RSSOntdek door te wandelen de prachtige omgeving van Gent
Ontdek door te wandelen de prachtige omgeving van Gent… Trek je wandelschoenen aan en doe samen met andere wandelaars mee aan afgepijlde wandeltochten doorheen de prachtige omgeving van Gent. Geniet van de koelte van het Gentse Parkbos, de uitgestrektheid van de Bourgoyen, de oevers van de Leie in Drongen, de schoonheid van de Destelbergse Damvallei, de Kalkse Meersen, de weilanden langsheen de Lieve, de Scheldedijk in Melle of Schellebelle en nog veel meer. Wandelen is een aangename manier van ontspanning en het is voor iedereen mogelijk.
De wandeltochten worden steeds georganiseerd door een wandelclub die is aangesloten bij de Vlaamse Wandelfederatie. Na het betalen van het zeer weinige inschrijfgeld (vaak tussen 1 en 2 euro) ben je verzekerd en kan je genieten van een afgepijld parcours van minimum vijf tot soms maar liefst 50 kilometer wandelplezier.
Heb je de smaak te pakken, dan kan je lid worden van een wandelclub naar keuze. Hierdoor betaal je het ledentarief, wat iets goedkoper is maar krijg je ook een wandelboekje waarin je na elke wandeltocht een stempel krijgt. Sommige clubs bieden nog meer voordelen. Ikzelf ben lid van de Marollen in Sijsele (Brugge), heb dit jaar reeds 995 kilometers gestapt en het is een heuse verslaving geworden. Om eens te proeven, heb ik hieronder een persoonlijk wandelverslag geplaatst van mijn laatste wandeltocht, de 42km in Merelbeke voorbije zondag. Daaronder staan links naar belangrijke websites indien dit smaakt naar meer.
Wandelverslag Merelbeke 42km (zondag 4 september 2005)
Een zonnige zondagmorgen begon voor ons in de gemeentehallen van Merelbeke. Met wandelschoenen, kort zwart broekje en het zwarte dodentocht-tshirt zonder mouwtjes schreef ik mij in aan de inschrijftafel, in het aangename gezelschap van mijn zus Maaike en mijn vriendin Ilse. We kozen voor de langste afstand, de 42km. En even later vertrokken we voor een nieuw en onbekend avontuur.
De wandeltocht bestaat uit een grote lus ten zuiden van Merelbeke. Na het ontdekken van het Kwenenbospark en het Hollebeekpark konden we algauw de schoonheid van het unieke Gentbos bewonderen. Mijn zus vertelde dat, toen ze hier de vorige keer wandelde tijdens een wandeltocht op de Nationale Feestdag, dat ze een geweldige kater had en dat het een zware opdracht was om te wandelen.
Tijdens het bewandelen van het mooie smalle paadje kreeg ik van Ilse haar laatste boterham, een bruine boterham met americain. Ze had geen honger meer en wou dit extra gewicht niet meer dragen. De boterham smaakte lekker en gaf me extra kracht.
Na ruim zeven kilometer kwam dan de eerste controlepost in Bottelare in zicht. Bottelare doet denken aan bottelen en dus aan pinten, en mijn zus en ik dronken hier ons eerste pintje aan een tafeltje vlakbij de bar. Erna vertrokken we verder. De zon begon langzaam maar zeker warm te worden en we ontdekten de eerste heuvels. Na een stijle korte klim sloegen we naar rechts en vanop dit veldweggetje hadden we links een panoramisch uitzicht. Overal staan koetjes te grazen. We zagen een koe die heel komiek op zijn achterwerk zat, net zoals een poes zou doen, en moesten ermee lachen. Mij leek het eerder op een witte grizzlybeer dan een koe. Het was een supergek zicht!
We verlangden intens naar de volgende controlepost want de zon warmde nu alles zeer snel op. Daarnaast moest ik ook heel dringend plassen maar uit solidariteit met het vrouwelijk gezelschap besloot ik om geen boom te beledigen maar braaf te wachten tot de sanitaire afdeling van de volgende controlepost. Toen we opeens een soort landbouwgemeenschap zagen die juist vandaag een opendeurdag hield, leek mijn redding nabij en vol enthousiasme ging ik de trap op van de boerderij en vroeg boven of ik even naar het toilet mag omdat het dringend was. Helaas werd dit geweigerd omdat het een privaat feest is. Ik was diep ontgoocheld in de gastvrijheid van de mensen hier en stapte met volle blaas verder.
