RSSNaar de moskee
Dinsdag bezochten klas 3A en B – de klassen van juf Hannelore en juf Sandra – van de Visitatie Oefenschool in Sint-Amandsberg de moskee.
Vorige week was er al een klasbezoek geweest aan de plaatselijke parochiekerk, en nu was de Eyüp Sultan moskee in de Kazemattenstraat aan de beurt. De moslimkinderen van de groep waren natuurlijk al bekend met de plek, maar voor twee derde van de kinderen was dit een allereerste kennismaking met een islamitische gebedsplaats. En omdat wij nieuwsgierig zijn bij Gentblogt (en eigenlijk ook papa van één van de kinderen), trokken we dus mee op ontdekkingstocht.
De moskee ligt middenin de alsmaar vrolijker ogende Machariuswijk, een beetje verdoken achter een grote beige rolpoort. We werden al van op de Kasteellaan opgewacht zodat we zeker niet verloren konden lopen. Eerst kregen we een uitleg over de gebedstijden, en hoe je kan achterhalen wanneer die zijn. 5 uurwerken naast elkaar: een ideale plek om de klok te leren lezen!
Om de moskee binnen te gaan voor het gebed moet je rein zijn, of toch minstens een ritueel kattewasje achter de rug hebben: armen, gezicht, oren, neus, het haar wat bevochtigen – heel wat meer werk dan je vinger even in het wijwater dopen. Om het vast tapijt te betreden zonder schoenen aan, maar ook zonder koude (en vuile) voeten te krijgen was er dan weer een ander truukje dat de kinderen om beurt mochten uitproberen.
Eens we binnen waren, was het de trap op naar boven. Een trap met grote treden, wat ook de gelijkvloerse gebedsruimte verklaarde – voor de mensen die minder goed te been zijn. In de twee ruimtes kunnen heel wat gelovigen plaats nemen: soms meer dan duizend voor belangrijke gebedsmomenten. De gebedsruimtes zijn heel sober, heel anders dan wat we gewend zijn in katholieke kerken.
Geen stoelen natuurlijk: lijntjes op de vloer zodat iedereen netjes in de rij kan knielen, en in de oostelijke hoek van de kamer een klein preekgestoelte. Geen beelden of schilderijen, enkel wat arabische kaligrafieën. Een nis in de muur weerkaatst en versterkt de stem van de iman, voor als de geluidsversterkingsinstallatie niet zou werken. Her en der waren er haakjes met daaraan gebedssnoeren of -kettingen: voor de moslims die er zelf geen op zak hebben.
Tijd voor het vragenuurtje: 3A en B bestookten de gids met heel wat vragen. Zeker 20 keer ging een vinger de lucht in: waarvoor dient die deur daar? Wat zit er in die kast? (het witte kleed van de iman) Hebben jullie ook een hel en een hemel? En hosties? ‘t Was leuk om de kinderen zo geïnteresseerd te zien.
En toen was het tijd om de schoenen terug aan te trekken, en waren we net voor het buitje terug op school. Voor deze eerste keer was het bezoek een dikke meevaller, en zo gaat volgend jaar klas 3 – met andere kinderen – terug op bezoek naar de moskee.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Zeer interessant initiatief!
Maar het niet enkel bij de katholieke kerk en de moskee laten, ook een orthodoxe, protestantse en andere kerken bezoeken, een boedistische tempel, een logehuis enz…
We hebben dit ooit voor volwassenen gedaan en het was een reuze succes.
Het bezoeken en meevieren in gebedshuizen is een verrijking in beleving. Iedere gebedsviering heeft andere invalshoeken. Dit is afhankelijk van de cultuur.
Het brengt mensen bijelkaar. Ik ben volwassen en op die manier ben ik alleen op ontdekking gegaan. Men kan mensen om het geloof uitsluiten. Hun bedreigen, seksueel misbruiken en hun in stervensnood brengen om hun mens zijn.
Mijn handelswijze heeft mij gesterkt in het menselijke.
Marie-Thérèse Van Roosbroeck
Er kan niet genoeg van dat zijn…
Hoe meer kanten en hoeken van onze stad zichtbaar worden gemaakt, hoe meer begrip er kan zijn. Dat is net het plezante aan gent.blogt overigens; al die schatten die naar boven worden gehaald en steeds verder de rijkdom van Gent bloot leggen en duiden… Met een zoekprentje in het stadsmagazine stellen we ons al lang niet meer tevreden.
Proficiat overigens met het eenjarig bestaan. Ik had het gevoel dat deze site al veel langer bestond. Om maar te zeggen hoe onmisbaar hij is geworden.
Kan je eigenlijk zomaar een moskee binnengaan?
Ja hoor. Maar zoals een moslim ook niet zomaar een kerk binnenwandelt omdat hij niet goed weet hoe hij zich er moet gedragen, doet een niet-moslim dat blijkbaar ook niet zomaar in een moskee. Je zou het gewoon aan je Turkse buur kunnen vragen of die je niet eens mee wil nemen. Om er een glas thee te gaan drinken. Of je neemt contact op met http://www.ingent.be . Die kunnen wel grotere bezoeken met extra uitleg en omkadering organiseren. De moskee van de Kazemattenstraat is trouwens wel sfeervol. Het is al enkele jaren geleden dat ik er nog eens was, maar telkens had ik het gevoel even op reis te zijn. Als de zon door de druivenbladeren scheen en de Turkse kapper op zijn volgende klant wachtte, zakte het ritme van de stad meteen. Ze zitten daar goed in dat hoekje van Macharius…