RSSFamiliebezoek
Cirkulerend in Gent, studenten over hun stad (9)
Het najaarszonnetje maakt stilaan plaats voor de duisternis en buiten haasten talrijke mensen zich om voor het donker hun eigen stulpje te bereiken en zich zo vlug mogelijk in hun knusse sofa voor de open haard te ploffen. Van zomerse temperaturen is immers al lang geen sprake meer. De straatverlichting schiet aan en hier en daar valt er een koppeltje te bespeuren dat keuvelend naar zijn bestemming slentert. Een dromende fietser sukkelt bijna van de weg doordat een opgeschrikte kater voor z’n wielen opduikt. Ikzelf ben na een lange schooldag toe aan wat ontspanning en ik besluit om even een bezoek te brengen aan mijn neef Ken. Samen hebben we al heel wat meegemaakt, van Gent tot Salou, van gewone stadsbezoekjes tot het betere feestwerk. Ik heb hem al naar huis gedragen, hij heeft mij al naar huis gedragen, maar we zijn samen ook al ongelooflijk verloren gelopen. Ken zit op kot aan de Korenmarkt en van mijn kot aan de Vooruit is het wel even stappen.
Tijdens de wandeling denk ik terug aan de vele lotgevallen die mij en m’n vrienden hier in Gent te beurt zijn gevallen. Ik heb hier natuurlijk ook vele mensen leren kennen. Samen hebben we vele fuiven onveilig gemaakt. Ook maken we er al jaren een gewoonte van om samen naar de Gentse Feesten te trekken. Hoewel de meesten onder ons van Aalst afkomstig zijn, en bijgevolg carnavalisten zijn tot in de kist, kijken we ook elk jaar uit naar deze feesten. De feesten hebben immers iets weg van carnaval, al lopen maar weinig mensen verkleed en gaat het er, heb ik de indruk, wat rustiger en beschaafder aan toe. Toch maken de stroppendragers er elk jaar opnieuw een hoogstaand feest van waar we naar uitkijken. De mimespelers op elke hoek van de straat, de talrijke festivalpodia, de niet te missen drankkraampjes en natuurlijk de grote vriendelijke reuzen die langs het parcours paraderen…
Plots word ik wakker geschud door een studente die me in gebrekkig Nederlands vraagt waar ze de Dulle Griet kan vinden. Aangezien ze een niet onaantrekkelijke verschijning is en ik toch ongeveer dezelfde kant op moet, besluit ik haar te escorteren. Onderweg kom ik te weten dat ze een Italiaanse Erasmusstudente is met de naam Lana en dat ze in de Dulle Griet met enkele landgenoten heeft afgesproken. Eenmaal aangekomen staat Lana erop dat ik even mee naar binnen ga en iets drink samen met haar en haar vrienden. Moeilijk is het niet om haar zuiderse vrienden tussen de andere cafégangers te herkennen. Onmiddellijk springen de drie recht en word ik voorgesteld aan Dario, Luigi en Erica.
Ondanks hun teleurstelling wanneer Lana vertelt dat ik nÃet haar nieuwe vriendje ben, bestoken de drie me met allerlei vragen over mezelf en Gent. Ze hangen als het ware aan mijn lippen wanneer ik hen vertel dat de Gentenaars ook stroppendragers worden genoemd omdat ze rond 1530 weigerden de zus van Karel V de opgelegde extra belasting te betalen. Laatstgenoemde gebood hen na het neerslaan van de opstand met een strop om de hals vergiffenis te vragen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik dit de dag ervoor toevallig in de bibliotheek had gelezen.
Zelf kom ik te weten dat ze begin september in Gent zijn aangekomen en dat ze alle drie eind februari terugkeren naar hun geboorteland. Lana en Dario komen uit Rome, Luigi komt uit de buurt van Verona en Erica is afkomstig uit Milaan. Alles wat ik ooit wenste te weten over de Siciliaanse maffia, Vaticaanstad, het waarheidsgehalte van Het Bernini mysterie van Dan Brown en het machogedrag van de Italianen wordt me uitgelegd. Bovendien kom ik een en het ander te weten over het dagelijkse leven in Italië, de gewoontes en de tradities. Ik heb het zeer naar mijn zin en het is dan ook met een beetje spijt in het hart dat ik besluit om mijn nieuwe vrienden te verlaten, zodat ze kunnen bijpraten over hun belevenissen hier in Gent. Na twee stevige Leffes en de belofte om met z’n allen eens naar de film te gaan, besluit ik om het voorgenomen bezoek aan Ken te laten voor wat het is en terug te keren naar mijn kot.
Slenterend door allerlei acherafstraatjes waarvan ik het bestaan nooit had vermoed, bedenk ik dat ik nu al drie jaar in Gent studeer maar nog bij God niet weet waar ik bijvoorbeeld het Kuipke of het Ottenstadion zou kunnen vinden. Toch een verontrustende gedachte als je weet dat ik verdwaalde Erasmusstudenten daarentegen wel naar bijna elk cafeetje, hoe klein ook, kan loodsen. Het SMAK bijvoorbeeld is zo’n gebouw dat ik al vele keren ben gepasseerd om, je raadt het al, naar de Overpoort te gaan, zonder het ooit te bezoeken. Naast mijn kot voert het theatergezelschap La Baraca op tijd en stond een van haar stukken op, maar nog nooit ben ik er een gaan bekijken. Ik zal mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar eens op culturele bagage moeten toespitsen.
