).

Bert: “Boris is dan ook een heel goede zangleraar. Echt waar. Ik beschik niet over wat je een: ‘natural singing voice’ noemt. Op een aantal nummers is het dan ook meer een soort van parlando dat de luisteraar te horen krijgt.”

Boris: “Dat Bert een betere zanger is geworden is voor mij één van de beste uitkomsten van het project. Een leuk gevolg van deze muzikale ontdekkingsreis.”

GB: Geen plannen voor een plaat. Maar misschien wel voor het podium? Zien we jullie met ‘It’s a fine day’ ooit live aan het werk?

Boris: “Alweer neen. Die ambitie hebben we niet, de kans is bijgevolg klein. Het materiaal leent er zich waarschijnlijk wel toe, maar je mag niet vergeten dat zoiets veel voorbereiding vraagt, als je het goed wil doen. En dat valt moeilijk te combineren met onze drukke agenda’s.”

Bert: “Het is wat mij betreft ook meer tijdsgebrek dan podiumvrees of wat dan ook. Ik voel me goed thuis op een podium, al wil ik écht niet afgaan. (lacht)”

Boris: “Nu ik er over nadenk: eigenlijk vind ik dat we het toch eens moeten proberen. Eén enkele keer maar. Liefst in intieme kring. We moeten onszelf toch één keer de kans geven om uitgebreid op onze bek te gaan.”

GB: Klinkt als een nobel doel. Wat brengt de nabije toekomst?

Boris: De Toekomst? Niet krak hetzelfde in elk geval. We doen verder maar met een andere timing. We gaan verder schrijven aan ons oeuvre. We hebben plannen voor nieuwe fotoshoots en willen in 2015 zeker een video maken bij één van de nummers. We willen ‘It’s a fine day’ verder op de kaart zetten, meer betekenen voor meer mensen. Dat is het zowat. De formule blijft dezelfde: Bert geeft de richting aan en ik werk af. En we blijven natuurlijk alles gratis weggeven aan het einde van de rit.

GB: Waarvoor hartelijke dank! Nog een laatste boodschap voor Gentblogt/het publiek?

Bert: Luister naar onze muziek! Like ons! Massaal! Nu!

GB: Zullen we zeker doen – bedankt voor het gesprek & alle succes toegewenst.

Meer informatie:
https://www.facebook.com/itsafinedaymusic?fref=ts
Download:
https://soundcloud.com/its-a-fine-day/sets/its-a-fine-year

© 2015 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.