RSSMaxon Blewitt in de Vooruit
Woensdag viel er in de Vooruit naar goede gewoonten weer een gratis concertje mee te pikken, de moeite om het druilerige weer te trotseren. Maxon Blewitt heette de groep die zou aantreden, en blijkbaar was die voor velen niet bekend, aan de eerder magere opkomst te zien. Nochtans is deze groep niet de grote onbekende die ze misschien lijkt. Zanger/gitarist Björn Eriksson zat immers jarenlang in Zita Swoon, en verliet die band een tijdje terug om zich te kunnen concentreren op zijn eigen “eiâ€.
Ondertussen heeft Maxon Blewitt zijn tweede cd uit, ‘When the moon winks’, en die kwamen ze voorstellen.
Ik had een goed plekje gezocht, helemaal vooraan aangezien het daar dus verre van overbevolkt was aan het podium, en plots kwam de groep gewoon langs mij het podium opgeklommen. Leuk!
Maxon Blewitt staat voor een puike gitaarwerk van Eriksson, live nog extra in de verf gezet en aangevuld met vette ritmes (die dansbaar zijn, al is het op een beetje een rare manier) en tegenwoordig ook een paar synthesizer riedeltjes. De frontman is niet echt een volksmenner, hij liet de bindteksten over aan de bassist, die ook de centrale plek op het podium kreeg en beperkte zich tot zingen, spelen en in de muziek opgaan. Niet direct mega-ambiance, maar voor de liefhebbers wel erg mooi om zo’n vakman aan het werk te zien.
Deze zomer stond de groep nog op Boomtown, en sindsdien is er wel een en ander veranderd. Ten eerste is de zus van Björn, die vroeger meezong en een poging deed tot gitaarspelen (maar vooral het gevecht aanmoest met gebroken snaren op Boomtown) verdwenen. Ze stond wel vooraan in het publiek, maar mee spelen doet ze dus niet meer. Muzikaal geen groot verlies, maar in sommige nummers miste ik haar stem toch wel. De nieuwe nummers zijn ook (nog) iets donkerder dan die van de eersteling, met die synthesizer die ook wat meer naar voor komt.
Blijkbaar had de groep met de nodige technische problemen te kampen, zoals een versterker die net voor het optreden uitviel, en hier en daar leek er nog wel iets mis te gaan. Ze leken zelf allesbehalve tevreden, maar eigenlijk was het best een goed optreden. De set bestond voornamelijk uit nieuwe nummers, en dan nog een drietal van de eerste cd. Na het concert gingen de mannen gewoon tussen het publiek staan, en waren er cd’s te koop. Waarbij de sympathieke gitarist zich nog leek te verontschuldigen voor de prijs… Sympathieke groep, die hopelijk in de zomer nog wat festivalpodia zullen aandoen?
Maxon Blewitt, gezien in de Vooruit, op 8 maart.
© 2006 GENTBLOGT VZW
vond het een lekker, hoekige groove die mij deed dromen aan Dead Manray (volgende keer eens zwaaien Josie!)
@hendrik: ze dacht waarschijnlijk: help een lunatic freak die losgebroken is…en heeft u wijselijk genegeerd :D
dedoeme, ik herken geen mensen he…
dead man ray, dat hoor ik er niet direct in, heb wel spijt dat ik die nooit live bezig heb gezien!
Hmm de laatste keer dat ik dead man ray zag, was het met een Daan die niet eens d emoeite deed zijn sigaret uit de mondhoek te halen om te zingen.
Maxon blewitt, was redelijk, ze hebben leuke nummers, het zijn goede muziaknten maar het was duidelijk dat er in de vooruit (technisch?) iets verkeerd ging.
Om de zanger en centrale figuur zo helemaal links te verbergene en de een (beetje veel) saaie bassist centraal vond ik ook al niet de beste keuze.
Ik heb een beetje het gevoel dat Bjorn Erickson een te goede muzikant is voor een doordeweeks groepje.
Wie hem op de benefiet vorig jaar in de Vooruit zag spelen samen met die kerel van triggerfinger, dat was pas vlammen. Hopelijk gaat hij daar eens solliciteren als tweede giatrist, dat zou pas vuurwerk geven!