Ondertussen ben ik al bijna op mijn kot gearriveerd, als plots mijn gsm afgaat.
“Ja Koen, zeg het es.â€
“Hey Dieter, zeg, ik bel even om te zeggen dat er vanavond een feestje is op mijn kot, je komt maar wanneer je zin hebt, al de maten komen en de pintjes staan koud! Tot straks dan?â€
“Dat moet je geen twee vragen, eh Koentje! Tot straks.â€
Aan ontspanning zal het deze avond dus al niet ontbreken. Het leven van een kotstudent kan toch zwaar zijn!
Info
©irkulerend in Gent, Studenten verhalen over hun stad
Hogeschool Gent
2005, p. 28-30
Intro & eerste aflevering
© 2006 GENTBLOGT VZW
;-) herkenbaar, ik zit ier al anderhalf jaar en ben nog nooit een gebouw binengestapt dat geen horca of cinema of concertzaal is.
ik twijfel atijd welk gebouw nu het stadhuis is of het gerechtsgebouw, ik weet geen van beiden met zekerheid liggen.
schandalig hé
ik loop er voorbij zonder te weten wat het is
en zoveel cafés ken ik eigenlijk ook nog niet :s
euhm…
help?
‘t Stadhuis ligt rechtover Café Den Turk, en het gerechtsgebouw rechtover… (dju de naam kwijt, ‘t is er nie zo goekoop dacht ik)
Ik ken Gent (vrij) goed, en dan vooral eerder door de Gentse feesten en de praktische zaken. Als Destelbergenaar moet je wel eens de stad in voor bepaalde zaken.
Ik ken ook wel wat cafés, maar heb ze nog niet allemaal uitgeprobeerd integenstelling tot de doorsnee westvlindringer of antwerpenaar of… die op kot zit in Gent :)
Ja, echt jammer dat een groot deel van de studenten Gent niet kennen. De Overpoort en de terrasjes van de Graslei zullen het probleem niet zijn, maarja… dat is natuurlijk maar een fractie van ‘de gezelligste stad van overal zowat’.
Ikzelf ben ook een immigrant. Uit West-Vlaanderen dan nog! In de vier jaar dat ik hier… euhm, “studeerde”… ben ik langzaamaan van de stad gaan houden in al zijn facetten. Na mijn studies heb ik de heel bewuste keuze gemaakt van hier te blijven wonen.
Ik ben een echte fan geworden! Vanuit mijn passie voor Gent kan ik me dan soms ook ergeren aan mensen die niet eens de weg weten naar de Korenmarkt (in tegenstelling tot de Overpoort) en nog minder weten wat of wie het Patershol is.
Maar ik ben schade aan het inhalen voor tien!
Studenten die de toffe kantjes van Gent wat beter willen leren kennen: kijk eens op http://www.use-it.be of ga langs aan hun balietje naast de Vooruit in de Sint-Pietersnieuwstraat (dat moet je wel vinden want daar is ook een café).
De jongens en meisjes van Use-it houden zich onledig met het verzinnen van allerlei alternatieve stadsplannen, zoals het beroemde caféplan en het nieuwe ecoplan (met biovoeding en tweedehands klerenwinkels en zo). Maar je vindt er bv ook leuke stadswandelingen (volg de tramsporen!), alternatieve weetjes over Gentse monumenten en tips voor gratis cultuuractiviteiten. Geen excuses meer dus!
O ja: wil je eens iets anders doen met je studentenclub? Check dan http://www.vizit.be voor alternatieve rondleidingen in Gent. Gent bij nacht, een focus op de Gentse pissijnen, de sterke Gentse madammen of de hoerenbuurt. Of een sneukeltocht met pitstops in cafeetjes of restaurantjes!
De bootjes aan de Graslei kan je tegenwoordig trouwens ook boeken met drank en zelfs Gents gezang als je dat wilt. Kwestie van een beetje te oefenen voor die cantus?
cafe rechtover het gerechtshof is de Midi :)
ook inwijkeling, ook cafeetjes en restaurantjes, ook van ‘t oilsjterse ;))
He! Mannen! (en Dames!) Ik lees daar ergens iets van bootjes en muziek, van bootjes en eventuele cantussen…… help , ik woon bij het water, aub , doe dat niet! doe dat nooit! We stikken hier al van de luidruchtige gidsmikro’s. Gelukkig hebben ze begrepen dat tussen de huizen aan het water de weerklank zo groot is dat het hier onhoudbaar is. Wij willen zo graag dat Gent leefbaar blijft voor iedereen, en ook voor de bewoners. Zie ne keer dat we hier alles moeten afsluiten voor hen die het eens bont willen maken….. of moeten we dat eens in uw verkavelingen komen doen?
Had ik wat meer tijd…ik zou het wel eens wagen, een gewone kennismakingstoer in de binnenstad, gewoon tonen waar alles staat, wat voor onze nieuwkomers belangrijk om weten is. Ik hoop dan wel dat ze me dan ook eens in hun stad of dorp of gehucht zouden tonen wat hun leven is/was.