Gelukkig waren we gauw in Munte en kon ik daar mijn ding doen. Na deze dorstlessende controlepost vertrokken we voor de langste lus van vandaag, een lus van negen en een halve kilometer, een lus in de blakende middagzon. Zweten en zuchten van de warmte waren dan ook het logische gevolg. Een wit paard lag heerlijk op zijn zij in het gras en kwispelde met zijn witte staart. Je zou er meteen willen bij gaan liggen maarnee, we stapten door. Het parcours bestond vooral uit betonnen en asfalten weggetjes en af en toe een veldweg. Bossen waren hier blijkbaar onbestaand. We dachten even dat de controle in Baaigem was maar helaas stapten we het dorpje met bijhorende kerk gewoon voorbij en bleven onze kelen zo droog als kurk. Waterstandjes staan er blijkbaar niet langs het parcours, immers, deze staan wellicht allemaal voor die duizenden wandelaars van de verafgelegen Gordel.
Een veldweggetje bracht ons uiteindelijk terug in Munte. Dit dorpje herkenden we aan de groen gekleurde kerktoren. En opeens waren we terug aan de controlepost, tijd om veel te drinken. Twee cola lights en een pintje vloeiden heerlijk binnen en een gevoel van genot was het snelle resultaat van dit heilige gebeuren. Erna maakte ik mijn wilde haardos nat onder de kraan in het toilet en we vertrokken opnieuw. Ditmaal veel bos en schaduw en het was een aangename verzuchting na de lange hitte van het vorige gedeelte. Het Nerenbos was puur genieten! Enkel hier en daar opletten dat je niet teveel in de modder stapte. Een klein duwtje van mijn vriendin deed me bijna in de modder stappen en ik zinde op wraak maar er was verder geen modder meer.
Na net geen zes kilometer kwamen we opnieuw in Bottelare terecht en opnieuw werd stevig gedronken. Het menu bestond ditmaal uit een cola-light en een pintje. Via velden en stukjes bos wandelden we verder en kwamen in Moortsele terecht. Het deed ons terugdenken aan de tropische wandeling in Moorsele nabij Kortrijk maar de beide dorpjes leken totaal niet op elkaar. Moortsele lag rustig tenmidden de natuur terwijl Moorsele nabij Kortrijk tenmidden autosnelweg en industrie lag. Daar was een speciale splitsing. Rechtdoor voor wie graag in de natuur wandelde en linksaf voor wie graag langs de weg wandelde. We kozen uiteraard voor de natuur en ontdekten het stuntparcours naast de Driesbeek. Mijn zus struikelde en lag bijna in de beek maar anders geen incidenten te vermelden. En even later waren we in Lemberge, de laatste controlepost voor de eindstreep. Opnieuw veel drinken was er de boodschap. De warmte en soms de verveling langs lange eentonige baantjes in dit gedeelte deden ons intens verlangen naar de eindstreep.
Het was genoeg geweest voor vandaag. We konden in rode hond, euch Gontrode, de vreemde torencontructies in een soort militair domein bewonderen alsook een sateliettoren bewonderen. Daarna liepen we doorheen mooie stukjes Merelbeekse natuur en hoorden de muziek van een nabijgelegen optreden. We mochten ook eventjes ontdekken dat Merelbeke ook een industriezone had en even later waren we, na het doorkruisen van enkele paadjes doorheen woonwijken, via de parking terug in de gemeentehallen.
Het geluid van het neerkomen van de stempel in het wandelboekje klonk als muziek in de oren en even later vertrokken we richting Gent waar het frisse water van recreatiedomein De Blaarmeersen de uiteindelijke verkoeling bracht! Een prachtige wandeldag, maar het was ietsje te warm om goed te zijn!
De volgende grote wandeling in het Gentse is de zesde Deliriumtocht (met heerlijke Delirium Tremens!) in Melle op zaterdag 24 september. De mogelijke afstanden zijn: 6km, 14km, 21km en 50km. Deze laatste is beter gekend als de vierde 50 km door het Land van Rhode. Altijd welkom!
Meer informatie:
Mijn persoonlijke wandelkalender met wandelverslagen
Wandelkalender met praktisch alle wandeltochten
Vlaamse WandelFederatie (VZW)
© 2005 GENTBLOGT VZW
42 km is wel iets te veel hoor Joost. Mijn tikker kan dat niet aan. Maar als je voorstellen hebt voor aangename wandelingen in Gent of omgeving over iets kortere afstand ben ik in blijde verwachting naar uw bijdragen.
Dat is helemaal geen probleem. Elke wandelclub biedt voor elke wandeling afstanden aan tussen 5 km en de maximum-afstand. U dient gewoon voor uzelf uit te maken welke afstand u het best ligt en vervolgens deze afstand bewandelen, zonder zich aan te trekken van de andere afstanden. Onderweg op het wandelparcours zal u splitsingen tegenkomen en daar dient u gewoon uw gekozen afstand te volgen. Een afstand van 42km of meer wordt normaalgezien afgelegd door ervaren wandelaars met een goeie conditie. Veel wandelplezier!
U vergat bij de links aktivia.be nog te vermelden, de oostvlaamse tegenganger van vwf ;-)
Je hebt gelijk :-)