Gentblogt

Geus van Gent

donderdag 17 maart 2005 21u07 | admin | 2 reacties
Trefwoorden: café.

Het plan was er … wanneer ik deze keer opnieuw geen plaats had in de ‘Geus van Gent’, zou dit hier een snertbespreking worden waarin termen als ‘overroepen’, ‘blasé’ en ‘arty farty’ op genadeloze en ongenuanceerde wijze veelvuldig gebruikt zouden worden. Dit met als enige bedoeling in de toekomst mijn in plaats van uw achterste te kunnen vlijen op de zachte kussens die het café rijk is. Doelen en middelen en machiavellisme en die dingen … Gezegend echter het toeval dat wil dat er op één de leukste plaatsjes van het café net 2 zetels vrij komen, waardoor ik mijn oprechtheid geen oneer dien aan te doen.

Wanneer je tijdens je tocht van de Overpoort naar de bioscoop steunt zoekt voor de vreselijke kasseien, is de kans groot dat je dit doet tegen een lange witte gevel aan je linkerzijde. Langs de andere zijde van deze muur bevindt zich naast een schare humanistische sociale voorzienigen ook het fantastische ‘de Geus van Gent’. Bij het binnenkomen sla je een zwaar fluwelen doek langs de kant en wordt je onmiddellijk ondergedompeld in een gezellige sfeer die nogal haaks staat op de Overpoortambiance een beetje verder.

De opdeling in de drie verschillende ruimtes zorgt er voor dat het niet zo druk lijkt als het eigenlijk is. In de eerste ruimte zitten zowel studenten te kaarten als oudere levensgenieters te lurken aan een sigaar met een goed glas wijn. In de middenruimte, sfeervol ingericht met leuke zetels uit betovergrootmoeders tijd en dito staanlampen, is het wekelijkse jazzcombo aan het soundchecken terwijl een meisje nieuwsgierig de collectie penisbeeldjes in de glazen kast bekijkt. De achterste ruimte is een combinatie van zetels en pooltafel, die vanavond vooral gebruikt wordt als bijzettafel.

De inrichting is volledig naar mijn smaak, en opgetrokken uit een combinatie van grappige foto’s, kruisbeelden, oude posters, schilderijen en meer van dat. De waardin duikt als rode draad doorheen gans het café op: in de eerste plaats natuurlijk achter de toog, op een trouwfoto en op de schitterende foto met kader boven een tweezit. De bierkaartjes blijken een afdruk te zijn van het grote schilderij, met als hoofdpersonage een naaktmodel die in de zetel onder de waardin haar foto ligt, dat centraal in de middelste kamer hangt.

Muzikaal mag je je verwachten aan een jazzy sfeertje, dat op woensdagavond nog versterkt wordt door de band die er dan improvisatiegewijs op los jamt, al dan niet in het bijzijn van aanverwanten. Enig nadeel (afgezien van het feit dat ik die blauwe chimay net iets te duur vind): het aangename gesprek dat ik had op het moment dat de groep losbarstte, moest jammer genoeg afgebroken worden wegens de vele decibels.

Het is dus niet toevallig dat ik dit stukje begin en eindig met minder positieve woorden: ik wil jullie daar niet zien op zondagavond (want dan is het gesloten), en als je na dit gelezen te hebben daar toch toevallig zit op een moment dat ik binnenkom, maak ik dankbaar gebruik van de zetel die je op dat moment zal afstaan. Dacht ik zo.

De Geus van Gent
Kantienberg 9

© 2005 GENTBLOGT VZW