RSSMonica Van Kerrebroeck te gast
Monica Van Kerrebroeck is Gentse in hart & nieren: geboren in de “Brielâ€, het huidige Sint-Lucas ziekenhuis. School gelopen, eerst in Gentbrugge, dan vanaf 12 jaar in het volle centrum, bij de “groentjes†in Sint-Bavo. Heel jong aangesloten bij de Vlaamse Meisjesgidsen, gelokaliseerd in de toen nog niet gerestaureerde Wolweverskapel achteraan cinema Savoy in de Korte Dagsteeg. Via de wekelijkse activiteiten en stadsspelen echt thuis in alle straten en op alle pleinen.
Na enkele omzwervingen in Eeklo en Leuven kwam ze terug thuis in Gent: “op de Reep†in een kleine gemeenschap van de Zusters van Liefde. Wie een groentje was in die jaren, zie ongetwijfeld vandaag het beeld van Zuster Monica nog steeds zeer scherp voor ogen.
Na de schoolbanken en de directiestoel dook ze in de actieve politiek: ze kreeg een mandaat in de Gentse gemeenteraad en een zitje in het Vlaams Parlement waar ze als Voorzitster van de Vlaamse Onderwijscommissie mee helpt waken over kwaliteitsvol onderwijs en echte gelijke kansen voor elkeen.
Gent Wandelt!
“Regelmatige en volgehouden beweging is de beste gezondheidsinvesteringâ€: een veelzeggende krantentitel dat toegepast werd in Gent tijdens het weekend van 29-30 april. Alleen; wandelen was wel wat ongebruikelijk, want via een ingenieuze vondst konden al wie aanwezig waren bij de opening van de nieuwe jachthaven ‘Portus Ganda’ letterlijk op het water wandelen. Enige bijbelse inspiratie en actualisering was er niet vreemd aan: ook Jezus wandelde op het water en in Zijn spoor burgemeester & schepenen, Walter De Buck en zovele anderen al of niet Gentenaars.
Maar ook zonder laarzen kan men in Gent, zelfs in de binnenstad, heerlijke wandelingen maken. In het kader van gezonde beweging wil ik iedereen uitnodigen in een bijzondere site van onze stad. Je verlaat de wervelende drukte van het Sint-Annaplein langs de Lange Violettestraat via de groene toegangspoort van het Klein Begijnhof en komt in een ongelooflijke oase van rust. Onvoorstelbaar dat je dit vandaag kunt terugvinden in het hart van een drukke stad. Een mooi gerenoveerd erfgoed dat met respect voor de rust en de kalmte door een zeer diverse groep bewoond wordt.
Een uniek, maar geen dood monument, waar jong & oud terecht kan. Een begijnhofkerk als vaste ontmoetingsplaats met zeer verzorgde liturgische vieringen, die vaak gebruikt wordt als schitterende akoestische site voor concertreeksen.
Wie doorheen het Begijnhof wandelt mag niet nalaten, helemaal achteraan, aan de zijarmen van de Schelde, de “bleek†terug te vinden: achter de hagen werd hier in vroegere tijden de “lingerie†van de begijntjes gebleekt …
Weg zijn de begijntjes, weg is de lingerie! Dus is alleen nog de verbeelding aan de macht. Iedereen kan zijn inspiratie de vrije loop laten.
Ook wordt vandaag de aandacht niet langer afgeleid door het vertederd lonken van Juffrouw Symforosa naar de tuinman, Martinus, zoals Felix Timmermans zo kleurrijk beschreef. De Symforosa-begijntjes zijn verdwenen, maar hebben plaats geruimd voor jonge en wat oudere verliefden die met veel genoegen de weg naar de smalle straatjes, de gezellige banken, maar vooral de ongestoorde plekjes gevonden hebben.
Wie wil ontsnappen aan drukke autofiles, weg van de stress, mag zeker niet nalaten langs de groene poort binnen te glippen.
Nochtans opgelet: om 23u gaat de poort onverbiddelijk dicht!
© 2005 GENTBLOGT VZW
Het is wel al enige maanden geleden dat ik er geweest ben maar toen was het begijnhof deels bouwwerf, deels bouwval. Ik kan me niet helemaal vinden in de wijze waarop dit en andere begijnhoven gerenoveerd en beheerd worden. De renovatie verloopt heel traag en dat is grotendeels te wijten aan het feit dat men geen beroep wil doen op promotoren met visie maar men het beheer in eigen handen wil houden. Ook was ik verbaasd over het drukke autoverkeer in deze “oase van rust” . Niet enkel werfwagens maar ook bewoners en talrijke leveranciers kunnen zonder belemmering en tegen te hoge snelheid het gebied in met hun wagen.
Ik kan alleen maar beamen en aanraden wat Monica Van Kerrebroeck zegt : ook in onze stad kan men oases van rust en groen vinden en dit op loopafstand.
Wij wonen toevallig bij St. Anna en één van onze favoriete avondwandelingen is ondermeer het Klein Begijnhof aan de Lge Violettestraat, maar wij doen dit in omgekeerde richting : we nemen het jaagpad aan de Visserij (idyllische rust en wildgroei), gaan over de nieuwe fiets- en voetgangersbrug naar het Keizerparkje en keren terug voor een laatste genotvolle verpozing in het Klein Begijnhof.
Méér moet dat niet zijn voor een gezond slaapmutsje.
Zuster Monica toont in deze bijdrage haar algemeen geprezen pedagogische kwaliteiten door een aantal elementen (wandelen, inhuldiging Portus Ganda, beschrijving Klein Begijnhof,…) in één samenhangend leesstuk te verweven. Geen nostalgische blik op de verdwenen begijntjes maar een positieve kijk op de onvolprezen “oase van rust” in de Lange Violettestraat. Hopelijk volgen niet teveel gestresseerde Gentenaars tegelijk de tip of het wordt drummen langs die “groene poort” die om 23 uur sluit…
ik hoop alleen maar dat zuster Monica nog af en toe de tijd (neemt) heeft om van die geprezen rust te genieten….
En zeggen dat we in Gent drie van dergelijke begijnhoven hebben! wat een geluk! Ik hoop dat die beiden anderen op een waardige manier ook tot reconversie zullen overgaan. Er is/was wel veel te vrezen voor Sint-Elisabeth. Hopelijk blijft de geest de mensen gelukkig verlichten.
Ik hoop dat er nog meer oases van rust mogen komen, niet alleen in het centrum maar ook in de rand van de stad.
De plannen van een parkbos aan de rand van de stad (op de kastelensite) zijn alvast een stap in de goede richting, in de mate dat ze respect tonen voor agrarisch groen. We hopen dan ook dat er snel en ernstig werk wordt gemaakt van het openstellen van (op heden) nog privaat groen, zodat alle Gentenaars op loopafstand of fietsafstand hun stukje rustgevend groen kunnen hebben. Er zullen daar dan wellicht wel geen begijntjes zijn, maar misschien wel een gastvrije kasteelheer…
Groeten,
Tom.